Od autorki: Uczestniczki kursu „Być kobietą” wykonały zadanie – napisać bajkę o miłości – jeśli uczestniczka jest już w związku małżeńskim, to w tej bajce opisano spotkanie z mężem, jeśli jest wybraniec, to jest to bajka o spotkaniu i budowaniu z nim relacji, a jeśli uczestnik jest singlem, to jest to najlepszy sposób na fantazjowanie o spotkaniu z wybrańcem. I to tak im się przydarzyło ONA, ONONA i ON poznali się na ślubie swojego brata i jej przyjaciółki. Spotkaliśmy się spojrzenia i... rozstaliśmy się. Był z dziewczyną. ONA miała zupełnie inne zainteresowania, gorączkowe życie studenckie. Poznaliśmy się rok później na chrzcie jej siostrzenicy, która wtedy przyszła na świat. ON był już żonaty. ONA, zajęta pracą, tylko spojrzała na NIEGO i wyszła... I po co ONA potrzebuje żonatego mężczyzny. ICH ścieżki ponownie skrzyżowały się trzy lata później. Ale tym razem to były kłopoty. JEGO brat zginął tragicznie. ONA przyszła na pogrzeb. Nie układało mu się z żoną... W tym momencie ICH serca otworzyły się na siebie... i rozpoczął się okres bukietów cukierków. Spacerowali w deszczu, oglądali wschody słońca, jeździli na jachcie, urządzali pikniki... Któregoś dnia na jednym ze spacerów ONA złamała obcas, ON ostrożnie odłamał drugi i ostrożnie niósł JĄ na rękach Ale nagle Zniknęła. Pojechałem z przyjaciółmi nad Morze Czarne, ale GO nie uprzedziłem. To był dla NIEGO poważny test. ON nagle zdał sobie sprawę, jak ONA była mu bliska, że ​​naprawdę chciała, żeby ONA była zawsze przy NIM. ONA wróciła, wróciła do NIEGO. A potem Biała Noc. Newa. Podniesiono mosty. Gra saksofonista. Tańczą na pokładzie statku, a ON się jej oświadcza. Ślub się skończył, urodziły się dwie córki, W ICH rodzinie wszystko w porządku, napiszę przez wielokropek...--------------------------------------- ------------------------ ------------------------------- ------------------------ ------------------------------- ---- RÓŻA Dawno, dawno temu była róża. Zachwycała wszystkich wokół i doskonale o tym wiedziała. Tak naprawdę róża nie widziała jeszcze wiele i wszystko wydawało jej się zbyt poważne: wiatr był burzą, a promień był blaskiem. Pewnego dnia do róży przyszedł ogrodnik, przypadkowo zajrzał do środka, a ona bardzo się do niego przywiązała. Pewnego razu do ogrodu, w którym dorastała, wleciał duży, szybki ptak, który wydał jej się ogromnym orłem. Róża była zafascynowana tym ptakiem, a ptak zaczął często latać do ogrodu, aby zobaczyć piękny kwiat. Ale róża zauważyła, że ​​jej płatki zaczęły opadać, ptak po prostu je zabrał, aby je posiadać. To bardzo rozgniewało i rozczarowało Rose. Błyskawicznie przepędziła ptaka, choć było to bardzo trudne. Róża zaczęła boleć, ale ogrodnik nie pozwolił jej uschnąć, opiekował się i ogrzał kwiat. A potem róża zaczęła bardzo aktywnie kwitnąć, a zwierzęta leśne zaczęły ją podziwiać. Niektóre znowu wydawały jej się wyjątkowe, a róża bawiła się nimi, ale odeszły, nie pozostawiając śladów w ogrodzie. Dopiero gdy ogrodnik nie przyszedł, zrobiło jej się trochę smutno. I pewnego dnia w ogóle nie przyszedł. I róża zdała sobie sprawę, że umiera. Ale nadeszła wiosna i kwiat znów zyskał siłę, wypuszczając nowe pąki. A kiedy pewnego dnia przyszedł ogrodnik, miał w rękach łopatę i wiadro. Wykopał różę z ogrodu i posadził ją na swoim tarasie. Odtąd róża i ogrodnik widywali się co wieczór. Komunikowali się, kłócili lub po prostu milczeli, ale obaj wiedzieli na pewno, że to teraz na zawsze. I jakimś sposobem stopniowo cały taras wypełnił się różowym kolorem, jakiego oboje wcześniej nie znali.