Ach, ślub, ślub! Jak romantycznie i poetycko brzmi samo to słowo. Jednak, jak pokazuje praktyka, to właśnie ślub okazuje się często decydującym momentem, od którego zaczyna się wyjaśnianie relacji między świeżo upieczonymi krewnymi, zarówno nowożeńcami, jak i ich rodzicami z obu stron. Powodów i powodów jest ku temu więcej niż wystarczająco: zaczynając od miejsca, w którym siadają rodzice, a kończąc na kolejności przemówień wygłaszanych przez wujków i ciotki, dziadków. W tym artykule kontynuuję serię historii z praktyki pracy nad temat, który rozpocząłem w artykule „Prezent ślubny: zaliczka dla nowożeńców” konflikty między bliskimi o prezenty ślubne. (Imiona bohaterów i ich wiek zostały zmienione ze względu na prywatność.) Przynoszę je, abyś ty i twoi bliscy nie powtarzali irytujących błędów i tragedii innych ludzi. Historia Natalii i Leonida W wieku 25 lat Natalia poślubiła swojego kolegę z klasy Leonida, miał 26 lat. Zarówno dziewczyna, jak i mężczyzna mieli własne mieszkanie: dwa lata temu rodzice Natalii dali jej jednopokojowe mieszkanie (ale nie przerejestrowali go na nią), a Leonid był właścicielem ½ dwupokojowego mieszkania, które zostało odziedziczone od babci w testamencie, druga połowa należała do jego starszego brata. Ponieważ starszy brat mieszkał tam z żoną i dwójką dzieci, Leonid mieszkał z rodzicami, a następnie z Natalią, rodzice Natalii byli zamożni i mieszkali w dużej kamienicy pod miastem. Dom został zaciągnięty pod hipotekę, nie był jeszcze w całości wykończony, trwały prace przy wykańczaniu wnętrz dwóch pięter i wymagał wielu inwestycji. Jednak na ślubie córki i Leonida głośno ogłosili, że oddają nowożeńcom połowę swojej kamienicy – ​​połowę domu z osobnym wejściem. A przyszłego lata Natalya i Leonid będą mogli się tam przeprowadzić. Rodzice Natalii przejęli koszty dokończenia budowy i wykończenia. W odpowiedzi rodzice Leonida oświadczyli, że ich problemem są meble i wyposażenie domu. Jak tylko dom będzie gotowy, wszystko kupią. Niestety nie wszystko poszło gładko. Sześć miesięcy później biznes ojca Natalii zaczął zanikać. Brakowało pieniędzy nie tylko na wykończenie wnętrz, ale i na spłatę kredytu hipotecznego na całą kamienicę. Rodzice Natalii w panice zaproponowali córce sprzedaż jednopokojowego mieszkania, aby wpłacić do banku pieniądze na kwotę główną długu, zmniejszyć odsetki i przyspieszyć wprowadzenie się nowożeńców do domu. W międzyczasie zaproponowali, że albo zamieszkają z nami na jedynym wykończonym piętrze kamienicy, albo przeniosą się do dwupokojowego mieszkania, którego połowa jest własnością Leonida. Leonid kategorycznie sprzeciwiał się temu planowi, słusznie wskazując, że sprzedaż mieszkania żony nie pomoże rozwiązać problemów z domem. Zasugerował, aby rodzice jego żony sprzedali kamienicę (w porozumieniu z bankiem), spłacili długi, kupili 2-3 pokojowe mieszkanie i żyli w spokoju. A oni, nowożeńcy, będą żyć według schematu „lepszy ptak w dłoni niż ciasto na niebie”: choć bez udziału w problematycznej kamienicy, ale we własnym jednopokojowym mieszkaniu, co irytowało rodziców Natalii upór młodych ludzi i kategorycznie zażądał opuszczenia jednopokojowego mieszkania, które legalnie do nich należało. Tata Natalii pozwolił sobie na obraźliwą uwagę na temat Leonida: „Prawdę mówią: zięć szuka czegoś do zabrania! Najwyraźniej ożeniłeś się nie z naszą córką, ale z jej majątkiem, a teraz żałujesz, że nie udało ci się urwać grubszego kawałka!” Leonid był szczerze oburzony taką oceną jego motywacji do małżeństwa. Rodzice Leonida próbowali interweniować w tej sytuacji, ale rodzice Natalii powiedzieli im: „Jeśli chcesz pomóc, daj mi pieniądze!”