Kochani, grupy konstelacyjne superwizji wreszcie zaczęły ponownie działać w soboty Regulamin grup superwizyjnych: Student w roli terapeuty wykonuje dla klienta konstelację Terapeuta na wszystkich etapach sesji przeprowadza autoanalizę swoich działań. Następnie w grupie omawiamy wszystkie istotne niuanse sesji, skupiając się na działaniach terapeuty i jego zastępców. Ostatnią osobą udzielającą informacji zwrotnej jest superwizor. Klient nie uczestniczy w dyskusji. Nie omawiamy sytuacji i zachowań klienta. Zadaniem superwizora jest stworzenie ram dla całego procesu, jeśli zajdzie taka potrzeba, wsparcie i ubezpieczenie studentów terapeutów, a co najważniejsze, zorganizowanie dyskusji na temat działań terapeuty w trakcie sesji, zapewnienie terapeuta z informacją zwrotną, zgłaszając niezbędne uwagi i identyfikując punkty rozwoju terapeuty jako przyszłego aranżera. Forma takiej pracy jest niezwykle interesująca. Z małej 15-minutowej pracy można wydobyć godzinną, bardzo bogatą dyskusję.***Na jednym z ostatnich superwizji były omawiane takie pomysły.***Prośba klienta, nazwijmy go Mikołaj, dotyczyła relacji z rodzicami, związane z osiągnięciem zaradnego stanu w biznesie. Wstępny obraz konstelacji przedstawiał się następująco: Ojciec klienta stał dwa kroki za swoim właściwym miejscem. Ojciec klienta stał trzy kroki za swoim właściwym miejscem. Postęp konstelacji: Przywrócono prawidłowy porządek między rodzicami a synem. Poprosiłem rodziców o wsparcie i otrzymałem je. Konstelacja zakończyła się łzami, czułością i miłością, przywracając kontakt z matką. Dyskusja: Tata jest o krok, mama jest o trzy kroki od właściwego miejsca . Jest nad czym pracować. Ale gdzie jest najgorętszy punkt? W związku z moją mamą. Potem to się potwierdziło i rozwinęło. Gdybyśmy od razu zajęli się pracą z moją mamą i tylko z moją mamą, już samo to mogłoby przynieść doskonałe rezultaty. Byłoby wspaniale, gdybyśmy leczyli jeden gorący punkt podczas jednej sesji. To mogłoby wystarczyć, ale tak naprawdę pracowaliśmy najpierw z tatą, a potem z mamą. Terapeuta lubi po prostu opuścić gorące miejsce na przekąskę – wtedy koncentracja energii będzie większa, a proces bardziej intensywny. Terapeuta ma prawo do własnej strategii pracy. Byłby rezultat.***Ważne jest, aby postępować zgodnie z tekstem wyraźniej. Zwrot: „Chcę, żebyś stanął na swoim miejscu, tato” kategorycznie nie jest odpowiedni. Co jest nie tak z tym zwrotem? Syn próbuje rozkazywać ojcu. To nie jest dobre. Tata może wtoczyć kłodę w czoło syna. Nie wydaje się to dużo.***Nie można na siłę postawić taty na jego miejscu. Aby postawić tatę na właściwym miejscu ojca, znacznie skuteczniejszym sposobem jest postawienie jego rodziców za tatą. To właśnie zrobiliśmy. Okazało się to bardzo wyraźnie. Oto tata, tam są jego rodzice. Dla nich jest mały, ale dla mnie jest duży, a ja jestem mała dla niego. Obraz natychmiast ułożył się logicznie i naturalnie. Jest ktoś, kto może zaopiekować się tatą – są to jego rodzice. I on opiekuje się mną, a ja opiekuję się swoimi dziećmi. Właściwy wizerunek działa bez słów. Wystarczy po prostu postawić rodziców za tatą. I bez zbędnych słów, bez zbędnych ruchów ciała, w głowie klienta pojawia się prawidłowy obraz właściwej kolejności. I od razu czuje się bardziej zaradny i wolny.***Mama też wyróżniała się. Mama była w głębokim transie: „Wszystko jedno, czy to będzie, czy nie! Nie widzę, nie słyszę, nie czuję, nie zauważam niczego ani nikogo. Gdy tylko postać rodziców znalazła się za matką, matka także uwolniła się dla syna . A raczej matka zaczęła powoli odzyskiwać rzeczywistość i kontaktować się z synem. I w końcu całkowicie się wynurzyła, zaczęła go słyszeć, zaczęła go widzieć. Wszystkiemu temu towarzyszył gwałtowny wybuch emocji.***Ogólna zasada jest taka: jeśli w konstelacji miał miejsce tak intensywny emocjonalnie proces, nie ma potrzeby robić z klientem nic więcej podczas tej sesji. Nic. Musisz tylko pozwolić tej osobie cieszyć się tym procesem. Nawet najprostsze słowa w tej chwili mogą być zbędne. W takim emocjonalnym procesie wszystko już jest