------------------------------------ ---------- ---------------------------------------------- ---------- ------WSPANIAŁA OPOWIEŚĆ W pewnym królestwie, w 39. stanie, żyła dziewczyna, która miała na imię... no, miała różne imiona. Ale najczęściej czule - Nastenka. =)) A ta Nastya była dość zajętą ​​dziewczyną - zawsze znajdowała coś ciekawego do roboty (decydowała się na studia, ale zmieniała pracę, wtedy obudził się w niej impuls twórczy i zaczęła robić rzeczy, których nie można powiedzieć w bajka lub opisana piórem). Nawiasem mówiąc, jej postać nie jest słodka, czasami trudno z nią pracować. Ale miała wielu przyjaciół i znajomych. To nawet dziwne, że jest ich tak wiele... Ale ukochanego nie było. Przyjaciele i znajomi są zaskoczeni - jak to możliwe?! A ona tego nie potrzebuje. To nie zależy od niego, wiesz... I naglepewnego dnia Nastya zdecydowała się ponownie zmienić pracę, z przyzwyczajenia co jakiś czas ją zmieniać... I przyszła do pracy w nowym biurze, w dyrekcji dużego przedsiębiorstwa w budowie. Właściwie nie można tego powiedzieć była dla niej zupełnie nową pracą – została zaproszona z polecenia byłego menadżera, który bardzo ją cenił. A wśród jej kolegów byli ludzie, których znała, ale mimo to Nastya była bardzo nieśmiała. Na zewnątrz nie było to widoczne, raczej patrząc na nią można było zdziwić się jej pewnością siebie, ale była bardzo zawstydzona i przestraszona. Sama się przestraszyła, tak dla porządku... =))) W nowej pracy na pewno nie było dla niej zagrożenia. I nikt (nawet ona sama) nie miał wątpliwości, że nie poradzi sobie z niczym. A Nastya była nieśmiała z jednego prostego powodu - w tym samym biurze przystojny młody mężczyzna Maxim pracował jako zastępca dyrektora, co bardzo jej się podobało. . Trzeba powiedzieć, że Maxim wielokrotnie okazywał Nastię oznaki uwagi, ale ona była zawstydzona i próbowała jak najszybciej wyjść pod jakimkolwiek wiarygodnym pretekstem... Ale często musiała mieć z nim do czynienia w pracy. I za każdym razem czuła się bardzo głupio... a nawet dziwnie, w zasadzie głupia nie jest. Ale stopniowo przyzwyczaiła się do tych spotkań, a nawet zaczęła ich niecierpliwie wyczekiwać. Nie była już zawstydzona koniecznością pójścia do Maxima, aby koordynować tę czy inną kwestię, ponadto często zdarzało się, że pomysły, które przychodziły do ​​głowy Maximowi, były organicznie uzupełniane myślami Nastyi i odwrotnie; Któregoś dnia do biura przyszła bardzo piękna kobieta i zapytała Maxima, który w tym momencie miał spotkanie. Poprosiła o pilny telefon i przedstawiła się jako jego żona. Słysząc to, Nastya była zdezorientowana, ponieważ dopiero wczoraj Maxim powiedział, że ją kocha i chce być z nią zawsze. Zdrajca. Jednak nie mogło być inaczej, zdecydowała Nastya. Poza tym romanse biurowe nigdy nikomu nie przyniosły nic dobrego. I zdecydowała się wrócić do domu. Napisała rezygnację, wróciła do mieszkania, które dostała w czasie pracy w firmie, szybko spakowała swoje rzeczy i wyszła. Kiedy Maxim odkrył jej zniknięcie, zaczął jej szukać. Nie mógł zrozumieć, co się stało, bo nie wiedział, że przybyła pani nazywała się jego żoną. Po przybyciu do domu Nastyi zaczął ją wypytywać o powody jej odejścia, ale ona poprosiła go tylko o odejście. Ale Maxim nie należał do tych, którzy łatwo się