Przyznaję, że od dawna marzyłem o rozmowie z naszymi czytelnikami na ten temat. W swojej praktyce spotkałam się z faktem, że większość moich klientów przed rozpoczęciem terapii nie była świadoma swoich uczuć. „Czy naprawdę jestem zły? Ale to jest złe!” – a potem cierpka ścieżka „odmrażania” uczuć. Niewiele osób wie nawet o właściwym wyrażaniu swoich przeżyć emocjonalnych. Najczęściej porzucają uczucia i żyją wyłącznie rozumem. Ale to uczucia dają nam poczucie spełnionego, prawdziwego życia. Rozpocznijmy rozmowę od tematu intymności i urazy w rodzinie. Na pierwszy rzut oka skargi niszczą intymność, ale nie jest to do końca prawdą. Tłumione lub niekonstruktywnie wyrażane żale mogą nie mieć najlepszego wpływu na relacje. Jednak samo poczucie urazy jest bardzo przydatnym doświadczeniem dla rodziny, jeśli nauczysz się sobie z nim prawidłowo radzić. Posiadanie bliskich relacji rodzinnych jest szczęściem. Intymność zawsze wiąże się z wymianą uczuć. W naszym społeczeństwie przyjmuje się, że w związkach akceptowalna jest tylko radość, szczęście, tęcze i różowe kucyki... i lista jest długa. Ale pewnego dnia okres zakochania mija i oprócz „kocham cię” pojawiają się inne doznania. Okazuje się, że możesz złościć się na swojego partnera, obrażać się na niego, czasami jest dla ciebie nieprzyjemny, jego zachowanie powoduje irytację. Niektórzy wpadają w panikę po takim odkryciu: „To chyba nie jest miłość!” Ale tak naprawdę tu zaczyna się zabawa. Uraza jest najbardziej zaradnym uczuciem w rodzinie. Niewiele osób o tym mówi. Kobiety i mężczyźni przychodzą na przyjęcie z pytaniami: „Jak mogę się na niego nie obrazić?” Nie ma mowy. Nie powinieneś tłumić uczuć, które cię rozwijają. Weszliście w ten związek jako zupełnie inni ludzie. Tak, zakochanie łagodzi ostre krawędzie, ale prędzej czy później zobaczycie siebie jako prawdziwego i bynajmniej nie idealnego. Tylko rozmawiając o swoich uczuciach, wyrażając swoje żale, macie szansę na wzajemną zmianę. Podam przykład życiowy, choć banalny, ale bardzo ilustrujący: mężczyzna i kobieta zaczynają żyć razem. To różne osobowości, z własnymi przyzwyczajeniami, ale jeszcze nie zdają sobie z tego sprawy (gdzie jesteśmy bez mitu idealnych „połówek”!). Zaczyna zdradziecko rzucać skarpetkami po kątach. Jest kierownikiem sprzątania od Boga i straszną perfekcjonistką. Ale o skarpetkach milczy, jak partyzant. W pierwszej chwili mężczyzna nie ma pojęcia, że ​​coś jest nie tak. Dla niego skarpetki rozłożone imponująco w rogach pokoju są symbolem domowego komfortu. Tłumi irytację, dąsa się, a napięcie rośnie. W tym momencie mężczyzna zaczyna się „nakręcać”, nie rozumiejąc, co się z nią dzieje: „A może jestem kiepski w seksie?”, „Może za mało zarabiam?” Potem oczywiście następuje eksplozja. To bardzo częsta sytuacja, to nie żart. Sekret jest prosty: tylko mówiąc, że nie podoba Ci się, że Twój partner gdzieś jest nieuważny, dajesz temu związkowi szansę na rozwój. Niezwykle ważne jest, aby nauczyć się wyrażać uczucia nie atakując partnera, ale zapraszając go do dialogu. „Jesteś denerwujący” to atak w najczystszej formie; w odpowiedzi na skargi osoba prawie zawsze albo atakuje, albo się wyłącza. „Jestem obrażony” to już rozmowa o uczuciach i zaproszenie do dialogu. Z pewnością przyjrzymy się konstruktywnym sposobom wyrażania uczuć w jednym z poniższych artykułów. Ale na razie pamiętajmy o podstawowej zasadzie: mówimy tylko o sobie, używając wypowiedzi „ja” Przemoc jest zasobem! Jak się dla siebie zmienimy? Jeśli nie powiesz mi, co Cię boli, jak Cię usłyszę i zrobię krok w Twoją stronę? Potem przychodzi moja odpowiedzialność: zaakceptować lub nie zaakceptować tę informację, znaleźć sposób na inne zachowanie. Zawsze powtarzam, że zdrowie psychiczne każdego partnera jest kluczem do długoterminowego dobrostanu rodziny. Od razu mówisz, co ci się nie podoba. Oszczędzanie to zły interes. Nie myślisz: „Jak mam mu powiedzieć, co będzie, jeśli mnie zostawi, muszę uzbroić się w więcej cierpliwości”. Twoje zdrowie psychiczne wymaga możliwości natychmiastowego rozmawiania o swoich uczuciach i potrzebach. Twój partner, jako zdrowy dorosły, z kolei Cię usłyszy i zmieni.