W tym artykule nie będę dzisiaj wymyślać koła na nowo. Wiele napisano o cudownym okresie dorastania, który później zaczęto nazywać kryzysem nastolatka: przejawem spontanicznych emocji, niechęci do posłuszeństwa, grą o wszechmoc, namiętnymi wybuchami wyrwania się spod wpływu opieki rodzicielskiej i otoczenia. gra śmierci, Francoise Dolto ma takie zdanie: „W tym okresie dziecko umiera, aby narodzić się na nowo jako dorosły”. Oczywiście umiera symbolicznie, niektórzy, aby poczuć, że żyją, skaleczą się, robią sobie kolczyki, tatuaże, słuchają bardzo głośnej muzyki i poddają się ekstremalnemu stresowi, sprawdzając siły organizmu. Zasadniczo uciekają przed śmiercią Ci, którzy pogodzili się ze śmiercią, czekają na koniec. Grają w okropne gry: narkotyki, alkohol, dla nich życie to ból, ciągła czarna passa kłopotów. Ci są gotowi na samobójstwo, jeszcze inni, którzy chcą zostać ukarani za to, że nie są tak wszechmocni, którzy nie mają możliwości powstrzymania tego dorastania, stają się aspołeczni. Kara ze strony innych zapewnia jedynie chwilową ulgę. Czego pragnie nastolatek? Miłość, oddana przyjaźń aż do śmierci, sprawiedliwość, wolność, szacunek, by zostać uznanym za bohatera, żeby być zauważalnym…. Kontynuuj tę listę. A jeśli teraz tego nie zrozumieją, oddadzą się prowokacjom: „Mamy taką dobrą rodzinę!”. Skąd wziąłeś takie fantazje? – Bardzo często słyszę od zdesperowanych rodziców. I to prawda. Skąd nastolatek otrzymał instrukcje dotyczące tak destrukcyjnego zachowania? Zagrajmy w grę „Zagadka”. Zgadnij, z jakiego dzieła lub filmu pochodzą te „instrukcje”: 1. Aby uzyskać akceptację mojej miłości przez rodziców, muszę umrzeć przez otrucie.2. Aby osiągnąć sprawiedliwość, musisz wybrać, czy chcesz żyć, czy nie.3. Jeśli chcesz otrzymać uznanie, pana młodego i drogie prezenty, musisz obsłużyć starszego nieznajomego, spełnić jego życzenia, a nawet dobrze pościelić jego łóżko.4. Na początku wkraczania w dorosłość zastanów się kim będziesz – ofiarą czy prześladowcą.5. Aby dokonać bohaterskich czynów, aby uratować świat, nie trzeba mieć twarzy. A oto odpowiedzi: 1. Romeo i Julia, film „Nie śniłeś” (ile nastolatków popełniło lub próbowało popełnić samobójstwo z powodu nieodwzajemnionej miłości, w wyniku protestu rodziców przeciwko tej miłości)2. Hamlet (życie to ból, dookoła są sami zdrajcy, wystarczy wybrać, czy tu jesteś, czy umrzesz)3. film „Morozko” (znajdź sobie bogatego, starszego „tatusia”, a on cię uszczęśliwi bogactwem, najważniejsze, żeby lepiej zburzył pierzynę i zniósł to)4. film „Strach na wróble” (kiedy nastolatki oglądają film, stają po stronie ofiary. Dorośli w filmie mają szare, nerwowe i monotonne życie. Film daje nastolatkowi przykład JAK wyjść z bycia ofiarą - daj się symbolicznie zabić, ogol głowę i odejdź, zostawiając portret, do zapamiętania i obwiniania siebie. To fantazja nastolatka „Umrę i będę patrzeć, jak płaczesz na moim grobie”. , „Agent 007”, „Spider-Man” itp. (szpieg, jest osobą jak wszyscy, ale w tajemnicy, głęboko, ma swoją niepowtarzalność, realizuje tajną misję, chce osiągnąć znaczenie, jak