Od autora: Postanowiłem zaprezentować Czytelnikowi swoje wiersze w krótkich fragmentach. Jest ich ponad tysiąc. Tutaj są one prezentowane w różnych kierunkach i tematach, których treść i znaczenie ma charakter filozoficzny. Kim jesteśmy? Dlaczego żyjemy? Czy mamy coś wspólnego z tym, co dzieje się na świecie?.. Czy poezja jest nam potrzebna? Pytania? Odpowiedzi? Część 2 Postanowiłem zaprezentować Czytelnikowi swoje wiersze w krótkich fragmentach. Jest ich ponad tysiąc. Tutaj są one prezentowane w różnych kierunkach i tematach, których treść i znaczenie ma charakter filozoficzny. Kim jesteśmy? Dlaczego żyjemy? Czy mamy coś wspólnego z tym, co dzieje się na świecie?.. ***Stamtąd, z głębin świadomości, Z pierwotnych głębin... Korzenie porządku wszechświata Dane są kanony świętości. Otwierając drzwi Wszechświata... Otwierając szeroko okna, Wdychamy ogień niezniszczalny... Jest utkany z najlepszych nici. W tęczowym wzorze światła nici znów się splotą, a ta piosenka będzie nadal przynosić nam dobre wieści. ***Życie, jedna wielka lekcja. Jak niebo ogromne, głębokie jak morze... Niektórzy przemijają na próżno, inni na przyszłość. Dla jednych to szczęście, dla innych to smutek. Grzmiąca chwała tym, którzy dotarli na szczyt. Niektórzy wpadają w otchłań i zgniłe szczątki. Niektórzy są bogaci, inni to grosze... Ciągnąc sanie po zjeżdżalni. Upadłeś, powstań i wzbij się znowu, Obejmując świat skrzydłami... Zaśpiewajcie razem zapomnianą pieśń, Aby Ziemia i Niebo były mostami... *** Dokąd idziesz - Dokąd idziesz, gdzie jesteś przychodzisz, W zwojach i depeszach wysyłanych w świat? - Aby walczyć, aby zobaczyć. Musimy kochać bliźniego i nie obrażać go. Kamienie widmowych zamków kruszą się... Nowe Znaki są wyryte światłami... Przestrzenie i odległości rozlewają się w płomieniach... Ciało na krzyżu... Pamiętali, wiedzieli. Ciało do krzyża. Byliśmy nimi... Pamiętajcie o sobie, abyśmy o sobie nie zapomnieli Duch z radością wybiera służbę, Od iskry, aby ogień w duszy nie zgasł. Z iskry powstaje płomień, Wielki Płomień... W którym nie ma liczb, w których ja sam, Surya i Vayu* - ogień do nieba... Narodziny w duchu, zmartwychwstali błogosławieni. ***Czy można zmiażdżyć spokojem? Czy można zabić zabawą? Kąkol i zboże, mięso i kości ponownie otworzą sens zamkniętego. Co, niegrzeczny? Czy to pachnie? Czy to śmierdzi? Będziesz musiał zejść na „dno”, gdzie jest ból, paraliż i brak zdrowego rozsądku Z nieznanym zadaniem: Dać „X”, aby żyć. Dać „Z”, aby słuchać , Kubek trucizny do wypicia Zasłonę z oczu w celu usunięcia. „X” jest dane jak nić, „Z” jest dane jak sieć. Myśli mogą przebić wieczność strzałą, Jeśli na krzyżu, wzlatują w niebo. Wiele zostało dane, a jednak nic nie zostało dane według wiary. Kto to zrozumie? ***Hej, Czyngisydzi, spojrzenie skośnych oczu. Step jest jak niebo, jak ostre ostrze. Długość przestrzeni w zwięzłości zdań.. ​​W zarysie losów nie ma innego czasu. Hej, Czyngisydzi, rządzicie światem... Rządzić światem to rządzić sobą... Sami, aby światło nie stało się klinem, Popiołami z ognia, pianą przyboju. Hej, Czyngisydzi, decydujcie o losach... Aby potomkowie wiedzieli, przodkowie pamiętali. W upalne lato nie jest łatwo dostać się na zaśnieżony szczyt... Prawdziwi są rzadcy. Hej, Czyngisydzi, pamiętajcie o Słowie... Aby zapierać dech w piersiach, wasza dusza unosi się wraz z głębokim przepływem starego w nowe, ku sobie, szybko, powoli. ***Nie odnalazwszy dziś spokoju, szukam ponownie... No cóż, kiedy będzie koniec. Mało prawdopodobne, że kiedykolwiek stanę się sobą, Jak w ukończonych rzemiosłach specjalistycznych. Czy znajdę kiedyś środek? Czy naruszę porządek rzeczy. Jestem jak morze z dryfującą krę... I garść rozrzuconych groszy. Czy odnajdę siebie? Nie jest jasne, czy dotrę do celu w terminie. Serce powiedziało cicho, ale wyraźnie: „To jest właściwa skała”. ***Odchodzę... Odchodzę na wieczność... Chodźcie ze mną razem Czas w kawałkach, przemijanie... Wierszem, wierszem i pieśnią. Wyjeżdżam dzisiaj, już niedługo... Przekroczywszy wieczność, może nawet szybki pociąg przejechał przez ziemię, żeby nie poszło na marne. Odchodzę teraz i później... Łza popłynie z oczu, A może nie, może będzie padać, Albo słońce, tęczowa ścieżka. Odchodzę z wierszem i piosenką, odchodzę na moje kochane mleczko... Teraz, gdy już byliśmy razem... Modlitwą serca proszę, abyśmy byli blisko dzisiaj, jutro... I za rok, a za sto... Amrita Pamięci na śniadanie, Gdzie nie ma pytań „jak” „No i co”. Odchodzę i wracam. Jeszcze tu wrócę, żeby opowiedzieć Ci jeszcze raz, Jak obracała się niewidzialna oś, Przewidzieć cykliczność losu..