Wszyscy możemy być toksyczni. Albo nie możemy tego pokazać. Kwestia wyboru. Nadmierna agresja, wampiryzm energetyczny, naruszanie granic osobistych, narzekanie, marudzenie i żądanie specjalnego traktowania nie są dobre dla nikogo. Toksyczność niszczy relacje. Niszczy także osobowość. Po czym poznać, że jesteś toksyczny? Nie chcą się z Tobą komunikować, mają tendencję do szybkiego kończenia rozmów telefonicznych, czujesz, że Twoi rozmówcy są obciążeni rozmową z Tobą. Starają się nie zapraszać na przyjazne wydarzenia. Oni cię unikają. Rozmowy kończą się kłótniami i podniesionymi głosami. Albo mówią ci wprost, że jesteś toksyczny. Nie każda osoba jest gotowa zrozumieć i zaakceptować fakt, że jest toksyczna. Wymaga to odwagi i szczerości wobec siebie. Toksyczni ludzie mają swoje zalety. Chcą być ważni i ważni, zwrócić na siebie uwagę i w ten sposób uspokoić swoje kruche ego. Dlaczego ludzie zostają kierowcami taksówek? Być może w ich rodzinie toksyczne zachowanie było normą i nie praktykowano życzliwych i pełnych szacunku relacji. Toksyczni ludzie mogą mieć niską samoocenę i poprzez toksyczną komunikację starają się ją przywrócić. Lub toksyczność może być konsekwencją urazu, a teraz jest to sposób ochrony. Przyczyny toksyczności należy badać indywidualnie dla każdego przypadku. Czasem z psychologiem warto pozbyć się toksyczności. Bo nikt nie lubi komunikować się z taksówkarzami. Będziesz unikany lub konflikty pojawią się nie wiadomo skąd. Wzajemne niezrozumienie i brak akceptacji to bezpośrednia droga do zniszczenia relacji. I nawet krewni pomyślą, że są zmuszeni się komunikować. Bo nie chcę, ale muszę. A sam stan toksyczności wymaga dużo siły i energii. Możesz sam spróbować poradzić sobie z toksycznym zachowaniem. Ponieważ jest to forma komunikacji, można ją zmienić. Fakt, że zdałeś sobie sprawę, że Twoje zachowanie uniemożliwia Ci nawiązywanie przyjaźni, kochanie i budowanie relacji z ludźmi, a powodem jesteś Ty, jest pierwszym krokiem do zmiany. Często toksyczni ludzie nie chcą się do tego przyznać. Pomyśl o tym, jak ta cecha objawia się w Tobie. Agresja, impulsywność, próby kontroli, chęć wywierania nacisku lub manipulacji, ciągłe narzekanie. Obserwuj, kiedy nie możesz sobie poradzić. Nieco później przeanalizuj swoje zachowanie. Czy automatycznie wypowiedziałeś niemiłe słowa? Zastanów się, jak mógłbyś wyrazić swoje myśli za pomocą innych zwrotów. Jak możesz być spokojny i przyjazny, zamiast być agresywny i pod presją? Przeanalizuj i przeanalizuj tę sytuację w swojej głowie, spokojnie. W ten sposób nauczysz się nowego zachowania. W niektórych sytuacjach możesz naprawdę poczuć się urażony lub zraniony. A zanim włączysz swoją trującą obronę i zaatakujesz osobę, powiedz mu, jak się czujesz. „Nienawidzę tego słyszeć”. I wyjaśnij dlaczego. Być może zaszło nieporozumienie. Możesz poczuć się urażony, ale jeśli wpadniesz w złość lub przyjmiesz postawę obronną, kłótnia pojawi się ponownie. Zacznij od uznania i wyjaśnienia swoich uczuć. Jeśli jesteś wrażliwy i emocjonalny (tj. wiele rzeczy szybko cię denerwuje), prawdopodobnie wyładowujesz się na ludziach wokół ciebie. Nie chcesz, żeby podczas interakcji z Tobą czuli się, jakby szli przez pole minowe. Jeśli należysz do osób, które najpierw reagują, a potem myślą, czas zmienić swoją rutynę. Spróbuj zatrzymać się i być ciekawym, zamiast wyciągać pochopne wnioski. Temperament i agresja mogą sprawić, że druga osoba poczuje się, jakby była nieustannie atakowana. W takim przypadku przyjaźń szybko się zakończy. Nie nalegaj zbyt mocno na swoje zdanie w sprawach ogólnych. Możesz czuć, że twoja prawda jest najprawdziwsza. Ale druga osoba myśli w ten sam sposób o swojej prawdzie. Na tym świecie mogą być dwie opinie, dwie prawdy, a nawet więcej. Nie ma potrzeby nikogo przekonywać. Walka o swoją prawdę dewaluuje opinię i ścieżkę wiedzy drugiego człowieka. Po prostu słuchaj i zaakceptuj fakt, że mogą istnieć inne opinie. Móc.