Fantômas czy James Bond miał to znaczenie, które pozwala mu decydować o losach świata. Jak pomóc sobie, rodzicom, przetrwać okres dorastania. Jak pomóc nastolatkowi? mechanizm jest tak na przykład w bajce „Mały garbaty koń”: Trzeba zmusić służbę do postawienia trzech dużych kotłów i podłożenia pod nie ogniska. Pierwszy z nich należy napełnić po brzegi zimną wodą, a drugi druga z przegotowaną wodą, a ostatnia z mlekiem, Zagotuj ją na źródle. Teraz, jeśli chcesz się ożenić i stać się przystojnym mężczyzną, - Ty bez sukni, lekko, Kąp się w mleku, Zostań w środku przegotowaną wodę, a potem w zimnej wodzie, i powiem ci, ojcze, będziesz wielki! Tak więc rodzice już się uspokoili: dziecko uczy się, chodzi na zajęcia, nieprzespane noce, pieluchy, zmartwienia mają już za sobą, dziecko nie wkłada do ust najróżniejszych śmieci, można go zostawić samego, przydzielono mu do zrobienia coś... Rodzice wreszcie mogą spać spokojnie, planować swoje życie, czyli już mają okres zimnej wody. I tak dalejty - nastolatek zaczął zachowywać się jak mały chłopiec. Okres dorastania rozpoczyna się w momencie, gdy dziecko aktywuje wszystkie swoje lęki, agresję, protesty, a swoim ciałem i zachowaniem na nowo przeżywa traumy psychiczne, które nastąpiły w okresie mleka. A jeśli przyjrzeć się zachowaniom i doświadczeniom nastolatka, łatwo można zbudować schemat zachowań rodziców z okresu niemowlęcego: rodzice byli młodzi, odwiedzali grupy znajomych, kłamali, dostosowywali się do innych, kłócili się ze sobą i z rodzicami, plotkowali, odrzucali i martwili się...w ogóle żyli normalnie. „Dziecko jest małe, nic nie rozumie” – mówią często. Tak, dopóki nie zrozumie, przyjmuje bez analizy mistrzowski kurs o tym, jak żyć na tym świecie. Na początku tego okresu rodzice zauważają, że nastolatek nagle zachowuje się jak trzylatek, pisze chaotycznie, jakby to zrobił. w ogóle nie napisany, nie może się niczego nauczyć, emocje przekraczają granicę, zaczyna chorować i jakby na złość nie załatwia spraw w domu. I zamiast zabawek rozrzuca ubrania i zamienia pokój w chlew. Jeśli pójdziemy dalej w wierszu, zaczyna się okres przegotowanej wody. W tym okresie w ciele nastolatka zachodzą niezwykle intensywne zmiany. Czuje je każdą komórką swojego ciała. Na co masz ochotę, gdy jest Ci gorąco? Nie kładziemy się na plaży, nie uczymy, nie angażujemy się w aktywne zajęcia. Rozbieramy się, kładziemy i dobrze się bawimy. Wewnętrzny żar uczuć, pragnień, myśli nastolatka to gorąca plaża. Nastolatek poci się, kładzie, rozbiera. W tym okresie albo nic nie robi, albo szuka rozrywki. A szczególnie się rozbiera, pokazując swoje ciało. Ale plaża to portale społecznościowe, w których nastolatek publikuje swoje nagie zdjęcia. Spróbuj poczuć się jak w przegotowanej wodzie. Jak tam? Ale tylko nastolatek przeżyje. Dlaczego? Bo gdyby był w pełni świadomy WSZYSTKIEGO, co dzieje się w jego wewnętrznym świecie, to żadne siły mentalne i siły centralnego układu nerwowego nie byłyby wystarczające, aby to wszystko przetworzyć. Dlatego świadomość nastolatka staje się przytępiona. Nogi są osamotnione, Ramiona