Od autora: Profesjonalnie pomogę Ci zakręcić Twoim wewnętrznym śmigłem, abyś mógł prowadzić ciekawe, jasne i świadome życie. Inspiruję Cię do bycia sobą. Więcej materiałów na: Dołącz, aby dowiedzieć się jako pierwszy! Odnajdywanie siebie to najnowszy trend. Ogromna liczba osób bezinteresownie poszukuje siebie, ale nie do końca rozumie, czego dokładnie pragnie. Bycie „doświadczonego” poszukiwacza, widzę w tym poszukiwaniu potrzebę odpowiedzi na pytanie „Kim jestem?” i swobodnie wyrażaj swoje oryginalne cechy, bez obawy, że zostaniesz odrzucony lub nieakceptowany „Porzuć maski i role” to najpopularniejsza rada RuNet, jak stać się sobą. Niełatwe i bardzo wątpliwe, zważywszy, że role są niezmiennym warunkiem zabawy w społeczeństwie. Role umiarkowane dają możliwość zdobycia cennego doświadczenia, np. rodzicielskiego czy zawodowego. Ale po odegraniu jednej ze swoich ról z czasem pojawia się poczucie „zatracenia siebie”. Dość często przychodzą do mnie kobiety, aby odnaleźć siebie, których świat od dawna skupia się na dzieciach, a zapomniały, kim są poza rodziną i czego chcą. Dodaj do tego negatywne doświadczenia, które niesiemy ze sobą od dzieciństwa, podsycając poczucie własnej bezwartościowości. Odmowa ról nie prowadzi do odnalezienia siebie. Ułatwia to jedynie świadomość, że role nie są mną. A jednak, gdy pojawia się możliwość wyjścia poza rolę, często tylko się do nich przyzwyczajamy. Paradoks? Zupełnie nie. Samokopanie wiąże się z poczuciem wewnętrznej pustki i otchłanią pytań bez odpowiedzi. Podkreślam – z uczuciem, bo przestrzeń wewnętrzna każdego z nas wypełniona jest wyjątkową treścią. Dlatego jestem przekonana, że ​​szukanie siebie to oszukiwanie samego siebie, choćby dlatego, że nikt się nie zatracił. Pytanie nie brzmi, jak odnaleźć siebie, ale jak pozwolić sobie na ponowne stanie się sobą. DLACZEGO ZABRONIMY SIĘ BYĆ SOBĄ? Już w dzieciństwie otrzymujemy wzór tego, kim powinniśmy być. Posłusznie się nią kierujemy, aby zasłużyć na miłość i akceptację bliskich. Jednak z biegiem czasu opinie innych zyskują wyłączne znaczenie i utkniemy w epicentrum destrukcyjnych myśli: „Czy oni mnie lubią?”, „Co o mnie myślą?”, „Jak na to zareagują? ”...Przestajemy być sobą, budować idealny obraz siebie. Pielęgnujemy swoje „idealne ja”, aby zaimponować osobom, które są dla nas ważne. „Idealne Ja” to lista oczekiwań innych ludzi na temat tego, kim powinniśmy być. Co zrobić? Zresetować przekonania, że ​​trzeba się do kogoś lub czegoś dostosować i sprecyzować wizję własnego życia w oparciu o to, co jest dla nas naprawdę znaczące. Ty . Twoje życie to Twoja historia. Możesz sam decydować, gdzie pójść na kompromis, a gdzie trzymać się swoich zasad. Iluzja wiedzy. Często słyszę od klientów stwierdzenie: „Znam się jak wariat”. Tak naprawdę jest to wiedza bardzo powierzchowna, często skupiona wokół „niedociągnięć”. Nie jest łatwo wyobrazić sobie siebie jako wieloaspektowego, ciekawego, gdy przez całe życie słyszy się, że „ma się wtyczkę w każdej beczce” czy coś. nawet gorzej. A ta „wiedza” staje się programem zachowania, który dyktuje ograniczony zakres wzorców działania i myślenia. Co robić? Wiedzieć, badać siebie. Bądź ciekawy siebie. Bądź niestrudzonym odkrywcą i odkrywcą siebie. Dla mnie jest to proces fascynujący i inspirujący. A ponieważ nadal czytasz ten artykuł, prawdopodobnie chcesz się uczyć. Opiekuj się nim. To wiele warte. Kolejną przeszkodą na drodze do poznania siebie jest strach, że dowiemy się o sobie czegoś strasznego. Co robić? Chęć zobaczenia tylko „jasnych” stron wynika wprost z przekonania o konieczności bycia doskonałym. Dzielenie się na „dobrych i złych” neguje jakikolwiek rozwój. Dorosły akceptuje swój „cień” i jest gotowy na spotkanie z prawdziwym sobą. A poza tym, jak powiedział kiedyś słynny mówca Tony Robbins: Jeśli spotkałeś siebie i nie byłeś przerażony, to znaczy, że nie spotkałeś siebie. Dopiero po tym spotkaniu zaczyna się prawdziwy rozwój. Rozejrzeć się.