Z metodą genogramu po raz pierwszy zetknęłam się w 2020 roku na szkoleniu psychologicznym on-line. Pracowaliśmy z międzypokoleniową traumą i bólem przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Sumiennie wypytywałam mamę o moich dziadków i zanurzyłam się w energię rodziny. I miałem sny. Niesamowite, prawda? Babcie przychodziły w snach i opowiadały o swoim dzieciństwie, młodości, przemocy. Następnie zapytałam mamę: „Czy mogło być tak, jak powiedziała mi moja babcia we śnie?” A mama odpowiedziała, że ​​można... ale tego nie wiadomo na pewno. Zrozumiałam, że każdy problem, trudność czy ból, jaki mnie spotyka, może być nie tylko mój, ale też echem przeszłości. Ból, który raz pojawił się w Rodzie, nadal żyje w nas. Jak każda energia, ból nigdzie nie znika, ale stara się być przeżywany, przetwarzany i uzdrawiany naszą świadomą uwagą. I nawet jeśli nic nie wiemy (i nie chcemy wiedzieć), nie oznacza to, że tego nie ma i że nie nosimy w sobie ciężkiego dziedzictwa naszych przodków. Nasi rodzice są korzeniami, z których się żywimy, to jest fundament, na którym się opieramy. Osoby, które nie potrafią zaakceptować swoich rodziców, wydają się „unosić” w powietrzu – niespokojne i pozbawione wsparcia. Czy ich rodzice zaakceptowali swoich rodziców? Przecież jest to rodzaj przywiązania i można go powtarzać. Zajrzyj w swoją historię... Podczas jednego ze szkoleń powiedziano nam o badaniu (2013) na myszach. Badano genetyczne przekazywanie traumatycznych doświadczeń. Pomysł jest taki, że reakcja strachu u myszy jest zamrożona. Myszy się boją - marzną. Myszom podano zapach czeremchy i poddano je wstrząsowi elektrycznemu. Reakcję zamarzania wzmocnił utrzymujący się strach związany z zapachem czeremchy. A ciekawe jest to, że powstałe potomstwo tych myszy przyjęło reakcję strachu na zapach czeremchy. Co więcej, myszy nie „wychowały” potomstwa; młode natychmiast odbierano rodzicom, aby uniknąć przekazania informacji. Eksperyment na myszach doprowadził do wniosku, że przekazywanie traumatycznych doświadczeń następuje poprzez geny. Trauma, której doświadcza żywa istota, przechodzi na następne pokolenie, nawet jeśli nowe pokolenie nie ma informacji o traumie. Oprócz genetycznego przekazu skryptów i wzorców istnieje również transmisja niewerbalna i werbalna. Co więcej, informacje ustne stanowią jedynie 13%. 87% przekazywanych jest niewerbalnie! Dzieci po prostu „odczytują” postawy, lęki, obawy, tabu itp. Nie spotkałam babć, które mówiłyby: „Wyjdź córko, wyjdź za alkoholika i gwałciciela, znoś bicie, sprzątaj po nim, wychowuj jego dzieci. Przekaż tę samą wiadomość swoim wnukom”. Każda wiadomość jest czytana w trybie cichym. Nawet jeśli nic nie wiemy o naszych przodkach, Rodzina wciąż na nas wpływa! W grudniu 2021 studiowałam metodę genogramów i wspólnie z moimi uczniami opracowywałam i poprawiałam genogramy. Nie możesz sobie nawet wyobrazić, jak różne są systemy Przodków! I ile logiki jest w splocie losów. Każdy rodzaj dąży do uzdrowienia, stara się uwolnić od napięcia. Genogram jest potrzebny, aby znaleźć powtarzające się scenariusze, zobaczyć choroby, problemy, urazy, zaburzenia przywiązania, wzorce myślenia i zachowania. Jest to diagnoza mająca na celu korektę, pozbycie się problemu. Praca z dziedzictwem Rodziny zawsze wiąże się z dużym niepokojem, ponieważ każdą Rodzinę spotkały trudne losy i boimy się je powtórzyć. Im bardziej NIE chcemy patrzeć na Roda, tym większe jest napięcie. Usuwa napięcie: świadomość zwrotów akcji, powtórzeń, wzorców rodzinnych, nierozwiązanych problemów. Oprócz świadomości ważne jest okazywanie szacunku naszym przodkom. Z szacunkiem i wdzięcznością możemy patrzeć na ich doświadczenia, losy i wybory. Bez względu na to, jak nieprzyjemne może być patrzenie na kogoś z Rodziny, nie można go zmusić do opuszczenia. Jesteśmy tak skonstruowani, że bolesne (wstydliwe) jest dla nas patrzenie na trudny los samobójców, morderców, alkoholików itp. Każdy ma prawo na swoim miejscu, każdy pragnie uznania i.