są o własnych siłach. Głowa jest albo tu, albo tam. Podczas gdy ja doganiam ręce. Moje nogi śpiewają piosenkę... Pamiętasz? Tę piosenkę zaśpiewał Innokenty z filmu „Wąsata niania”. Dokładny opis stanu nastolatka w okresie przegotowanej wody. A co z rodzicami? Przechodzą z zimnej wody do wrzącej wody. Czy kiedykolwiek skoczyłeś z gorącej kąpieli do zimnej wody? Jak to jest? Zapamiętaj je. Teraz wyobraź sobie, co się stanie, jeśli odwrotnie przejdziesz z zimnej wody do wrzącej wody. Jakie uczucia? Strach, ból, oparzenia, krzyk, chęć powrotu do zimna…. Jak zmieni się zachowanie rodziców Opcja 1 – powrót dziecka do okresu mlecznego? Coś w rodzaju bezbronnego dziecka, któremu powiem, co ma robić, co czuć, jak się zachować. (obejrzyj film „Mój syn dla mnie”) Opcja 2 – uspokój się! A im szybciej, tym lepiej. A rodzice stają się nieczuli Pinokio, zdystansowany, zimny, osądzający, zrzędliwy, odrzucający, dewaluujący, unikający (jak Pan Tyburcy w „Dzieciach lochu”) Opcja 3 – kipi razem. Wynika to z pragnienia: „Chcę być przyjacielem mojego dziecka”. Nastolatek krzyczy, a ja krzyczę, nastolatek kłóci się i ja walczę, nastolatek z przyjaciółmi, a ja szukam przyjaciela... Jesteśmy razem, a jednocześnie osobno. Każdy przeżywa swój nastoletni kryzys, kto ma gorzej (obejrzyj film „To minie. Ale kiedy?”). W każdym razie rodzice rzucają w tym okresie drewno na opał, nie zdając sobie z tego sprawy. Szczęśliwe nastolatki pływają do zimnej wody. Mija okres kryzysu, z chłodną głową nastolatek wybiera swoją życiową drogę, znajduje coś do zrobienia, a w jego duszy rozpoczyna się okres harmonii. A gdzie w tym czasie są rodzice? Czują się odrzuceni, bezradni, niepotrzebni. Z tego rodzą się zwroty: „Jesteście naszym wsparciem!”, „Jesteście naszą nadzieją!” Znajdują się w okresie mleka: „Nakarmiliśmy Cię, daliśmy Ci wodę, daliśmy Ci dach nad głową, a Ty… podejmuj decyzje!”. Dlaczego rodzice przenieśli się w ten okres? Zachowują się jak noworodki. Krzyczą, strajkują, żądajądo karmienia (oczywiście psychicznie) przez nastolatka (jako apel do mamy). Rodzice wkraczają w nowy dla nich okres życia – rodzinę bez dziecka. Dziecko dorosło, opuszcza rodzinę. Nowe narodziny rodziny w innej roli. Och, jak trudno to zaakceptować! I... rodzice idą do piekła. Przecież tam było życie! A oni już wciągają swoje dorosłe dziecko do tej wrzącej wody. Jakie to uczucie, gdy ten młody mężczyzna lub dziewczyna, po okresie wrzenia, wraca tam? Co robić? W języku rosyjskim praktycznie nie ma literatury na temat terapii młodzieży. Przetłumaczone przez Petera Blosa, Antonino Ferro, Anastosopoulosa. Techniki pracy z nastolatkiem różnią się od technik pracy z dziećmi czy dorosłymi, ponieważ podczas sesji z psychoterapeutą u nastolatka zachodzą metamorfozy: albo jest w niemowlęctwie, potem nagle uświadamia sobie, że jest już dorosły, potem staje się agresywny lub nagle podskakuje i protestuje. Praca z nastolatkiem przypomina surfowanie i łowienie ryb. Złap stan, pomóż zrozumieć, ominąć powódź. Praca z nastolatkiem jest niezwykle interesująca dla kompetentnego