Od autorki: Natalya Konopy jest praktykującym psychologiem, terapeutą Gestalt. Co się ze mną stanie, jeśli podejmę ryzyko zmiany swojego życia? Często jesteśmy zajęci chęcią odniesienia sukcesu, ale jednocześnie bardzo boimy się zmienić cokolwiek w swoim życiu. Oczywiście, nie daj Boże, żeby ci się nie udało! Co się ze mną stanie, jeśli podejmę ryzyko zmiany swojego życia? Będę musiał za to dużo zapłacić: czas, wysiłek, możliwe niepowodzenia. Nie chcę czuć wstydu porażki i wstydu wstydu, dlatego mogę go w dowolny sposób zamaskować, na przykład depresją, a jednocześnie nie zmieniać niczego w swoim życiu. Świetne rozwiązanie, po prostu tracę chęć do życia. Kiedy jesteśmy na rozdrożu naszego życia, żaden kierunek nie gwarantuje nam stuprocentowego sukcesu. Aby naprawdę zmienić coś w swoim życiu, nadal musisz mieć odwagę przetrwać tę porażkę. Jak trudne i przerażające jest czasem uświadomienie sobie tego. Na świecie nie ma nic pewnego, nie zawsze jest też jasne, czego dokładnie chcę, jakich zmian oczekuję i czego w efekcie oczekuję, za co jestem skłonny zapłacić? Odwaga zmiany pracy, wybudzenie się z długiego snu, odkrycie ukrytych talentów, ostateczne zrozumienie tego, kim jestem w tym życiu, jaki jest mój cel, wypróbowanie nowego stylu życia - to wszystko wymaga odwagi. Nie ma innego wyjścia! Każdy z nas, chcąc wyrwać się z własnego więzienia, potrzebuje odwagi, aby ponieść porażkę. Dzisiaj jeden z moich klientów z niepokojem w głosie powiedział, że po długotrwałej terapii i poprawie stanu, po radości z realizacji zmian w życiu, wydawało się, że nastał spokój wewnętrzny, zdał sobie sprawę, że są rzeczy które do niego wracają i to go przeraża. „Czy boję się powrotu do stanu, z jakim przyszłam na terapię? I naprawdę chcę cieszyć się życiem, właśnie nauczyłam się, jak to robić. Aby przezwyciężyć schemat porażek, musimy mieć odwagę ponieść porażkę. Odwaga poniesienia porażki to umiejętność łączenia siły i słabości. „Nie, wcale nie mogę być słaby. Nie, trudno mi to sobie wyobrazić, dlaczego miałbym starać się nie zawsze być silny?” Często słyszę to od klientów. Oprócz strachu przed porażką na drodze do sukcesu stoi już od dzieciństwa pragnienie bycia lubianym przez wszystkich. Być dobrą, przyzwoitą, poprawną dziewczyną lub wszechwiedzącym, przyzwoitym chłopcem. Jakże często jesteśmy dla jednych zbyt twardzi, dla innych zbyt łagodni, dla jednych zbyt wymagający, a dla innych niewystarczająco zdecydowani. Kręci się w głowie, nie gorzej niż na karuzeli w parku, ale zejście z niej nie jest takie proste. Często dopada nas neurotyczne pragnienie, aby inni nas pokochali, chęć uniknięcia odrzucenia, dogodzenia wszystkim, bycia taktownym, miłym, co nie pozwala nam być spontanicznymi, prawdziwymi, żywymi. Próbując zadowolić wszystkich jednocześnie, wpadamy w pułapkę lęku i depresji. Aby stać się osobą spontaniczną, otwartą na świat, trzeba na nowo mieć odwagę eksperymentować, odwagę ponoszenia porażek. Co się stanie, jeśli stanę się sobą? Co się stanie, jeśli nagle zacznę odczuwać, a nie daj Boże, okazywać te uczucia, żyć nimi, rozumieć, z jakimi wydarzeniami w moim życiu się one wiążą. Straszny! To ryzyko i nie każdemu się to spodoba. Często wymaga to wielu godzin terapii, ale warto. Zaufaj mojemu doświadczeniu! Znalezienie wolności bycia prawdziwym, co może być smaczniejszego w tym życiu. Czasami porażka może dać szansę na zbudowanie nowej kariery. Proces terapeutyczny rozpoczyna się od zbadania porażki. Samoświadomość poprzez świadomość błędnych wzorców zachowań otwiera nową stronę w twoim życiu, a my tego nie zauważamy. Na terapii wystarczy poczuć emocje, które przytłaczają Cię w związku z porażką – wstyd, poczucie winy, bezradność, złość, irytacja, rozczarowanie. We współczesnym świecie, gdzie jest on wysoki