Tak jak na rzece mogą znajdować się tamy, które spowalniają jej ruch, tak też mogą istnieć bariery lub przeszkody w komunikacji każdej osoby jakość komunikacji, ważne jest: po pierwsze, bądź ich świadomy – jakie masz przeszkody w komunikacji, po drugie, staraj się je pokonać. Do najczęstszych barier w komunikacji zaliczają się: Zwątpienie w siebie, niska samoocena, niższość złożony (osoba odczuwa potrzebę komunikacji, ale nie ma pewności, że inni będą się nią interesować - i z tego powodu może unikać komunikacji, w rezultacie pojawia się poczucie samotności). Psychotraumy emocjonalne z przeszłości, wynikające z traumy doświadczenia z poprzednich związków, które dają początek różnym lękom i fobiom związanym z komunikacją (lęk przed odrzuceniem, fobia społeczna, strach przed porażką w komunikacji, strach przed przemocą itp.). Z reguły na głębszym poziomie nieświadomości za tymi lękami kryje się podstawowa nieufność do świata, prowadząca do zamknięcia i izolacji społecznej Brak umiejętności i kompetencji komunikacyjnych (nieumiejętność słuchania rozmówcy, brak zrozumienia partnera). i jego emocji, trudności w elokwentnym mówieniu, nieumiejętność nawiązania kontaktu z nowymi ludźmi lub utrzymania relacji, nieefektywna autoprezentacja podczas spotkań z ludźmi itp. Brak modelu pozytywnej, konstruktywnej komunikacji (np. dziecko wychowało się w tzw rodzina, w której rodzice nieustannie się kłócili, używając wulgaryzmów i żyli jak „kot i pies”, w związku z tym trudno będzie mu konstruktywnie się porozumieć). Ograniczające przekonania i postawy (np. irracjonalna postawa „Nie potrzebuję komunikacji i mogę ją osiągnąć”; wszystko sam” lub „Lepiej milczeć w towarzystwie, bo jest mało prawdopodobne, że będę w stanie powiedzieć coś mądrego i interesującego innym osobom w Twoim otoczeniu”). Wiadomości od rodziców lub innych znaczących dorosłych, zakorzenione we wczesnym dzieciństwie i uniemożliwiające skuteczną komunikację (np. „Daj mi spokój”, „Zamknij się”, „Nie zwracaj na siebie uwagi”, „Zachowuj ciszę” itp.). Na podstawie tych metaprzekazów u dziecka w procesie dorastania rozwijają się ograniczające postawy i przekonania opisane w powyższym akapicie. Autyzacja to zmniejszenie potrzeby komunikacji (w czystej postaci można to zaobserwować w spektrum autyzmu). zaburzenia, ale nawet przy prawidłowym rozwoju umysłowym tendencja ta może objawiać się wyraźnym schizoidalnym akcentowaniem charakteru, chronicznym zmęczeniem / wyczerpaniem emocjonalnym i w niektórych innych przypadkach) Oszukiwanie samego siebie „Nie potrzebuję komunikacji” - w przeciwieństwie do poprzedniego punktu, w tym przypadku człowiek ma potrzebę kontaktów społecznych, ale z różnych powodów nie zdaje sobie z tego sprawy. Wtedy może zachowywać się jak lis ze słynnej bajki I.A. Kryłowa „Lis i winogrona”, próbując wmówić sobie, że w ogóle nie potrzebuje komunikacji. Niemożność jasnego przekazania rozmówcy swoich pragnień i potrzeb (jeśli osoba stale „nosi maskę” i działa ze swojego fałszywego. , fałszywe „ja”, ani on sam nie potrafi jasno określić swoich potrzeb, ani inni ludzie nie są w stanie go zrozumieć, dlatego często doświadcza rozczarowań w komunikacji. Niemożność ochrony swoich osobistych granic (jeśli danej osobie trudno jest powiedzieć „nie ” innym ludziom i broni swoich psychologicznych granic, stale staje się „ofiarą okoliczności”, otaczający go ludzie udzielają mu niekończących się niechcianych rad, przez co staje się zdezorientowany, często wykorzystuje go do własnych celów itp. W tym przypadku osoba może też starać się ograniczać kontakty społeczne, aby nie doświadczać tych negatywnych doświadczeń). Odrzucenie ze strony innych – zdarza się, że dana osoba pociąga do innych ludzi i odczuwa silną potrzebę komunikacji, ale otoczenie jej nie akceptuje. Może to wynikać z metapozycji, jaką zajmuje człowiek (tzw. pozycja „na piedestale”, kiedy stawia się ponad innych, okazuje arogancję, „uczy życia” wszystkich, którzy go otaczają); z osobowością lub cechami charakteru (wysoki!