specjalisty. Szkoda, że ​​wiedza na temat nowoczesnych technik pracy nie jest pożądana wśród psychologów edukacyjnych. Nie przychodzą na seminaria szkoleniowe i kursy mistrzowskie, nie zapraszają specjalisty na szkolenie. Nie mniej czasochłonna jest praca z rodzicami. Z literatury w języku rosyjskim istnieje praca Anastosopoulosa „Praca z rodzicami nastolatków” - jest to dzieło, z którego powstały różne kierunki. Istnieją techniki szybkiej pomocy kryzysowej. Lepiej jednak, aby rodzice i nastolatek poddali się terapii i nie spieszyli się z niej. Co powinien zrobić rodzic przed wizytą u psychoterapeuty? Najpierw monitoruj swoje impulsy i zachowaj spokój. Nie wdawaj się w konflikt, lepiej wyjść z pokoju w milczeniu urażony, niż krzyczeć. Nie wdawaj się w system poleceń. Nie wypowiadaj się na temat uczuć nastolatka: „Teraz jesteś zły. to normalne, że się złościsz”, „Wstydzisz się, to normalne”. Obserwuj swoje zwykłe reakcje i zachowuj się inaczej. Po drugie, aby zostać przyjacielem, potrzebujesz zaufania i odpowiedzialności. Daj swojemu nastolatkowi zadania i upewnij się, że je wykonuje. Szukaj momentów, w których nastolatek może wykazać się niezależnością. Pozwól mu wybrać własne ubranie, nawet jeśli istnieje ryzyko, że nie będzie wyglądał tak, jak byś chciał. Staraj się chronić przed określeniem, po jakich torach będzie jeździł Twój nastolatek, nawet w małych sprawach. Zadania są misją szpiegowską. Szpieg to osoba, której ktoś powierzył odpowiedzialną misję. Misje te kończą się zwycięstwem lub porażką. W obu przypadkach nie ma co ulegać emocjom. Wystarczy skąpa dezaprobata lub skąpa męska pochwała. Po trzecie, zawsze chcesz zdobyć zakazany owoc, bez względu na wszystko. Na przykład z praktyki: rodzice nastolatka są rozwiedzeni. Nastolatek pomimo krzyków i zakazów matki udaje się do ojca. Co powinienem zrobić? Umożliwić! I wprowadź do życia takie pytania: „Czy zadzwoniłeś do swojego ojca? Koniecznie zadzwoń!”, „Zapomniałeś, że jedziesz na weekend do ojca?” „Rozwiążesz ten problem, dzieląc się nim ze swoim ojcem. Zadzwoń do niego teraz!” I stopniowo nastolatek nie musiał kłócić się z matką i robić tego, czego mu zabroniła. Albo nastolatek nie chciał chodzić do szkoły. Zgadzać się! Powiedz mu: „Rozumiem Cię, jesteś zmęczony, wyczerpany. Odpoczynek, oczywiście. Nie idź dzisiaj do szkoły! Uwierz mi, to się uda! Chyba nie napisałem dzisiaj nic oryginalnego. Życzę Wam, abyście postrzegali kryzys nastolatków nie jako karę, ale jako coś twórczego. PS. Bardzo ważna uwaga. To, co mówi nastolatek, nie zawsze ma to samo znaczenie, co mówi. Faktem jest, że uboga słownictwo nastolatka, obecność aleksytymii, stresująca postawa wobec żądań, obecność zaburzeń organicznych (konsekwencje urazu głowy, choroby przewlekłe, zaburzenia krążenia itp.) nie pozwolą nastolatkowi wybrać tego, co słowo, które wskaże mu, że jest wypierany, stosując taką metodę adaptacji, jak skaleczenia i krwawe zabawy z ciałem. Chcę powiedzieć, że nie jest mu łatwiej. Gdyby to stało się łatwiejsze, nie byłoby potrzeby chodzenia na terapię, a po kilku latach już/65954/