poddają, odszedł, aby nie drażnić Nastii i nie eskalować sytuacji. Ale nie poddał się, próbując dowiedzieć się przyczyn zachowania Nastyi - rozmawiał z bliskimi Nastyi osobami (matką, przyjaciółmi), dowiedział się o wielu sytuacjach z życia Nastyi i jej poglądach na wiele spraw. Potem napisał do niej list, prosząc o spotkanie i rozmowę. Przez cały wieczór Maxim próbował przekonać Nastyę, że wiele jej przekonań to puste uprzedzenia i poprosił ją, aby przemyślała jego słowa. Nastya pomyślała i zdecydowała, że ​​​​może ma rację. W końcu kogo to obchodzi, kto, gdzie i z kim się poznał, gdzie pracuje. No cóż, niech to będzie biurowy romans... wszak to tylko jedna z okazji, żeby się poznać, poznać. I pracuj... dzisiaj pracujesz tu, a jutro tam. I co, żeby przez to stracić szczęście?! W ogóle pobrali się... Żyli razem długo i tak szczęśliwie, że nikt nie wierzył, że taka miłość w ogóle jest możliwa.------ ------ -------------------------------------------- ------ -------------------------------------------- ------ ----OPOWIEŚĆ O KSIĘŻNICZKACH W jednym małym królestwie żyła księżniczka. Była cicha i niepozorna, posłuszna i marzycielska... Jak wszystkie jej przyjaciółki-księżniczki, marzyła o księciu. I tak, gdy skończyła 17 lat, poznała przystojnego księcia. Był dobry dla wszystkich: przystojny, mądry, mądry, doświadczony. I dlatego księżniczka nie bała się swojej głównej wady - w rzeczywistości nie był księciem, ale królem. Ale w jakiś niezrozumiały sposób obraz przyszłości z nim nie uległ pogorszeniu (choć najwyraźniej w ogóle go nie było, szczęście było „tu i teraz”), księżniczka uleciała na skrzydłach i promieniała szczęściem. Była w niej taka beztroska i naiwnaMam szczęście, że nie miałam wątpliwości, że to ON, SAM. A każdy dzień był pełen oczekiwań co do spotkań i samych spotkań. A potem bajka się skończyła, smutny książę-król został zmuszony do odejścia, aby na zawsze pozostawić w sercu księżniczki jasny i czysty promień pamięci o sobie. Księżniczka była smutna przez bardzo długi czas, kilka lat. A potem się zmieszałem. Pojawiły się wątpliwości, czy to ten sam książę, jej własny, który przez pomyłkę trafił do bajki z inną księżniczką? A jeśli nie on, to gdzie ON jest? I znowu nadchodzą grzmoty i błyskawice, spotykając się ponownie! Od pierwszych minut wszystko było jasne bez słów, oczu - tak rozmawiają kochankowie! Burzliwa i niszcząca duszę namiętność odebrała księżniczce wszystkie siły, wpadła w szpony silnego dwugłowego smoka o imieniu Strach i Oczekiwanie i próbowała przed nim uciec do odległych krain, gdyż książę jej nie uratował. Następnie, pokonawszy smoka, księżniczka wróciła do swojego królestwa i znów żyła wyważonym życiem. A kiedy poznała kolejnego księcia, nawet nie zwróciła uwagi. I na księcia też nie wyglądał... Z jakiegoś powodu siły wyższe nie powiedziały jej o nim nic ważnego, chociaż wszyscy wokół powtarzali: to on, spójrz! A księżniczka parsknęła i zaśmiała się: o czym ty mówisz! On nawet nie jest przystojny! Książęta nie są tacy! A książę przyszedł cicho, uśmiechnął się nieśmiało, dał słodkie, a czasem śmieszne prezenty, nakarmił wszystkich dworzan słodyczami i nie obraził się aroganckiej księżniczki za jej wybryki. I księżniczka była pewna, że ​​przyjdzie, ale irytowała ją też taka jego łagodność. A potem zupełnie się znudziła i wyjechała do innego królestwa. Ale, co dziwne, to właśnie tam często pamiętała niezdarnego