W temacie o tym, jak babcia kilkakrotnie uderzyła wnuczkę, ciekawe, jak wiele osób wyobraża sobie odpowiedni poziom agresji odwetowej. I przedstawiają to matematycznie: jeśli liczba ciosów zadanych przez wnuczkę jest równa liczbie ciosów zadanych przez babcię, która jako pierwsza uderzyła celowo (choć cios dziecka mógł być pierwszy, ale ona tak się bawiła), wówczas dziecko zrobiło wszystko poprawnie i nie pozwoliło sobie na przemoc, ale nie przekroczyło środków niezbędnej samoobrony. Na szczęście sama matka dziecka nie podziela tej opinii, choć widzi sprawcę zdarzenia tylko w jednej osobie, a nie we wszystkich trzech, a przynajmniej dwóch, którzy są w stanie wziąć odpowiedzialność za swoje czyny od razu, że przemoc fizyczna w postawie dziecka jest najgorszym wyjściem, a im gorsza jest przemoc, tym więcej jest przemocy. W tej kwestii prawie nie ma zgody. Istnieje jednak wiele rozbieżności w kwestii agresji odwetowej. A większość konfliktów u dorosłych wynika z niezrozumienia zasad reagowania na agresję w bliskich związkach. A okazuje się, że jeśli jedna osoba okazała agresję wobec drugiej – np. powiedziała drugiej, że jest głupcem , wtedy można dobrać reakcję drugiej osoby bez uwzględnienia bliskości. Dla mnie to pierwsze. Niezależnie od tego, czy był to bezdomny na ulicy, czy mąż, który przez dziesięć lat utrzymywał rodzinę, reakcja była taka sama. W przeciwnym razie z bezdomnym będzie łagodniej, bo wygląda on nie tylko nieodpowiednio, ale też agresywnie i jest w stanie zaatakować dosłownie wszystko. A wielu uważa działania dziecka w tym temacie za odpowiednią samoobronę, niezależnie od tego, czy byli to chuligani w przedszkolu, z którymi dorośli nie mają nic do roboty, albo babcia, która godzinę wcześniej gotowała dziecku owsiankę i pracowała jako darmowa niania. Zasada matematyczna „oko za oko”. w działaniu, interpretowane na korzyść własnego gniewu. Jednak w Biblii zasada ta pojawia się w zupełnie innym kontekście. Miało na celu ograniczenie przemocy, w przypadku której zarówno sprawca, jak i jego rodzina płacili życiem za każde przestępstwo. I jak każde prawo prawne, jest ono prawdziwe w stosunku do obcych, w przypadku praw moralnych bliskich osób ma ono swoje własne poprawki. Jeśli przyjaciel pozywa za kradzież czegoś, co nie zostało zwrócone w terminie, jasne jest, że przez kolejną minutę nie będzie uważany za przyjaciela? Prawo jest równe dla wszystkich, ale czasami samo odwołanie się do tego prawa oznacza zerwanie relacji. Bo jest wierny nieznajomym, którzy z założenia nie są sobie winni nic więcej.