Od autora: Czekam na Wasze przemyślenia na ten i inne tematy na moim forum: Po co ktoś miałby anulować oceny i (co jest dla mnie osobiście jeszcze bardziej niezrozumiałe ) pamiętniki w pierwszej klasie? Dlaczego nagle sformułowanie „Dziennik to dokument!” popadł w paranoję wśród nauczycieli i dyrektorów szkół? Te pytania mnie niepokoją, ponieważ zauważam spadek motywacji do nauki u pierwszoklasistów, utrzymujący się ich infantylizm, frywolny stosunek do nauczyciela i nauki, a u niektórych gwałtowny spadek samooceny i wzrost niepokoju A całkowicie przewidywalny wynik. Rozumujmy razem! EFEKT INNOWACJI Kursy przygotowawcze - w szkołach (jakkolwiek je nazwiemy) powstają zajęcia, w których dzieci wieczorami lub w weekendy pracują z nauczycielami nad liczeniem, czytaniem, pisaniem i innymi przyjemnymi zajęciami: muzyką, tańcem, rysowaniem i gry. Czasami dzieciom zadawane są prace domowe, które odrabiają także wieczorami, kiedy przyjdą z ogrodu i licznych klubów, do których rodzice wysyłali je na naukę, aby dzieci „nie chodził po piwnicach”. Kursy czasami opierają się na programach rozwoju przedszkola. Biorąc pod uwagę powszechne zatrudnienie dzieci, ulepszone narzędzia rozwojowe i doświadczenie nauczycieli, wynik jest już oczywisty – kursy nie zwiększają ani motywacji do nauki, ani poziomu intelektualnego dzieci. No, może całkiem nieźle się rozwijają - chyba że dziecko jest całkowicie zaniedbywane przez rodziców i nie uczęszcza do przedszkola. Niektóre dzieci nawet lubią uczyć się na takich kursach - wszystko wydaje się być dojrzałe i nowe, ale większość dzieci jest bardzo zmęczona, nie znosi zadań domowych, nie jest w stanie uczyć się wieczorami, nie zawsze znajduje wspólny język z nauczycielem ( przecież dowolność to jeszcze za mało, żeby przesiedzieć wszystkie zajęcia bez zabawy i rozmowy z sąsiadem). Niechęć do nauczyciela to straszna rzecz! Może zatruć całe 11 lat nauki. Co więcej, ani dziecko, ani sam nauczyciel nie są winni tej „niechęci”. Tyle, że jeszcze nie nadszedł czas na coś innego, kiedy po długich dniach, tygodniach i miesiącach (w przeliczeniu na czas dziecka – wieki) dziecko, po oczekiwaniu na tajemnicze i magiczne spotkanie długimi dniami, tygodniami i miesiącami, obdarzy nauczyciela wszystkiego, co najlepsze cechy społeczne, które mogą tylko przyjść na myśl. I nastąpi wdrukowanie – miłość i bezwarunkowa akceptacja od pierwszego wejrzenia – jak mała gęś, która wszędzie podążała za Lorenzem. Najtrudniejsze przejścia z etapu na etap w człowieczeństwie zawsze były jasno określone, objęte rytuałami, inicjacjami, celebracją nowej roli. , odpowiedzialność i wolność. W obawie przed nieznanymi „naprężeniami” próbowaliśmy zatrzeć granice – zatrzeć wyraźne przejścia od przedszkolaka do ucznia, od gimnazjum do seniora… Teraz poważnie mówi się o połączeniu szkół podstawowych z przedszkolami. Dlaczego więc, jeśli wokół nic się poważnie nie zmieniło, miałoby zmienić się dziecko? Skąd powinna brać się jego nowa rola i odpowiedzialność? Jeśli wokół są ci sami ludzie, ta sama klasa, on robi wszystko tak samo... i wszyscy wokół są niezadowoleni: chodzi po klasie, mówi, bawi się, nie słucha...-------- ------ -------------------------------------------- ----- Anuluj oceny - pewnie, myślę, że musiał być jakiś powód... Być może przyczyną tego był problem heterochronicznego rozwoju dzieci. Przecież to szkoła nas jednoczy, ale w pierwszej klasie wszyscy jesteśmy tak różni: niektórzy czytają, a niektórzy mówią z trudem, niektórzy byli w różnych częściach świata, a z innymi siedziała nasza babcia. A „zła” ocena może zniechęcić do nauki dziecko, które nie jest w stanie czegoś zrobić bez swojej winy. Należy zaznaczyć, że obraźliwe jest oczywiście otrzymanie „złej” oceny, ale jak wyrazić słowami, w jakim stopniu obraźliwe jest dla innego dziecka NIE OTRZYMANIE „dobrej” oceny, na którą zapracowało pracy i pracowitości, poprzez nerwy rodziców. To jest sto razy bardziej obraźliwe. Dzieci chodzą do szkoły i psychologowie pytają je: „Co wybrałbyś za dobrą odpowiedź: zabawkę, słodycze czy piątkę?” A oczy błyszczą nadzieją. „Pięć” – szepczą chłopaki. Śledzą ją do szkoły. Przez nią bawią się ze sobą w tę właśnie szkołę i każdy chce być nauczycielem -?