księcia. Podczas krótkich wizyt w domu zaczęli się widywać, potem on ją odwiedził... Księżniczka zauważyła, że ​​ona też stała się niezręczna, nie zawsze wiedziała, co powiedzieć, a w jej duszy narodził się dziwny niepokój. I wtedy pewnego dnia pod rozgwieżdżonym niebem książę postanowił zrobić coś, o czym myślał od dawna, ale księżniczka sprytnie go uniknęła. Powstrzymując jej próby obrócenia wszystkiego w śmiech, pocałował ją. A księżniczka przekonała się, jak to jest, gdy ziemia znika spod stóp, gdy na niebie wirują gwiazdy, a w oczach błyskają fajerwerki! Okazuje się, że to naprawdę istnieje, i to nie tylko w baśniach dawnych gawędziarzy czy na spodku ze złotym jabłkiem. Następnie książę zabrał księżniczkę do bajkowego miasta, gdzie spacerowali i zachowywali się jak zabawni kochankowie, którymi naprawdę byli. A kiedy nadeszła ciepła wiosna, książę zabrał księżniczkę do domu z odległego królestwa, a oni postanowili zbudować własne królestwo. W tej ciekawej i ekscytującej sprawie napotykali różne przeszkody, ponieważ w snach księżniczki uroczystość utworzenia królestwa wyglądała inaczej niż to, co widziała rodzina księcia, ale nie mógł pozwolić księżniczce płakać, dlatego wytrwale walczył z jego bliskimi. Kiedy wakacje się skończyły, żyli szczęśliwie, zawsze szli trzymając się za ręce, całowali się podczas spotkań i rozstań. Książę dał swojej żonie możliwość urządzenia zamku tak, jak chciała, a księżniczka próbowała przywitać męża pysznym obiadem i wesołą pogawędką zatęsknionego kochanka. Były też próby zaprzyjaźnienia się z Ponurą Królową i Samolubnym Królem, ale niestety nigdy się to nie udało. Być może żywili do niej pretensje, że nie chciała żyć w ich królestwie według ich zasad, a może nie zadowalał ich pogląd księżnej na tradycje... Księżniczka nie potrafiła stłumić pragnienia wolności, choć książę zrobili podobny szlachetny krok: przez pewien czas mieszkali w królestwie Niezadowolonej Królowej w momencie jej życiowego dramatu na prośbę księżniczki. Chciałbym powiedzieć kilka słów o tej królowej. Dawno, dawno temu ona, będąc księżniczką, nie potrafiła cierpliwie czekać na księcia, uległa opinii publicznej i naciskom poznanego księcia i wyjechała z nim daleko, daleko. Tam mieszkała z nim i jego rodziną, została zlekceważona, zniewolona i nieszczęśliwa, a po 5 latach porwała rodzinę do własnego, osobnego małego zamku, ale szczęście i tak do nich nie przyszło. Żyli więc razem, ale samotnie i w odrębnych życiach, bardzo rzadko się przecinając. Dlatego nasza księżniczka bardzo się boi, że powtarza wiele błędów Niezadowolonej Królowej... Dawno, dawno temuKsiążę i księżniczka są w sobie zakochani od roku, w tym roku w duszy księżniczki zapanował spokój i pewność, że jest kochana i chociaż nie słyszała słów potwierdzających to, widziała oczy księcia. A potem jego oczy przestały mówić, przestały dawać buziaki... W królestwie naszej księżniczki narodziło się maleństwo, cudowne, piękne dziecko, słońce i szczęście. Ale nadal nie było już harmonii pierwszego roku. Księżniczka poczuła się nieszczęśliwa i nie tylko z powodu braku uwagi, widziała także jego nieszczęście... Może po prostu bardzo się różnią?.. Księżniczka nie wiedziała, jak dotrzeć do księcia, bo on jej nie potrzebował okazuj troskę, uczucia, całą czułość. Postrzegałem te słowa jako fałszywe. Próby rozmowy kończyły się kłótniami, obelgami i łzami, książę i księżniczka zostali