Niektórzy rodzice mogą usłyszeć od nauczyciela, że ​​ich dziecko potrzebuje konsultacji z neuropsychologiem. Ale ponieważ to słowo nie jest dobrze znane i najprawdopodobniej nieznane osobie dalekiej od psychologii, taka rada przeraża i martwi: „czy naprawdę coś jest nie tak z moim dzieckiem?” Spróbujmy dowiedzieć się, co to za nauka - neuropsychologia i dlaczego dziecko może potrzebować pomocy neuropsychologa. Neuropsychologia jest nauką stosunkowo młodą; wszystkie prace teoretyczne i metody praktyczne powstały w drugiej połowie XX wieku. Zaczęło się od prób przywrócenia wyższych funkcji psychicznych (na przykład mowy) po urazach mózgu i wstrząśnieniach mózgu odniesionych podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Obecnie neuropsycholodzy towarzyszą pacjentom w okresie rekonwalescencji po urazowym uszkodzeniu mózgu, operacji mózgu i często na nowo uczą ich czytać, pisać i mówić. Jednak neuropsycholodzy pracują nie tylko w szpitalach; dziś są coraz bardziej potrzebni w szkołach. Dlaczego tak się dzieje? Ogólne przyspieszenie tempa życia, nadmiar informacji i zwiększone obciążenie pracą w szkole i na zajęciach pozalekcyjnych, a także zła ekologia odbijają się na dzieciach. Obciążenia szkolne różnią się od tych sprzed 20–30 lat. Wtedy czytano wyłącznie materiały drukowane, a nie z ekranów smartfonów i komputerów, wówczas dzieci spędzały nieporównywalnie więcej czasu na ulicy, grając na świeżym powietrzu. A rodzice dzisiaj szczególnie są zajęci walką o byt, starają się przygotować swoje dzieci do tej samej walki, jak rozumieją i najlepiej jak potrafią - zmuszają je do chodzenia na wiele dodatkowych zajęć od drugiego roku życia, żądają doskonałe wyniki w szkole. Klucz do życiowego sukcesu swojego dziecka widzą w jak największej liczbie umiejętności i zdolności, aczkolwiek kosztem zdrowia, zarówno psychicznego, jak i fizycznego. Nic dziwnego, że obciążenie mózgu często osiąga swój kres, a narząd zaczyna "ponieść porażkę." U dzieci mózg jest na etapie dojrzewania, funkcje nie są jeszcze „rozdzielone” dokładnie między strefami mózgu; w niesprzyjających przypadkach „program” można zmienić: na przykład lewa półkula odgrywa wiodącą rolę w tworzenie mowy, ale w przypadku urazu lub niedorozwoju prawa półkula może samodzielnie przejąć tę funkcję. Mózg jest w stanie się przystosować. Jednakże powyższe trudności zakłócają normalne dojrzewanie i adaptację mózgu. W rezultacie dzieci mogą wykazywać różnorodne trudności w zachowaniu i nauce umiejętności szkolnych (pisanie, czytanie, arytmetyka). Neuropsycholog za pomocą szeregu specjalistycznych testów pomaga ustalić przyczynę niepowodzeń szkolnych. Specjalista formułuje wnioski i podaje ewentualne zalecenia korekcyjne, które mogą obejmować zarówno ćwiczenia fizyczne, jak i zabawy oraz zajęcia przy biurku niczym w szkole. Wymienię kilka problemów, w przypadku których warto rozważyć konsultację z neuropsychologiem. Na przykład dziecko pod koniec pierwszej klasy ciągle popełnia błędy, pisząc pod dyktando. Jeśli przyjrzysz się uważnie jego zeszytowi, okaże się, że myli litery - zamiast „t” pisze „d”, zamiast „p” - „b”. Można w tym przypadku założyć, że jego analiza dźwiękowa słowa jest zaburzona. Albo inny uczeń pisze niechlujnie – nie trzyma się linii, przekracza granice, słabo pisze dyktanda graficzne – takie błędy świadczą o trudnościach w postrzeganiu przestrzeni. Zdarza się, że podczas pisania dzieciom brakuje samogłosek lub spółgłosek w wyrazach, zamieniają miejscami, łączą dwa słowa w jedno - z tymi i wieloma innymi trudnościami pomaga neuropsycholog. Głównym celem pracy jest sprawienie, aby dziecko poczuło swoją siłę , długo oczekiwany sukces w sprawach szkolnych. Przecież do neuropsychologa zgłaszają się dzieci, które mają uporczywe problemy z nauką, a co za tym idzie niską samoocenę, niechęć do nauki i strach przed szkołą. Nawet niewielka pomoc ma korzystny wpływ na ucznia, który w końcu zaczyna robić to, co jego rówieśnicy potrafili od dawna. Pomóc może neuropsycholog.