Wszyscy współzależni myślą teraz o swojej „bratniej duszy”, a ktoś myślał o mamie lub tacie, ale dzisiaj nie będziemy o nich rozmawiać!🤫 „Przysięgam kochać Cię w smutku i w radości, w bogactwie i w ubóstwie, w chorobie i zdrowiu, i nawet śmierć nas nie rozłączy”... Tym, którego nawet śmierć nie oddzieli od Ciebie, jesteś Ty! Jak nie kochać osoby, która była z tobą przez całe życie? Kto nigdy się nie poddał i nigdy się nie podda? Kto się martwił, był chory, cierpiał, cieszył się, pokonywał wszystkie twoje trudności i trudy? Czy czułeś się szczęśliwy? Jeśli nie kochasz go/niej wystarczająco, to kogo potrzebujesz?! Za każdym razem, gdy w naszych głowach pojawia się wybór w jakichś drobnych (na pierwszy rzut oka) nieistotnych sprawach, uczymy się, czy skończyć jeść coś, czego już nie mam ochoty, czy zmusić się do założenia nowych białych tenisówek, czy zachować je na specjalną okazję, zrób to, czego chcę, czy poczekaj na czyjąś akceptację/pozwolenie, zadaj sobie pytanie: „Czy aż tak bardzo siebie nie lubię?” Mam szczęście, gdy ktoś przychodzi na terapię w okresie bez związku (co nie znaczy, że jest że nie da się być w związku), to znaczy, że w ten sposób masz większą szansę na spotkanie się ze sobą i przepracowanie swoich przeniesień (oczywiście jeśli psycholog sam jest na tyle rozwinięty, żeby Ci tego nie przyniósł) ). Miłość własna nie ma nic wspólnego z narcyzmem, ponieważ narcyzi (dokładnie!) nie kochają siebie. Po prostu traktują cię tak samo, jak traktują siebie, najlepiej jak potrafią. Wszystko, co widzisz na zewnątrz, jest rekompensatą. Bardzo trudno jest oceniać siebie 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, dlatego narcyzi wyruszają w podróż od idealizacji do dewaluacji, w którą również Cię ciągną. Klienci współzależni mają formułę „szczęście = relacja z ukochaną osobą”. Naszym zadaniem jest uzupełnienie frazy: „szczęście = relacja z ukochaną osobą” 😉 Przykłady takich przekonań: „Kiedy będę w związku, zacznę żyć” lub „Kiedy on zwróci na mnie uwagę, wtedy będę szczęśliwa ” lub „Bez niej życie nie ma sensu”. Jeśli rozpoznasz siebie, takie przejście może wydawać ci się niemożliwe. Jeśli zauważysz, że w Twoim związku powtarza się scenariusz (jak ludzie się zmieniają, ale sytuacje nie), jeśli nie wiesz, jak cieszyć się życiem bez partnera, jeśli po raz kolejny wybrałeś „niewłaściwy” przed wejściem w związek nowy związek, nie ma sensu pracować z psychologiem. Na co należy zwrócić uwagę w pierwszej kolejności?1. Relacja z samym sobą. Dopóki ten, kto kontroluje twoją samoocenę, samostanowienie, twój nastrój, twoją „potrzebę” lub „znaczenie”, jest na zewnątrz (zwłaszcza gdy jest to jedna osoba), wszystko jest bardzo niepewne. Nawet jeśli jest piękny i cudowny, pewnego dnia może po prostu nie być fizycznie dostępny, co wtedy się z tobą stanie? Naprawdę znajdujesz się w sytuacji, w której jesteś czyjąś „drugą połówką”. 2. Partner jest jak kula. Świetnie jest, gdy się uzupełniacie, ale jeśli czujecie, że nawet hipotetyczne odejście jakiejś osoby z Waszego życia (w dowolnym momencie!) wstrząśnie całym Waszym życiem, to warto zwrócić na to uwagę. Pomyśl: „Kto jest Twoim partnerem?” Czy jest to osoba, którą kochasz, czy ta, która rekompensuje niektóre Twoje niedociągnięcia? W tym miejscu przypomnę przykład o tym, że niezależnie od tego, ile zarabia kobieta, mniej lub więcej od mężczyzny, najważniejsze jest to, aby w każdej chwili mogła odejść. W przeciwnym razie podejmujesz decyzje w oparciu o dodatkowe korzyści lub wynagrodzenie, ale nie w oparciu o to, czy ten związek Ci odpowiada, czy nie. 3. Osoba dała (daje) ci emocje, porusza cię jej rozrywka, ale możesz sam odbierać emocje. Nie tylko mąż może dotrzymać Ci towarzystwa, dzielić Twoje zainteresowania, może to zrobić także dziewczyna, przyjaciółka, matka, znajomi, współpracownicy... nie pokładaj wszystkich oczekiwań w jednej konkretnej osobie, taki ciężar jest bardzo trudny do udźwignięcia.4 . Brakowało Ci pozytywnych ocen ze strony znaczących osób i doświadczenia zdrowych relacji. Na przykład była postać silnego, krytycznego, oceniającego rodzica, a teraz to robisz! 🙌