. Ale nie mieli pieniędzy. W rezultacie Leonid i Natalya przeprowadzili się do dwupokojowego mieszkania z żonatym bratem Leonida. Oczywiście tam zaczęły się skandale, bo w jednym mieszkaniu dwie gospodynie domowe nie mogły się dogadać... Rodzice Natalii sprzedali swoje jednopokojowe mieszkanie, znacznie obniżyli raty kredytu hipotecznego, ale nadal nie byli w stanie dokończyć domu. Z powodu problemów finansowych i konfliktów z córką tata Natalii najpierw zachorował na cukrzycę, a rok później zmarł nagle. Mama Natalii sprzedała dom za bezcen i ledwo go kupiłasobie jednopokojowe mieszkanie. Tymczasem Leonid, jego brat i ich żony weszli w fazę napaści. Sytuację komplikował fakt, że żona jego brata urodziła dziecko. Leonid zasugerował, aby brat i rodzice zapłacili mu połowę mieszkania, aby mógł przeznaczyć te pieniądze jako zaliczkę na kredyt hipoteczny na jednopokojowe mieszkanie. Rodzice faktycznie przyjęli stanowisko brata i zapłacili Leonidowi stosunkowo niewielką kwotę. Wściekły Leonid postanowił przenieść się do innego regionu, znajdując dla siebie odpowiedni wakat z oficjalnym mieszkaniem. Jego żona Natalia, która sama była zrozpaczona wszystkim, co się działo, w pełni go wspierała. Co więcej, jako pierwsza znalazła dla siebie najlepszą opcję pracy w innym regionie. Para przeprowadziła się, kupiła mieszkanie i urodziła dziecko. Przez cały ten czas (trzy lata) Natalia i Leonid odmawiali kontaktu z rodzicami męża i żony, okazując niesamowitą solidarność. Na konsultację przyszła do mnie mama Leonida, która powiedziała, że ​​jej mąż zaczął chorować, a ona zapytała abym był pośrednikiem w pojednaniu z dziećmi. Pracowaliśmy zdalnie, Leonidowi i Natalii udało się pogodzić z rodzicami mężczyzny, a Natalię z własną matką. Niestety Leonid stanowczo odmówił komunikacji z własnym bratem i matką Natalii. Nie przeszkadzał jednak w komunikacji córki z teściową. Mam nadzieję, że już doszło do całkowitego pogodzenia stron. Co widzimy w tej sytuacji? Od razu złamano sześć zasad dotyczących prezentów ślubnych: 1. Nie można łamać obietnic, zwłaszcza tych publicznych: wszystko, co zostało powiedziane na głos, musi być ściśle przestrzegane! Żadne wymówki, nawet trzykrotnie obiektywne, nie będą przyjmowane do rozpatrzenia. Zmiana zdania na temat prezentu ślubnego to duży błąd rodziców nowożeńców.2. Prezentu ślubnego nie należy dawać „po to, aby pochwalić się” nowym i bliskim i zadziwić ich swoimi możliwościami. Musi odzwierciedlać rzeczywiste możliwości darczyńców. Nie można oddać czegoś, co nie należy do darczyńcy na pełną własność lub zostało już komuś przyrzeczone. Mieszkanie obciążone hipoteką lub samochód zakupiony za kredyt samochodowy, nieruchomość sporna lub nakaz sądowy to ryzykowny prezent, którego spłata może nie być możliwa. Jeżeli jednak rodzice nowożeńców zdecydują się na oddanie takiego przedmiotu, zobowiązani są do uiszczenia wszelkich opłat i przekazania go na własność nowożeńców dosłownie za wszelką cenę.3. Mieszkania, dacze, domy, biura, działki, samochody, garaże, miejsca parkingowe, udziały w przedsiębiorstwie, udziały (itp.) podarowane na weselu należy jak najszybciej ponownie zarejestrować zgodnie z prawem na nowożeńców. Ponadto rejestracji należy dokonać albo w równym stopniu obojgu młodym małżonkom, aby nie powodować napięcia w parze, albo jednemu z małżonków, ale zgodnie ze wspólną decyzją młodych małżonków. Wykształcona „druga połówka” najczęściej sugeruje, aby ofiarowaną nieruchomość zarejestrować na nazwisko tej z pary, której rodzice dokonali darowizny. Eliminuje to wszelkie możliwe konflikty. 4. Prezenty ślubne (jak i prezenty w ogóle) nie mogą i nie powinny być wykorzystywane jako narzędzie wywierania presji na nowożeńców lub jako sposób na szkolenie i edukację młodej pary. Nie można ich dać w prezencie, a następnie zabrać lub zadeklarować jako taką możliwość w przypadku „złego zachowania” męża lub żony. 5. Majątek przekazywany nowożeńcom jako prezent ślubny (lub po ślubie) teraz należy tylko do męża i żony, nawet jeśli czynność ta nie została jeszcze wydana. Bez względu na to, jak rozwinie się relacja nowo powstałej pary, nawet aż do groźby rozwodu, darczyńcy nie mają ani moralnego, ani prawnego prawa do odebrania swoich darów. Nawet w przypadku rozwodu mąż i żona sami ustalą, w jaki sposób podzielą się wspólnym majątkiem rodzinnym. 6. Mąż i żona powinni starać się wypracować wspólne stanowisko w sprawie rozporządzania przekazanym im majątkiem, włączając w to wspólne przeciwstawienie się naciskom rodziców. . W tym sensie interesy młodej rodziny są ważniejsze niż interesy jej rodziców. I jeszcze jedno: rodzice nowożeńców powinni być krytyczni.