Wspieranie człowieka oznacza bycie obok niego. Na przykład ktoś mówi: „Coś jest nie tak, boli mnie mały palec u lewej stopy”. Potrzebuje wsparcia, ponieważ stał się niestabilny i zatacza się. Trochę stracił równowagę. Twoim zadaniem jest stać obok, z boku lub z tyłu. Wtedy poczuje, że nie spadnie, a nawet jeśli upadnie, zostanie złapany. Nie dosłownie, są to oczywiście takie subtelne wibracje w polu psychologicznym. Co się stanie, jeśli zamiast „jestem blisko” ktoś usłyszy: „musisz wykonać specjalne ćwiczenia na mały palec”? Czuje, że nie stoisz za nim, ale go popychasz. W plecy. Udzielenie rady nie oznacza stania obok, ale próbę przeniesienia osoby potrzebującej wsparcia z jej miejsca. Więc rozluźnia się jeszcze bardziej, jeszcze bardziej traci wsparcie. Można go nie tylko poluzować, ale całkowicie zgiąć w róg barana, lekko go wykończyć. Na przykład: „Twój mały palec boli, ponieważ prowadzisz pasywny tryb życia dla swojego małego palca”! Tak, to moja wina. Istnieje wiele możliwości nieudzielenia wsparcia. Możesz powiedzieć: „Bądź cierpliwy, a to minie”. W ten sposób mówisz drugiej osobie: „Nie chcę być obok ciebie w twoich wahaniach, mnie też to zmiażdży, lepiej się odsuń i poczekaj, aż wrócisz do normalności”. W odpowiedzi na wołanie o wsparcie możesz stać się bardzo niepewny i prawie zemdleć. „Coś jest ze mną nie w porządku, boli mnie mały palec u lewej stopy” – „O Boże! To straszne, okropne. Musimy pilnie coś z tym zrobić!”. Możesz nawet zapytać: „Jak mogę Ci pomóc? ” I to również często nie jest obsługiwane. Osoba nie prosi o pomoc, jest zdolna, zachowana intelektualnie, ma świadomość, że z bólem małego palca idzie do lekarza i wykonuje specjalne ćwiczenia, a jeśli uzna to za konieczne, skontaktuje się z Tobą w celu uzyskania kontaktów. Chęć narzucenia pomocy jest lekką próbą zdobycia szczytu, nie zaprzestania szansy na dominację. Wyrażenie „w czym mogę pomóc” sugeruje, że pomoc jest a priori potrzebna, choć nawet o nią nie proszono. „Jak i jak ci pomóc” pochodzi od Wybawiciela w trójkącie Karpmana, co stawia odpowiednika w pozycji Ofiary Zamiast „jak ci pomóc” bardziej empatyczną i pełną szacunku formą okazuje się „jak wspierać Cię." Lub – „potrzebujesz pomocy?” Więc ty także stoisz w pobliżu - mówisz, że wierzysz w zdolność tej osoby do samodzielnego radzenia sobie, ale jesteś gotowy, choć trochę, z własnej woli, by podać jej ramię. Narzucanie pomocy ma charakter ratunkowy, udzielanie wsparcia z pozycji osoby dorosłej. W naszej kulturze, obciążonej wojnami i ciągłym znęcaniem się nad wszystkimi i wszystkim, dość trudno jest znaleźć formy wsparcia. Wyrażenie „jestem blisko” w odpowiedzi na „coś jest nie w porządku” można usłyszeć tylko w grupie psychoterapeutycznej, a nie w „dużym” społeczeństwie. W społeczeństwie osoby potrzebujące wsparcia są jeszcze bardziej spychane na dalszy plan radami, meczami motywacyjnymi i sakramentalnym obwinianiem samadury. Czy boli Cię mały palec? Nie dbałam dobrze o swój mały palec, nie byłam cierpliwa, nie narzekałam, nie robiłam okładów, nie robiłam lemoniady z cytryny, spójrzcie, jak fajnie, że mogę to wszystko zrobić sama. Dlaczego tak jest? Bo w społeczeństwie, w którym główną maksymą jest przetrwanie, a nie jakość życia, rannym koniom nie pomaga się, a raczej rozstrzeliwuje. I było to całkiem uzasadnione z punktu widzenia samozachowawczości gatunku. Z punktu widzenia jakości życia i zachowania integralności indywidualnej psychiki, osoba z obolałym małym palcem potrzebuje wsparcia, a nie. ratunkowa i zawoalowana agresja. „Jak Cię wesprzeć”? Możesz milczeć i dać mi uszy, żebym mógł narzekać. Możesz mi powiedzieć - „biedny kot, jak cię rozumiem!” Możesz mi powiedzieć: „Mi też się to zdarza i wiem, jakie to jest złe”. Możesz mi powiedzieć: „Jestem w pobliżu, powiedz mi”. I słuchaj, do cholery, nie próbując mnie zmieniać, wyciągnij mnie z dziury i ucieknij z tego bolesnego miejsca, w którym zostanę sam. Anna Beldiy, psycholog, terapeutka Gestalt, spotkanie online.