Od autora: Gazeta „Opowieści Kobiet”, listopad 2010 O deficycie miłości Potrzeba miłości jest naturalna i wspólna wszystkim ludziom. Zazwyczaj, jeśli ta potrzeba nie jest zaspokajana przez dłuższy czas, człowiek zaczyna odczuwać napięcie, niepokój i smutek. Myślę, że prawie każdy z Was spotkał kobiety, które z pasją chcą zapracować lub zdobyć miłość innych. Taka kobieta potrafi tak dać się ponieść przyciąganiu uwagi, że będzie próbowała wyrwać kawałek miłości od każdego napotkanego mężczyzny. Może jej się to udać i zyskać wielu wielbicieli w swoim kręgu, a w rzeczywistości będzie sprawiać wrażenie całkiem szczęśliwej, ale najprawdopodobniej liczne związki nie przynoszą jej należytej satysfakcji, a w momencie zatrzymania pragnie prawdziwej miłości. A jeśli przyjrzymy się przyczynie takiego zachowania, najprawdopodobniej okaże się, że w głębi duszy taka kobieta czuje się niekochana lub niegodna, a być może została już odrzucona przez mężczyznę (byłego męża, kochanka, a nawet ojca). Inna kobieta może prowadzić aktywne życie zawodowe i społeczne lub zastąpić swoje pragnienie miłości mężczyzną kochającym na przykład sztukę. Często dzieje się tak z powodu strachu przed związkami. Trzeci po prostu czeka na księcia i żyje w iluzji pomyślnej przyszłości, uciekając tymi myślami od rzeczywistości, którą może postrzegać jako niebezpieczną. Sposobów postępowania i ich przyczyn jest wiele, ale wszystkie te kobiety łączy fakt, że szczerze zaglądając w siebie, przyznają się do wielkiego pragnienia miłości i cierpienia z powodu jej braku. Uczucia wynikające z braku miłości można podzielić na dwie kategorie: gdy kobieta nie może znaleźć osoby, z którą mogłaby zbudować relację miłosną i czuje się niekochana; oraz gdy kobieta będąc w związku z mężczyzną czuje się niekochana przez swojego partnera. Zauważam, że tę drugą kategorię często charakteryzuje sztuczna niechęć: wtedy kobieta dochodzi do wniosku, że „on jej nie kocha” na podstawie którejkolwiek reakcji mężczyzny (na przykład nie prawi komplementów lub zgadza się, że ona nie miałbym nic przeciwko schudnięciu itp.). Dzieje się tak z powodu niskiej lub wręcz wysokiej samooceny kobiety. Zatem przepisem na ten przypadek jest zmiana nastawienia do siebie, a przez to do innych. W przypadku, gdy kobieta pragnie miłości i związku, ale nie może znaleźć ani tego pierwszego, ani drugiego, zachęcam ją, aby szczerze odpowiedziała sobie na kilka pytań. Pytanie pierwsze brzmi: czy uważam się za osobę godną miłości? Drugie pytanie brzmi: Czy wyrażam swoje uczucia, czy też waham się przed tym ze strachu przed odrzuceniem? Pytanie trzecie: czy szukam prawdziwego, żywego związku, czy idealnej miłości? Pytanie czwarte: czy jestem gotowy na prawdziwe uczucie? Tę serię pytań można kontynuować przez dość długi czas, ale jeśli przynajmniej na to szczerze odpowiesz sobie naprawdę, możesz poczynić znaczne postępy w zrozumieniu przyczyn swojego braku miłości. W obu przypadkach częstą sytuacją jest sytuacja, gdy kobieta chce kochać, ale jednocześnie boi się tego związku – boi się odrzucenia, boi się utraty bliskiej osoby, boi się zaufać drugiej osobie. Te obawy nie pozwalają jej doświadczyć wspaniałego uczucia miłości. Pierwszym krokiem do pozbycia się ich może być po prostu rozpoznanie w sobie istnienia takich lęków. Możesz uznać tę uwagę za banalną, ale w końcu najważniejszym powodem odczuwania katastrofalnego braku miłości jest brak własnej miłości (do siebie i innych). Prawdopodobnie powszechne zdanie „naucz się akceptować i kochać siebie” często powoduje irytację wśród tych, którym próbują zaszczepić tę prostą prawdę. Ale dzieje się tak tylko dlatego, że słyszenie nie zawsze oznacza zrozumienie, a tym bardziej akceptację i zastosowanie go w swoim życiu. Pomogę Ci w tym. Pytanie jest złożone. Ludzie często mylą miłość własną z dumą lub wysoką samooceną, gdy te kategorie nie tylko nie mają nic wspólnego z miłością, ale także usuwają osobę z tego uczucia. W następnym.