odizolowani. W pewnym momencie zenitu ich związku (wydaje się, że był to okres podróży i spacerów) planowali mieć dziecko, ale okres oczekiwania był dla księżniczki trudny. Urodziła się mała infantka, a księżniczka w końcu zrozumiała, że ​​tylko jej dzieci potrzebują jej miłości. Nie może dać księciu tego, czego pragnie: bycia jak wszyscy inni. Ale nie daje jej poczucia królowej, najpiękniejszej i niezbędnej kobiety w jego życiu. Tęskni za miłymi słowami, komplementami, niespodziewanymi niespodziankami i spacerami. I choć niedawno dostali własne królestwo, w którym odczuwają wielkie poczucie szczęścia, to szczęście to jest po prostu ludzkie, a nie żeńskie czy męskie. Księżniczka od dłuższego czasu ma dwa stany: albo zły, albo znośny. I coraz bardziej zaczęła wątpić, czy ten książę jest jej? A jeśli to nie ona, to czy powinniśmy szukać naszego, czy jest już za późno?.. A jeśli to ON, to jak dostrzec te tajemnicze znaki, jak mu o tym przypomnieć?..--------- ------ -------------------------------------------- ------ -------------------------------------------- ------ OPOWIEŚĆ O MIŁOŚCI 1. Pierwsze spotkanie Morze, palmy, słońce, piasek - raj na ziemi. I wtedy pojawia się on, taka szczupła, wysoka, silna, odważna brunetka o niebieskich oczach i niemal dziecięcym, otwartym, miłym i świetlistym uśmiechu. Promieniuje miłością i szczęściem i niejako otacza go atrakcyjną aurą oraz daje poczucie bezpieczeństwa i spokoju tym, którzy są blisko niego. Ma piękną duszę, życzliwe, pogodne usposobienie, a jednocześnie bardzo silny charakter. Wszelkie sprawy są rozwiązywane w jego rękach. Bardzo kocha dzieci, a dzieci to czują i przyciągają do niego. Podobnie mój syn patrzył na niego z fascynacją, gdy pomagał mu zdjąć piłkę z drzewa. Przywitaliśmy się i uśmiechnęliśmy do siebie, podziękowałem mu. Powiedział, że mam wspaniałego syna.2. Czekanie z wiarą Przez resztę dnia byłem pod wrażeniem tego spotkania iw głębi duszy wiedziałem, że nie będzie to ostatnie i będzie kontynuacja. Następnego dnia spotkaliśmy się ponownie i tak nasza trójka zaczęła spędzać więcej czasu. Mój syn był zachwycony tym człowiekiem, z każdym spotkaniem odkrywałam nowe strony jego charakteru, co mi się podobało i czułam, że on też był szczęśliwy, że jest z nami.3. Test Na kolejnym spacerze nagle moja torebka, w której mam coś tajemniczego, wpada do morza, a on natychmiast nurkuje do wody i ją wyciąga.4. Zniknięcie Wakacje dobiegają końca, trzeba wracać do domu. Wychodzimy, zostawiając ślady o sobie w naszym sekretnym miejscu, które we trójkę często odwiedzaliśmy i o którym nie wie nikt poza nami.5. Szukaj swojej ukochanej. Pozostawiony sam sobie, zaczyna odczuwać smutek, uświadamia sobie, że nie może bez nas żyć i rozpoczyna poszukiwania. I znajduje kogoś, kto jest już gotowy, aby mi się oświadczyć.6. Znalezienie ukochanej osoby Ślub był wspaniały, piękny i odbył się na plaży niedaleko morza, pogoda była wyśmienita. Promieniliśmy szczęściem, tańczyliśmy przy ognisku kilka dzikich, ale bardzo pięknych tańców. A na zakończenie uroczystości odbył się ogromny pokaz sztucznych ogni nad morzem. Taki piękny i romantyczny! Zbudował mój wymarzony dom w naszym sekretnym miejscu.7. Życie po ślubie Po ślubie fajerwerki stopniowo ustąpiły miejsca przytulnej codzienności w domu. Poznajemy się lepiej i akceptujemy siebie takimi, jakimi jesteśmy. Uzupełniamy się i jest nam ze sobą bardzo dobrze."