Osobowość rodziców zajmuje ogromne miejsce w rozwoju osobowości dziecka. Szczególnie pierwsze lata życia. Kształtowanie się poglądów na świat, stosunku do innych i postrzegania otaczającego świata, integralności poglądów, kierunku, kształtowania podstaw moralnych dziecka zależy od rodziców. Dzięki wpływowi rodziców dzieci rozwijają społeczny aparat pojęciowy, kształtuje się samoocena dziecka, jego integralność psychiczna, a także zdrowie psychiczne. Dorosły z własnym sposobem życia, pozycją życiową i edukacją przekazuje swojemu dziecku bagaż, który sam zgromadził i który przyjął od swoich rodziców, środowiska społecznego i sam go rozwinął. Stopień osobistej świadomości i osobistej odpowiedzialności umożliwia wybór priorytetów rozwoju i kształtowania osobowości dziecka. Ale jednocześnie należy pamiętać, że niezależnie od tego, jak bardzo rodzic stara się wychować swoje dziecko, najlepszym przykładem jest osobiste zachowanie rodzica, najważniejsze jest to, że dziecko nie bierze tego, co próbuje daj mu, ale to, co słyszy i widzi. Przykład osobisty jest głównym elementem wychowawczym. Dotyczy to absolutnie wszystkiego – wiary, sfery intelektualnej, osobistej, moralnej, etycznej. To, co rodzic robi, wpaja dziecku, jak widzi świat i przekazuje to dziecku. Dzieci są początkowo wrażliwe na zachowania dorosłych, chłoną jak gąbka wszystko, co robisz w stosunku do innych, jakie wyrażasz oceny, jak traktujesz bliskich, przyjaciół i sąsiadów. Dziecka nie da się dostroić, on sam dostraja się do fali znaczących dorosłych i pochłania wszystko, zarówno pozytywne, jak i negatywne. W zasadzie w literaturze można znaleźć szerszy opis błędów rodziców – zachowania, wychowania, rozwoju. Trendy w modzie często wpływają na pewne wydarzenia i programy. Generalnie uważam, że wychowanie powinno być naturalne, relacje powinny być otwarte, szczere i życzliwe. To właśnie ten rodzaj interakcji wewnątrz rodziny doprowadzi do harmonii. Im więcej napięcia, tym więcej sztuczności. To trudne i trudne, ale bardzo satysfakcjonujące jest być naturalnym wobec własnego dziecka, pokazywać wszystko, co się czuje, a jednocześnie nie ukrywać żadnych społecznie nieakceptowanych cech, ale po prostu prezentować je jako naturalny proces życiowy. Pokonuj trudności swojej percepcji i rozwijaj się przez całe życie, demonstrując to swojemu dziecku, więcej o problematyce edukacji możesz dowiedzieć się na szkoleniach „Uniwersytet Rodziców” i „Uniwersytet Rodziców. Praktyka” lub podczas osobistej konsultacji..