Nasza pamięć jest jak pudełko papierów. Ale to nie są proste gazety, wydają się naładowane emocjami, mają podłoże emocjonalne. W ciągu dnia czytamy te gazety do końca, analizujemy je i możemy je od razu wyrzucić. Ale niektórych nie da się przeanalizować lub informacje są zbyt przerażające lub niezrozumiałe i nie możemy lub nie chcemy przeczytać dokumentu do końca, wkładamy go do najdalszego pudełka pamięci i jest on wypełniony strachem, niepokojem, urazą, poczuciem winy. .. A wtedy w psychice gromadzi się zbyt wiele niepokojącego tła. Jedna z definicji psychiki: psychika jest subiektywnym obrazem obiektywnego świata. Dzięki subiektywnym doświadczeniom wewnętrznym mamy pojęcie o świecie zewnętrznym. Ale jakie są te nasze doświadczenia? Często świat zewnętrzny może wydawać się niezrozumiały i zagmatwany dla danej osoby. Ale im mniej z jakiegoś powodu możliwości zrozumienia tego, co się dzieje, zintegrowania własnego doświadczenia w jedną całość i zdrowy rozsądek, tym trudniej jest człowiekowi dotrzeć do głęboko ukrytych wspomnień - tych właśnie „papierów”, które nie dało się sobie poradzić. I stale wpływają na emocjonalne tło jego życia, budzą niepokój, poczucie, że niektóre problemy nie zostały wyeliminowane. Im silniejsze to niepokojące tło, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że obecne życie będzie można przeanalizować i zrozumieć. Błędne koło! Czasami to niepokojące tło objawia się w snach, w których często tworzą się wątki z postaci i wydarzeń z bieżącego życia. Czasami przypisujemy to bieżącym wydarzeniom życiowym i bieżącym zmartwieniom. Tak, często jest to dodatkowy czynnik prowokujący i obciążający, ale nie zawsze tak jest. Czasami chcemy po prostu interpretować sny, odwołując się do podręczników (książek snów). Ale wewnętrzna treść psychiki jest wyjątkowa dla każdej osoby; nie da się napisać „książki snów”, która poprawnie rozszyfrowałaby czysto subiektywną treść niektórych obrazów. Przy tak ważnych sygnałach ostrzegawczych, jak koszmary senne, warto zwrócić się do specjalisty. Wiele osób wie, że Zygmunt Freud przeprowadził wiele analiz snów. Wydedukował kilka ważnych cech snów. Jedna z nich: sny są zawsze snami o nas samych, nawet jeśli widzimy w nich innych ludzi i zdarzenia niezwykłe dla naszego własnego życia. Również we śnie otwiera się dostęp do wspomnień z dzieciństwa, co nie zawsze jest możliwe na jawie. Freud wierzył, że prawie wszystkie sny „spełniają życzenia”, to znaczy odzwierciedlają jakieś głębokie pragnienie, które staramy się spełnić. Z reguły pragnienia te mają korzenie już w dzieciństwie. Oto przykład z praktyki. Przez cały rok mężczyzna miał podobne do siebie sny - bardzo nieprzyjemne, z morderstwami, martwymi ludźmi i zwierzętami oraz z ciemnymi, starymi, zamkniętymi pokojami wypełnionymi bardzo starymi przedmiotami. Każdego dnia zmieniała się fabuła snu i bohaterowie, ale tych snów nie można było wytłumaczyć bieżącymi wydarzeniami. Mężczyzna budził się każdego ranka w bardzo spiętym stanie, jego ciało było bardzo napięte. W ciągu dnia był rozkojarzony, wieczorem dobrze spał, ale każdej nocy budził się z koszmarów. Na zewnątrz wszystko w jego życiu było w porządku. Poza koszmarami nie było żadnych innych skarg. Jedyna wskazówka: pamiętał, jak jako dziecko puszczano filmy o konsekwencjach wojny atomowej i jak bardzo bał się tych strasznych obrazów (nawiasem mówiąc, nie raz pracował z atakami paniki u osób w wieku 55+, Oglądając te filmy musiałam sobie poradzić z dziecięcym strachem). Kiedy oglądamy horror, rozumiemy, że fabuła jest fantastyczna, ale obrazy skutków zamachów bombowych, ofiar obozów koncentracyjnych, które ukazują się na lekcjach historii nawet uczniom szkół podstawowych, są dla ich psychiki trudniejsze do zniesienia. W trakcie konsultacji odwoływanie się do wspomnień z tych filmów wywoływało uczucie strachu, ale nie wywoływało reakcji emocjonalnej, która towarzyszyła snom. Jednak później w trakcie pracy okazało się, że te sny wiązały się z ideą kary i śmierć jako kara. Po przepracowaniu tego tematu i wydarzeń w życiu człowieka związanych z poczuciem własnej winy, z koncepcją śmierci jako.