Zemsta po zdradzie w małżeństwie: „oko za oko, ząb za ząb?”, rodzaj „odpowiedzi” strony oszukanej. Oczywiście pracując z małżonkami, którzy zdecydowali się ratować rodzinę po zdradzie, obserwuję wiele opcji za zachowanie pary w zależności od zasad moralnych, temperamentu, poziomu kulturowego, toku myślenia, wyrafinowania fantazji itp. Są małżonkowie, którzy układają swoje relacje delikatnie, inteligentnie, szeptem, aby dzieci nie słyszały, bez zagłębiania się też głęboko w fizyczną stronę problemu, bez przekraczania jakichkolwiek wewnętrznych koncepcji i granic, ale są też tacy, którzy wydają się wypuścić dżina z butelki lub zepsuł się łańcuch. I jak widzę, w większości przypadków w naradach rodzinnych, jak ten (on) zdradzony, mówiąc w przenośni, „uderza z bekhendu”, rzucając w twarz zdrajcy coraz więcej oskarżeń, zmuszając przygnębionego, skruszonego, pokornego i rozbrojonego partnera, czy też bladego, lub z czerwonymi plamami, powtarzać i wyjaśniać raz za razem, jak mógł, tak jak oni, wychwytywać kłamstwa na niespójnościach, żądając pełnej prawdy i grożąc: jeśli coś ukrył, a ta prawda wyjdzie później, to wszystko, „finita la komedia.” A potem na indywidualnych konsultacjach oszukane żony, a nawet mężowie, którzy na ogół byli skłonni ratować swoje małżeństwo, przyznali mi, że pragną zemsty, zaspokojenia, że chcą w zamian dręczyć sprawcę, który zajmował się tym. im taki podły cios w brzuch, chcą żeby on cierpiał, żeby i on został zraniony... Niektórzy mówią też o zemście w formie odwetowej zdrady - „oko za oko, ząb za ząb” albo o liczeniu 1:0, które oszukana strona obiecuje wyrównać, a ja też wiem o zrealizowanych zamierzeniach tego typu. Pamiętam „brodaty” dowcip na ten temat: W przedziale podróżują mężczyzna i kobieta. Zaczęliśmy rozmawiać. Mężczyzna mówi: - Wiesz: jestem nieszczęśliwym człowiekiem - żona mnie zdradziła... Kobieta odpowiada: - No, trzeba! A mój mąż mnie zdradził... Zemścijmy się na nich! Zemściliśmy się, mężczyzna odwrócił się do ściany i spał. Kobieta odepchnęła go na bok i powiedziała: „Och, jestem taka mściwa, zemściłabym się, zemściłabym się i zemściła się!” A mężczyzna odpowiada: „Wcale nie jestem mściwy!” A co najciekawsze, w większości przypadków rodziny udało się uratować i prowadzić zupełnie spokojne życie. Ale okres wyjaśniania relacji, cierpienia, nieufności, bólu, lęków, „męczenia” tymi samymi pytaniami, wyrzutami, namiętnym seksem, skokami z otchłani nienawiści na wyżyny miłości trwał, według moich obserwacji, co najmniej rok, a nawet dwa lata. Poczynione przeze mnie obserwacje potwierdza interesująca uwaga naszego szanownego kolegi Leonida Jurjewicza Kruchinina, którą poczynił w jednym z moich licznych artykułów na temat zdrady, w szczególności na temat możliwości ratowanie po nim małżeństwa: Bez przywrócenia równowagi (po zdradzie) żadne „przebaczenie” nie zadziała”, „posypanie popiołem” itp. On (ona) oszukał - rzucił coś na równowagę związku. „Wybaczyć” (swoją drogą, po co przebaczać? Że nie ma już energii, żeby wyrwać się zarówno z zadań ogólnych, jak i Twoich?) – drugą część skali pozostaw nietkniętą. Oznacza to, że nadal będzie brak równowagi i pomimo „przebaczenia” myśli będą wracać do tej zdrady. Musimy to przywrócić! Jak? Przekonajcie się sami... Hellinger powiedział żonom zwodzicieli: „Mścijcie się”. I jaki to będzie rodzaj zemsty: też oszukiwanie, flirtowanie z sąsiadem, kupowanie psa lub samotna wyprawa nad Bajkał... Ale przywróć, w przeciwnym razie nastąpi „oszukiwanie się w kwestii przebaczenia”. I szansa musi się wydarzyć zostać podana, jeśli obie strony tego chcą, to prawda, Olga! „Odpowiedź” na przywrócenie równowagi nie powinna być taka sama ani nawet silniejsza. Trochę mniej złości i trochę więcej... miłości. Wtedy, jak mówią fizycy, następują „tłumione oscylacje” – przywrócenie równowagi, C-Calm. A kołysanie będzie miało oczywiście odwrotny skutek. Co mogę powiedzieć? Ludzie mają pełne prawo do wszystkich swoich emocji... A życie jest bardzo różnorodne w swoich przejawach. Ale szczególnie bliskie mi jest sformułowanie: „trochę mniej”..