Wszyscy mniej więcej rozumiemy, jak zachodzi wpływ większości - ci, którzy się nie zgadzają, znajdują się pod presją społeczną, a wielu, na wszelki wypadek, przyłącza się do większości, żeby nie odwrócić się okazać się czarną owcą. Dobrze ilustruje to słynny eksperyment Solomona Asha z liniami o różnej długości, w którym badani podali oczywiście błędną odpowiedź tylko dlatego, że wszyscy poprzedni uczestnicy eksperymentu (kaczki-wabiki) podali błędną odpowiedź. Jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że tak jest także wpływ mniejszości i to działa jeszcze lepiej, jeśli nie w sensie ilościowym, to jakościowym. Faktem jest, że ludzie dołączają do większości ze strachu przed izolacją społeczną, dlatego dają konwencjonalną odpowiedź z dokładnie tego samego powodu. To tak, jakby fan Spartaka przykładał ci pistolet do głowy i pytał, komu kibicujesz. Oczywiście dla Spartaka! - odpowiesz, nawet nie zastanawiając się, o jakim sporcie mówimy. Ale czy zaczniesz kibicować tej drużynie? NIE. Twoje preferencje nie zostaną w żaden sposób zachwiane, po prostu będziesz na nie bardziej uważać. Podobnie osoby biorące udział w eksperymencie Asha przyznały później, że dla nich oczywista odpowiedź nie była i nie pozostała tą, której udzieliły pod wpływem większości. Sytuacja zmienia się, gdy mamy do czynienia z alternatywną opinią mniejszości. Prawie nikt nie zaczyna od razu podzielać ich punktu widzenia, to prawda, ale my, nie znajdując się w sytuacji zagrożenia społecznego, możemy sobie pozwolić na luksus refleksji na ten temat. Z biegiem czasu te refleksje mogą doprowadzić do tego, że punkt widzenia jednego z nas faktycznie się zmienia. Istnieje doskonały eksperyment na ten temat (Serge Moscovici – wpływ mniejszości), w którym niektórzy badani eksperymentalni pod wpływem mniejszości faktycznie zmienili swoje postrzeganie kolorów, podczas gdy pod wpływem większości niektórzy eksperymentatorzy zaczęli jedynie kłamać że zobaczyli inny kolor. Kiedy wpływ mniejszości jest maksymalny? Do tego potrzebne są dwie rzeczy: żeby ta właśnie mniejszość była konsekwentna (trzymała się swojego zdania i nie spieszyła się z dnia na dzień) i żeby nie czerpała korzyści z jej zdania. Na przykład pogląd, że homoseksualizm jest czymś normalnym, będzie miał większy wpływ, gdy zostanie wypowiedziany przez osoby heteroseksualne. Na początku ludzie będą sceptyczni, ale potem ten alternatywny pomysł zasieje w ich głowach ziarno wątpliwości – może to prawda? To ziarno oczywiście nie przyniesie owoców w każdej głowie, ale mimo to wszyscy dobrze wiemy, że nie ma sensu kłócić się z osobą, która ma własne zdanie. Możesz po prostu być mistrzem logiki, ale w końcu i tak natkniesz się na „No cóż, nie wiem, brzmi to jakoś nieprzekonująco”. I dla wielu powoduje to wpadnięcie w szał lub wręcz przeciwnie, poddają się, twierdząc, że nadal nie mogą dotrzeć do innych. W rzeczywistości są to dwie ślepe uliczki – optymalne warunki, w których ludzie mogą zmienić swój punkt widzenia, to sytuacja, gdy nie znajdują się pod presją, ale regularnie stykają się z alternatywnymi pomysłami. Wtedy człowiek sam może zacząć na nowo przemyśleć pewne rzeczy i, do cholery, może nawet dojść do tego, że się mylił. Teraz z oczywistych powodów opinie w naszym społeczeństwie są spolaryzowane i to jak najbardziej na co dzień spory stają się punktem bez powrotu w związkach. Napisałam ten post, żeby dodać otuchy tym z Was, którzy w tych trudnych dniach spotykają się z tępym niezrozumieniem bliskich. Nie oczekuj natychmiastowych rezultatów, ale daj im czas. Nie rozpaczaj, nawet jeśli czujesz się samotny. Jasne, że są ludzie, którzy, jak mówią, są w zbiorniku, nie ma jak do nich dotrzeć, ale nie wszyscy tacy są. Wiele osób po prostu potrzebuje czasu, aby przemyśleć to, co się dzieje, i nie możesz wykonać tego procesu za nich, ale z pewnością możesz go pobudzić. Po prostu wyrażając swój punkt widzenia. Tak, nawet niezależnie od sytuacji politycznej, należy pamiętać, że głos każdego z nas ma wagę, a paradoks polega na tym, że im mniej jednoczysz się ze swoim otoczeniem, tym bardziej jest on znaczący. staje się.