Poczucie wstydu jest naturalne dla człowieka. Pojawił się w okresie rozwoju społeczeństwa jako mechanizm regulacji relacji między jednostkami. To dzięki pojawieniu się wstydu rozumiemy, że niektóre nasze działania wykraczają poza normy i zasady przyjęte w danej grupie społecznej. Dlaczego wstyd nie tylko nam pomaga, ale także niszczy naszą osobowość? Traktuję to zjawisko jako powstawanie fałszywego „ja” i sposoby jego zwalczania. A na koniec przeczytaj 5 ćwiczeń, aby odnaleźć siebie Jak wstyd dzieli naszą osobowość Prawidłowe kształtowanie wstydu rozpoczyna się już w bardzo młodym wieku i dokonują go najbliżsi i najważniejsze dla człowieka osoby – rodzice. Swoim zachowaniem w stosunku do swoich czynów wywołują poczucie wstydu, które powstrzymuje człowieka od czynienia zła. Ale często dzieje się tak nawet w sytuacjach, gdy dziecko nie robi nic haniebnego, a po prostu okazuje się, że zostało źle zrozumiane przez rodziców. Tak rozwija się chroniczne poczucie wstydu, które nabiera przesadnego lub toksycznego charakteru, a nawet niszczy osobowość człowieka i pozbawia go więzi społecznych. Ponieważ nasza psychika zawsze dąży do stworzenia mechanizmu radzenia sobie ze stresem, często staje się to pozorem fałszywe „ja”, które zaczyna zastępować prawdziwą osobowość. Osoba nie chce widzieć swoich pozytywnych cech, uważa się wyłącznie za nieudacznika, bezwartościowy i niepotrzebny ciężar dla innych. A potem druga skrajność - publiczna wersja siebie - staje się wywyższeniem siebie jako standardu we wszystkich sprawach, pragnieniem bycia tylko pierwszym i najlepszym. Z biegiem czasu człowiek staje się tak blisko tego drugiego „ja”, że nauczenie go dostrzegania swoich sukcesów lub przyznawania się do własnych słabości jest prawie niemożliwe. Jak objawia się chroniczny wstyd. Powinieneś się martwić, jeśli: unikasz sytuacji, które są dla ciebie wstydliwe poprzez projekcję na nich konsekwencje jednej sytuacji z przeszłości;wstyd pojawia się nawet wtedy, gdy nie dzieje się nic wstydliwego; dręczy Cię chęć odsunięcia się i ukrycia w odosobnionym miejscu, nawet przed miłością i uczuciem; odmawiasz udziału w jakichkolwiek konkursach i rywalizacjach; z obawy przed przegraną odczuwasz wewnętrzny niepokój i chęć milczenia w towarzystwie obcych sobie osób, choć tak naprawdę chcesz podzielić się czymś ważnym, starasz się stale podkreślać swoją wyższość nawet w najmniejszych sprawach. Jak odzyskać siebie? Aby zmniejszyć poczucie wstydu, musisz zrozumieć siebie, ponieważ wielu żyje przez całe życie, nie pokazując swojego prawdziwego siebie, nawet nie wiedząc, że istnieje. Naucz się słuchać swoich potrzeb, akceptować niepokój, złość i inne uczucia, które pojawiają się, gdy doświadczasz wstydu Proponuję kilka ćwiczeń, które pomogą Ci odnaleźć wewnętrzną wolność. Lepiej zacząć od tego, który jest najbardziej realistyczny do osiągnięcia i stopniowo przechodzić do bardziej złożonych. Inni o mnie: zapytaj trzy osoby, co o Tobie myślą. Konkluzja: im mniej znasz opinie ludzi wokół Ciebie o Tobie, tym bardziej żyzna gleba dla najbardziej wyrafinowanych fantazji i lęków. Im lepiej wiesz, tym bardziej rozwinięte są Twoje umiejętności społeczne i tym pewniej się komunikujesz. Uwaga: nie powinieneś brać słów wszystkich dosłownie; musisz przeanalizować wszystkie odpowiedzi na raz. Tylko połączenie trzech opinii sprawi, że będziesz miał odpowiednie wrażenie. Ja o sobie: nagraj siebie na wideo i omów to jako outsider. Istota: obejrzyj siebie podczas aktywności towarzyskiej, a następnie porozmawiaj o nakręconym materiale z ukochaną osobą oglądałeś film. Oceń grę „aktora”, jego zachowanie i styl komunikacji, jego aktywność w dialogu. Uwaga: odrzuć wszelką krytykę i podkreślaj tylko udane momenty. Chcę: wysłuchaj swoich ukrytych pragnień i potrzeb. Istota: naucz się słuchać i rozumieć siebie na poziomie fizycznym. Określ, czego pragnie teraz Twoje ciało, serce, dusza? Oceń, co jest dobrego w tym pragnieniu. Pozwól sobie tego chcieć. Uwaga: jeśli śnisz o czymś nierealnym, na przykład tęsknisz za zmarłym