Od autora: Bądź świadomy siebie, swojego miejsca na tym świecie. Naucz się być „tu i teraz”. Teoria, która zamienia się w praktykę, to poczucie wartości każdej chwili swojego życia i poczucie, że żyjesz... Świadomość: weźmy przykład z dzieci. Myślałam o świadomości... O świadomości w sensie bycia „tu i teraz” – tj. . wykonuj świadomie jakiekolwiek działania, bądź obecny, że tak powiem, z myślami w tym, co się dzieje, COkolwiek robisz. I od razu przed moimi oczami pojawia się obraz – dzieci – dokładnie tak się zachowują – żyją każdą chwilą (a nie przeszłością i przyszłością jak wielu dorosłych). Pasjonują się zabawą, komunikacją, płaczem – czymkolwiek – ale są tu i teraz. Zauważyłem też, że dorośli, których wybierają do zabawy i komunikacji (i dzieci z reguły się nie mylą!) – uważają to samo! ta sama zasada: szczerzy – ci, którzy wraz z nimi są naprawdę zanurzeni w świecie gry, w swoim świecie – ci, którzy w tym momencie o niczym nie myślą, ale są całkowicie zajęci procesem – są tu i teraz. A ściślej – nie są – żyją tu i teraz i czują się pełni pasji, świadomi, żywi! A dzieci wyraźnie identyfikują takich ludzi i są do nich przyciągani! Czy zauważyłeś? To z nich my, dorośli, powinniśmy brać przykład – z dzieci! Swoją szczerością, spontanicznością i pasją. Przypomina to najfajniejszą sesję terapeutyczną – w przenośni połącz się z dzieckiem, „dostosuj się” emocjonalnie i żyj z nim przez 5 minut, 10, pół godziny. A efekt nie sprawi, że będziesz czekać, uwierz mi. Poczuć się w konkretnym momencie swojego życia, zapamiętać ten moment i być w nim świadomym siebie – niewielu osobom się to udaje, a tym bardziej nielicznym udaje się być świadomym siebie stale (poza bieżącymi myślami, czyny i czyny). Ale to tylko powód do refleksji i nowych medytacji. Medytacje na temat samoświadomości w tym świecie... Albo ostatnio pojawiło się ciekawe pytanie, które skłoniło mnie do dalszych przemyśleń na temat świadomości istnienia człowieka: „Dlaczego ludzie chodzą bardzo szybko po ulicy?” Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest to, że rytm współczesnego życia zobowiązuje. Pewnie sam zauważyłeś, że tempo życia dzisiaj jest przyspieszone – wszędzie się spieszymy – w sklepach, na ulicach, nawet w komunikacji miejskiej (jakby to miało przyspieszyć!). Dla mnie kojarzę to z tzw. „cudem świadomości” lub, jak kto woli, zdolnością człowieka do „bycia tu i teraz”. Te. ludzie są tak pochłonięci swoimi myślami i problemami, które z reguły przenoszą ich albo w przeszłość, albo w przyszłość; że bardzo rzadko uświadamiali sobie siebie w czasie rzeczywistym i odpowiednio w konkretnym momencie. A jednocześnie rzadko czują się szczęśliwi, nie zauważając tego, co dzieje się wokół nich, piękna otaczającego ich świata. Nie rozpoznają nawet twarzy otaczających ich ludzi i często nawet ich nie pamiętają. Nie ma świadomości, poczucia „tu i teraz”, a życie przepływa przez palce szybko jak w klepsydrze. Wielu dni nawet nie pamiętamy – jakby nigdy nie miały miejsca. A jeśli nie, to czy żyliśmy w tamtych czasach? Oczywiście przyczyny takiego pośpiechu są również interesujące. Ktoś naprawdę się spieszy, spieszy się do załatwienia spraw. Dla niektórych szybki chód stał się już nawykiem. Ale dla wielu jest to strach przed zwolnieniem i zatrzymaniem się – bo wtedy trzeba będzie stawić czoła rzeczywistości, swoim myślom i uczuciom, a one nie zawsze są przyjemne. A kiedy się z nimi skonfrontujesz, będziesz musiał podjąć decyzję, co z nimi dalej zrobić. Ale to już jest odpowiedzialność. Dlatego wielu, nawet nie myśląc, biegnie, biegnie i biegnie, aby nie widzieć, nie słyszeć ani nie czuć. I tu znowu warto zwrócić się do dzieci, przypomnieć sobie, jak dzieci chodzą ulicą czy podwórkiem, przyjrzeć się im z bliska, obserwować. Naprawdę można się od nich wiele nauczyć! Interesuje ich wszystko, niczego im nie zabraknie – są całkowicie zaangażowani w życie. A wszystko to jest naturalne, szczere i nieświadome Chciałoby się powiedzieć słowami Fausta z tragedii Johanna Wolfganga Goethego: „Zatrzymaj się na chwilę! Jesteś wspaniały! I.