Od autora: Uczucia i emocje są ważną częścią życia każdego człowieka i często regulują nasze działania. Jak budować skuteczny dialog i nie zapomnieć o swoich uczuciach? Wszyscy dążymy do tego, aby być skutecznym w komunikacji. Dlaczego? Tak, ponieważ odpowiedni dialog może pomóc nam lepiej osiągnąć nasze cele. A najkrótszą drogą jest powiedzenie rozmówcy, czego byś chciał, ale ta droga nie zawsze jest właściwa. Często taki dialog wygląda jak rozkaz i powoduje u rozmówcy odrzucenie, chęć odsunięcia się. Komunikację można budować warunkowo według dwóch typów: Ty – przekaz; Ja – przekaz. PRZYKŁAD: Klasyka życia rodzinnego – a sytuacja, gdy skarpetki są porozrzucane w niewłaściwym miejscu Ty - wiadomość: „Znowu rozrzuciłeś skarpetki po całym pokoju, a ja dzisiaj nie będę milczeć! Posprzątaj teraz!” Ja – wiadomość: „Dzisiaj wróciłam z pracy szczególnie zmęczona i zirytowana, mój raport kwartalny się nie liczy… Kiedy widzę porozrzucane skarpetki, to jest jak ostatnia kropla, mogę eksplodować! Łatwiej byłoby odpocząć i oczyścić myśli. Swoją drogą, tu jest kosz na brudną bieliznę. Są chwile, kiedy „przesłanie TY” jest właściwe, a nawet konieczne w dialogu. Wtedy relacja stanie się cieplejsza i bardziej przyjazna. Kiedy ktoś zrobi coś dobrego, zauważ to! Powiedz „To wszystko TY!” A zatem przyjrzyjmy się, dlaczego i w jaki sposób konieczne jest nauczenie się prowadzenia dialogu w „komunikacie „ja”. Najważniejszym celem każdego „komunikatu „ja” jest pomoc rozmówcy dowiedzieć się o Tobie: o Twoich uczuciach, pragnieniach, intencjach. Przede wszystkim o Twoim stanie emocjonalnym, doświadczeniach i reakcji na to, co się dzieje. „Przesłanie Ja” może być: krótkie (wykorzystując punkty 1 i 2 tego diagramu) pełne (wykorzystując punkty 1, punkt 2, punkt 3 i punkt). 4 tego schematu). „Komunikat Ja” jest konstruowany według następującego schematu: 1. Dokładna nazwa mojego uczucia w tej sytuacji (lubię/nie lubię – nie pasuje).* Czuję (obrażenie, irytacja, złość, rozczarowanie, dezorientacja, niepokój, bezradność)…* Nie wiem, jak zareagować…* Ja mieć napięcie ciała, otępienie2. Opis sytuacji, która wywołała napięcie (w miarę możliwości nieosobowy)* Kiedy widzę, że KAŻDY... (ludzie, dzieci, mężczyźni, dziewczęta, pracownicy)* Kiedy TO się dzieje.3. Nazwa powodów, konsekwencje dla Ciebie osobiście * Bo wtedy (męczę się, spóźniam, wydaje mi się, że nie jestem doceniana itp.)4. Porozmawiaj o pozytywnych uczuciach, które będziesz mieć, jeśli sytuacja się zmieni. Daj swojemu partnerowi możliwość samodzielnego wyboru opcji rozwiązania lub przekaż swoje oczekiwania, życzenia, prośby w miękkiej formie.* Będę (spokojny, usatysfakcjonowany, szczęśliwy), jeśli...* Proszę, zrób to... * Będę bardzo wdzięczny, jeśli..* Możesz. Czy można to jakoś zmienić? Okazuje się, że taki schemat zdań: czuję (nazwij to uczucie), kiedy (opisz sytuację bez personalizacji), a potem (jaki jest dla ciebie wynik? ) gdyby było inaczej (powiedz jak), to bym (nazwał to uczucie).