W naszych czasach, w których światem rządzi pieniądz, każdy rodzic mimowolnie zadaje sobie pytanie: czy warto dawać dziecku kieszonkowe? Czy naprawdę warto? Zastanówmy się wspólnie nad tym aktualnym tematem. Na rzecz „dziecięcego” kieszonkowego Posiadanie kieszonkowego pozwala dziecku poczuć się indywidualnością. To doskonały „symulator” do nauki korzystania z pieniędzy i ustalania priorytetów. Staraj się nie narzucać dziecku, co powinno kupić za własne pieniądze. Dlatego nazywane są „wydatkami kieszonkowymi”, ponieważ dziecko powinno je wydawać według własnego uznania. Nawet jeśli dziecko dokona błędnego, bezmyślnego zakupu, nauczy go to następnym razem kompetentniej i ostrożniej zarządzać kieszonkowym. Jednocześnie należy poinformować dziecko, że rodzice zdobywają pieniądze ze sporym trudem i niezależnie od wielkości, każdy banknot ma określoną wartość. Oczywiście wiadomo lepiej, jaka kwota zostanie dziennie przeznaczona na potrzeby dziecka. należy jednak pamiętać, że jest to kieszonkowe i nie mogą być one zbyt duże. Ciekawe, że Niemcy wprowadzili prawo, zgodnie z którym dzieci w każdym konkretnym wieku powinny otrzymywać tygodniowo określoną kwotę kieszonkowego: dzieci do 6 roku życia. - 50 centów tygodniowo, 7-9 lat - 1,5-2 euro, 10-12 lat - 10-12 euro, 13-14 lat - 20 euro i od 15 lat - 25-30 euro. I co najciekawsze, rodzicom za niewłaściwe stosowanie tego prawa grozi nawet kara grzywny. W jakim wieku można zacząć wprowadzać „kieszonkową tradycję”? Możesz bezpiecznie dać kilka monet dziecku w wieku 4-5 lat. I jeszcze jeden niuans: im młodsze dziecko, tym mniej pieniędzy powinno się należeć i tym częściej należy je rozdawać. Wyjaśnienie tego jest bardzo proste: małe dzieci subiektywnie postrzegają czas jako „bardziej rozciągnięty”, dlatego bardzo trudno jest im planować na dłuższą metę. Kolejna dobra rada: daj dziecku skarbonkę, aby nauczyło się oszczędzać pieniądze, rezygnując z drobnych, doraźnych pragnień na rzecz poważniejszego zakupu. W jakim przypadku nie powierzyć dziecku dodatkowych pieniędzy Gwoli ścisłości warto zauważyć, że w Stanach Zjednoczonych i wielu krajach Europy nawet najbogatsi rodzice odmawiają swoim dzieciom pomocy, „datków” i zachęcają je do wyjazdu i zarobku? dodatkowe pieniądze w dość młodym wieku (około 8-10 lat). Jednak w tym przypadku, jak wspomniano wcześniej, pozbawiamy dziecko niezależności i poczucia pewności siebie, a ponadto, jeśli rodzic sam zarządza wszystkimi wydatkami finansowymi, bardzo trudno będzie rozwinąć u dziecka poczucie inicjatywy, ponieważ przyzwyczai się do tego, że wszyscy polegają na dorosłych. Dlatego psychologowie domowi zalecają ograniczanie funduszy tylko do tych dzieci, które są podatne na oszustwo i nieposłuszeństwo. W końcu może to tylko pogorszyć ich negatywne cechy charakteru. Jest to również dość szkodliwe, gdy rodzice, świadomie lub nie, próbują niejako spłacić swoje dziecko pieniędzmi. Na przykład matka lub ojciec jest ciągle zajęty pracą, rzadko widuje swoje dziecko i stara się zrekompensować brak komunikacji imponującą kwotą gotówki. Praktyka pokazuje, że żadne korzyści materialne nie są w stanie zrekompensować dziecku braku uwagi rodziców, więc ta metoda może tylko pogorszyć sytuację. I jeszcze jedno: jeśli mimo to zdecydujesz, że jest za wcześnie, aby dziecko miało własne pieniądze , nie odmawiaj mu w rygorystycznej formie, spróbuj delikatnie wyjaśnić, dlaczego nie otrzymuje jeszcze pieniędzy do własnej dyspozycji oraz kiedy i w jakich okolicznościach będzie mógł je otrzymać. Nauka i pomoc w pracach domowych: płacić czy nie płacić? Wielu rodziców zastanawia się: czy warto płacić dzieciom za pomoc domową? Jeśli będziesz płacić dziecku pieniądze za każdą wykonaną przez niego czynność domową, wkrótce po prostu przestanie ono robić cokolwiek za darmo. Jeśli jednak zapewnisz mu zachętę finansową do wykonywania dodatkowych zadań, pomoże to dziecku)