Wszyscy teraz krzyczą z każdego zakątka: „Bądź sobą” „Zacznij od siebie” „Pozwól sobie” „Pokochaj siebie” i tak dalej. A takich zwrotów i porad jest znacznie więcej zupełnie nie jest jasne, o czym oni mówią. Co to znaczy pozwolić sobie na bycie sobą. Brzmi to bardzo rygorystycznie. Oznacza to, że nie jestem po prostu tym, kim jestem, kocham siebie i na tym koniec. Nie, nadal muszę POZWOLIĆ sobie na bycie sobą. Wygląda na to, że tego rodzaju rodzicielska postawa się skończyła. Pozwól...pozwól...pozwól, to wszystko są rodzicielskie słowa. Nasi rodzice nam nie pozwolili, nie pozwolili, ograniczyli, narzucili nam swoje postawy, krytykowali. A teraz nie stać nas na to. Polegamy na tym surowym rodzicu i to w nas rezonuje. I okazuje się, że straciliśmy kontakt ze sobą. Z naszymi wewnętrznymi dziećmi, tymi, z których mieliśmy wyrosnąć na dorosłych. tacy sami jak teraz, tylko ukryci pod kilkudziesięciu warstw postaw, przekonań, samoograniczeń i stereotypów. A kiedy jesteśmy daleko od siebie, to nie akceptujemy innych, a otaczający nas świat nie wydaje się już taki przyjazny i taki jest nie przyjmą nas i okazuje się, że uciekamy w błędne koło. Niezadowolenie z siebie prowadzi do niezadowolenia z dzieci, partnera, pracy, sąsiadów. A potem wszystko popada w rutynę i już nie możemy zrozumieć, dlaczego od 5, 7, 10 lat żyjemy jak obcy ludzie, nie rozmawiamy, nie spieszymy się do domu, naskakujemy na dzieci, nie możemy wstać rano z łóżka, nasz nastrój jest coraz bardziej smutny. Wiele osób tak żyje, nie łącząc się ze swoim wewnętrznym prawdziwym ja, swoimi pragnieniami, nie eksplorując swojego potencjału, czekając na cud z zewnątrz możesz zacząć zmieniać ten stan. A zacząć trzeba od poznania siebie! Krok po kroku..ze swoim naprawdę szczerym dzieckiem!Bądź taki sam. Z psychologicznego punktu widzenia bycie sobą oznacza: • Samoakceptację: Oznacza to próbę zaakceptowania siebie ze wszystkimi swoimi cechami, zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi, zwłaszcza tymi negatywnymi. Zamiast próbować sprostać czyimś oczekiwaniom i ideałom, doceniaj siebie za to, kim jesteś. I jako Twój najbardziej kochający rodzic, zaakceptuj swoje wewnętrzne dziecko w różnych przejawach: kapryśne, hałaśliwe, płaczące, uparte, zirytowane, wściekłe itp. • Autentyczność: Naucz się wyrażać swoje prawdziwe myśli, uczucia i potrzeby, nie tłumiąc ich ze strachu przed oceną lub odrzuceniem. Aby się tego nauczyć, musisz dobrze siebie zrozumieć, zaufać swoim pragnieniom i wiedzieć, czego chcesz. • Rozwój osobisty: Stawiasz siebie na pierwszym miejscu w procesie swojego życia i rozwoju. Tutaj musisz zrozumieć, że dbanie o siebie pozwoli ci stać się bardziej odporną i szczęśliwą osobą. Dotyczy to wszystkich dziedzin życia: rodziny, edukacji, hobby, osiągnięć osobistych itp. • Wyznaczanie granic: Rozumiesz swoje osobiste granice i potrafisz je chronić. I oczywiście wtedy będziesz mógł szanować przestrzeń innych ludzi. W ten sposób unikniesz nadmiernego stresu i przepracowania w swoim związku. Napisz do mnie, a wspólnie odnajdziemy Twoje wewnętrzne dziecko!