Nasze życie należy tylko do nas samych, bo tylko my sami możemy się uszczęśliwić, nikt inny nie może nas unieszczęśliwić i nie może nas uszczęśliwić. Jeśli ktoś obwinia kogoś za swoje niepowodzenia i nieszczęścia, to znaczy, że jeszcze nie dorósł, pozostał w dziecięcym stanie świadomości, kiedy odpowiedzialność zostaje przerzucona na kogoś innego, tak że ma kogo pytać i kogo winić. Łatwiej pozostać nieświadomym, bo nie trzeba się napinać, szukać, ryzykować, nie chcieć słyszeć i widzieć tego, co może budzić zmartwienia i niepokój. Ale zamykając się na to, co może budzić niepokój, człowiek zamyka się przede wszystkim na siebie. Wtedy znika możliwość poznania siebie, możliwość rozwoju. Zawsze trzeba zacząć od siebie. Jeśli ktoś nie kocha siebie, nie jest w stanie kochać nikogo innego; jeśli nie ceni siebie, nie jest w stanie cenić innych; jeśli nie ufa sobie, nie zaufa nikomu. Bez zaufania życie staje się walką, która prowadzi do wszelkiego rodzaju cierpień, co z kolei prowadzi do większej walki. To błędne koło. Miłość własna to akceptowanie siebie takim, jakim jesteś, nie będąc nikomu nic winnym i nie będąc zobowiązanym do dostosowywania się do czegokolwiek i stosowania się do cudzych instrukcji i zasad. Weź odpowiedzialność za swoje życie i stań się bardzo uważny i świadomy siebie. Nie musisz wtedy walczyć, coś komuś udowadniać, udawać kogoś i do czegoś dążyć, w obawie, że nie spełnisz czyichś oczekiwań. Akceptacja to wolność, wtedy możesz się maksymalnie zrelaksować i być sobą Czy. Akceptacja siebie zaczyna się od zaakceptowania swojego życia takim, jakie jest, zaczynając od tego właśnie momentu. Życie nigdy nas nie oszuka. Sami jesteśmy oszukiwani, uznając nasze pragnienia za prawdziwe. Prawdziwe pragnienia mogą nas spełnić tylko wtedy, gdy jesteśmy szczęśliwi. Szczęście jest głównym znakiem, że nasze życie jest prawdziwe, takie, na jakie zasługujemy i dla którego przyszliśmy na ten świat. Szczęście przychodzi wtedy, gdy jesteśmy na nie dostępni, gdy jesteśmy zrelaksowani i zadowoleni z tego, co mamy. Szczęście jest bezwarunkowe, więc każdy może być szczęśliwy właśnie w tej chwili. Szczęście polega na kochaniu siebie jako „najwyższego stworzenia natury”, które przychodzi na ten świat jako szansa na kochanie siebie i wzrastanie w miłości. W miłości własnej wzrasta indywidualność, która daje wewnętrzną pewność i prostotę, tę doskonałą prostotę, kiedy nic nie można dodać ani ująć. A najwyższą postawą wobec życia jest całkowite zaufanie mu, tak jak ufają mu ptaki, gdy śpiewają w ogrodzie wśród kwitnących drzew, tak jak drzewa pokornie stoją pod wiosenną ufnością, tak jak kwiat ufa, gdy cicho spuszcza płatki na ziemię. zielona trawa...#newpsychologist Ponad 500 artykułów na temat psychologii i nie tylko, przeczytaj na mojej stronie internetowej: http://noviypsiholog.ru/