Jestem psychologiem kryzysowym, zajmuję się przypadkami klinicznymi. Temat nadwagi w psychologii jest dla mnie szczególnie ciepły i interesujący. Jest to temat osobisty, nad którym pracuję od kilku lat w ramach terapii osobistej. Po drugim porodzie schudłam 38 kg. To, że waga nie wróciła, uważam za moje największe osiągnięcie. Praca z nadwagą to nie tylko psychoterapia, ale także praca z nawykiem. Klienci z tym problemem są zdezorganizowani: często opuszczają sesje, spóźniają się i często szybko opuszczają terapię. Ponieważ adresowana jest tu jedna z ważnych potrzeb – bezpieczeństwo. Gdy tylko dopuści się myśl, że „zjem mniej, albo w ogóle nic nie zjem”, poziom niepokoju okazuje się nie do zniesienia. To lęk nieświadomy, nie da się go krytycznie ocenić i zrozumieć – jest niepokojący, niebezpieczny i tyle! Ci, którzy objadają się, nie są w stanie wytrzymać napięcia i stresu (których wszyscy doświadczamy w dużych ilościach, wiele razy dziennie) i poprzez jedzenie stymulują wydzielanie hormonów przyjemności. To najwcześniejsza obrona - fuzja. Kiedy dziecko krzyczy, z powodu lub bez powodu, matka podaje mu pierś. Kiedy jedzenie w rodzinie było substytutem komunikacji, zachęty, miłości, przyjemności, komfortu itp. Zatem jedzenie – teraz dla niesamodzielnej osoby dorosłej – to duża pierś, do której często się przykłada, by złagodzić niepokój i napięcie. Psychoterapia pomaga rozładować sploty lęku i napięcia oraz uczy radzenia sobie z takimi stanami bez jedzenia. Ale problemu nadwagi nie można rozwiązać szybko i „w pośpiechu”; tutaj trzeba pracować powoli i ostrożnie, będą niepowodzenia i to nie raz, ale ciągle trzeba wracać i iść dalej. Zdrowie jest tego warte. To najważniejszy bonus, jaki otrzymasz. Zmęczony przetwarzaniem pożywienia organizm stopniowo się odbudowuje i regeneruje, pojawia się lekkość i energia. Na tym kursie oferuję specjalne, całkiem wykonalne zadania dla tych, którzy chcą schudnąć. Dlaczego schudnąć? Nie przystoi, aby mężczyzna lub kobieta opiekowali się nimi i byli zaskoczeni przez swoich bliskich! Na innych to nie zadziała, po prostu szukaj własnych powodów. Napisz na kartce tylko to, co Cię dotyczy, zaczynając od słowa Ja... Następnie wyobraź sobie siebie w nowym ciele, wyobraź sobie, co będziesz robić, jak przeżyć swój dzień, w co się ubrać, jak się poruszać, jak rozmawiać , jak się zrelaksować. W ciągu dnia kilka razy przypomnij sobie nowy obraz, co do niego czujesz, czy cię przeraża. Jeśli wszystko jest w porządku, przechodzimy dalej. Krok 1. Możesz jeść, co chcesz, swoje ulubione i pyszne dania, ile chcesz. Warunki: żadnego telewizora, żadnego komputera, żadnych książek, żadnych rozmów, żadnych myśli w głowie. Tylko ty i jedzenie. W zwykłym miejscu zarezerwowanym na jedzenie. Nawet małe przekąski. Nawet napij się wody. Obserwujemy rytuał – siadamy przy stole i cieszymy się. Jedz tak wolno, jak to możliwe, ciesząc się każdym kęsem jedzenia w ustach. Pij też powoli. Bez spełnienia warunków to ćwiczenie nie zadziała. Jeśli nagle zauważysz, że żujesz w niewłaściwym miejscu, przestań żuć lub podejdź do stołu. Może to zająć dużo czasu, ale pamiętaj, aby wrócić. Ćwicz to ćwiczenie przez tydzień. Potem pójdziemy dalej. Życzę Ci łatwej drogi do osiągnięcia celu. W ciągu tygodnia zapisuj wszelkie pytania, jakie masz. Możesz ich o to zapytać podczas bezpłatnego webinaru.