Relacje między ludźmi: znajomi, przyjaciele, bliscy - jak ważne jest to w naszym życiu, jak inaczej każdy z nas w nie wchodzi, wspiera, buduje, uzupełnia i niszczy. Nie żyjemy na bezludnej wyspie, a sposób w jaki budujemy relacje z ludźmi determinuje niemal każdy aspekt naszego życia. A im bliższa jest relacja, tym silniejszy ma na nas wpływ: jeśli pokłócisz się ze znajomym, którego widujesz raz w roku, prawdopodobnie nie dotknie Cię to tak bardzo, jak kłótnia z ukochaną osobą. A więc odrzucenie, co to jest To? – odrzucenie: „Nie chcę być w pobliżu, to mi nie pasuje, nie chcę się z tym identyfikować”. Aby lepiej zrozumieć, czym jest odrzucenie, łatwiej jest pomyśleć o jego przeciwieństwie: akceptacji – jesteś interesujący, chcą się z tobą „dogadać”. Są ludzie odrzuceni – to tacy, których unika się, w szkole nikt nie chce z nimi siedzieć w jednej ławce, nie chcą się z nimi przyjaźnić, nie jest im łatwo budować relacje. Najprawdopodobniej znasz takich ludzi i możesz kontynuować listę „problemów”, z którymi żyją. Staje się to nawykiem, a związek oczekuje odrzucenia. Zaczynają widzieć coś tam, gdzie go nie ma. Na przykład prosty sprzeciw jest odbierany jako „zostałam wysłany”, a reakcja jest tak gwałtowna, że ​​faktycznie wysyła się je później. Zatem oczekiwania zostały spełnione – zostały odrzucone. Gdzie tkwi źródło tego problemu? Tak, tak - w dzieciństwie. Jednym z powodów jest to, że dziecko jeszcze się nie urodziło, ale nie chcą, żeby się pojawiło. To już stanowi podstawę do odrzucenia. Innym powodem jest brak wyrażonej miłości rodzicielskiej. Trzecim powodem jest to, że w rodzinie preferowane jest jedno dziecko. Jak walczyć? Jest jedno zastrzeżenie. Oddajemy to, co otrzymaliśmy. Tak jak oni uczynili nam, tak i my zrobimy innym. Często osoby żyjące z problemem odrzucenia nie zdają sobie sprawy z tego, że same będąc w związkach odrzucają innych, a to może być bardzo okrutne. A pierwszym krokiem do wyzwolenia jest dostrzeżenie i, jeśli to możliwe, nie odrzucanie. Drugim krokiem jest zapamiętanie tych osób, od których otrzymano odrzucenie i przebaczenie im (zwykle są to osoby rodzicielskie, które otrzymały od rodziców problem odrzucenia i dobrze byłoby, gdyby pałka odrzucenia nie była przekazywana dalej). Trzeci krok polega na tym, że musisz być przez kogoś zaakceptowany, aby zdobyć doświadczenie miłości i akceptacji, wtedy będziesz mógł dawać i otrzymywać to w związku. Czwarty krok to zaakceptowanie siebie. Nie wszyscy ludzie muszą być dla Ciebie mili, a to oznacza, że ​​odrzucenie nie zawsze jest czymś złym i nie stanowi tabu. Trzeba się tylko z tym obchodzić tak ostrożnie, jak to możliwe. Kochać nie oznacza całkowitej akceptacji: jest coś, co można lubić w ukochanej osobie, i coś, czego nie można lubić. Tyle, że im bliższa jest relacja, tym wyraźniej objawia się problem odrzucenia. Tomashevsky Andrey, konsultant Gestalt.