Od strachliwego do nieustraszonego, czyli metody pracy z dziecięcymi lękami. Strach opiera się na instynkcie samozachowawczym, ma charakter ochronny i towarzyszy mu reakcja fizjologiczna mająca na celu uporanie się z zagrożeniem. Dlatego strach jest czymś normalnym. Jednak strach, niepokój, zmartwienie mogą, niezależnie od zagrożenia, mocno zakorzenić się w naszej głowie, zatruwając w ten sposób nasze życie. Człowiek staje się ograniczony, strach dosłownie paraliżuje, pozbawia go energii życiowej. Nie wszyscy są podatni na strach przed lękiem w ten sam sposób; dzieci z wrażliwym układem nerwowym i dziewczynki są bardziej podatne na strach. Dziewczyny są bardziej emocjonalne, mają więcej lęków i są ze sobą powiązane. Strach jest jednak częścią naszego życia i każdy wiek ma swoje własne lęki. Dzieci pokonują je w ciągu swojego życia. Gry na świeżym powietrzu, zabawa i życie bogate emocjonalnie pomagają dzieciom radzić sobie ze strachem. Młodzi, obojętni rodzice mają dzieci, które są mniej niespokojne. W przeciwieństwie do starszych, niespokojnych rodziców, dzieci są bardziej podatne na strach. Ponadto, jeśli gra jest stratą czasu, przy wczesnej intelektualizacji dziecku trudniej jest poradzić sobie ze strachem. Ponadto lęki można odziedziczyć. Jeśli matka bała się ciemności, dziecko również może się jej bać. Jeśli lęki nie zostaną przezwyciężone na czas, zakorzenią się i staną się cechą charakteru, tworząc niepokojąco podejrzaną osobowość. Proponuję spojrzeć na problem lęków przez pryzmat dwóch przeciwstawnych sobie subosobowości/postaci, jedną nazwiemy Straszliwym, drugą Odważną. Strachliwy i niespokojny, to osoba nieśmiała, która boi się wszystkiego, ukrywa się i unika tego, co powoduje niepokój i strach, boi się coś zrobić, boi się popełnić błąd. Osoba niespokojna może dużo myśleć o lękach, zawija je w głowie i dużo myśli o tym, co powiedzą o nim inni. Taka osoba ma mnóstwo myśli w głowie, większość z tych myśli jest niepokojąca, ale mało jest działań, mało aktywności. Tworzy się sprzyjające środowisko dla rozwoju lęków, które tam się rozmnażają. Unika realnego świata, chowa się przed nim, jest tam strasznie i potrafi zanurzyć się na oślep w świat wirtualny, gdzie czuje się pewniej i bezpieczniej. Osoba odważna, odważna, jest pogodna i spontaniczna, nie ma czasu myśleć o lękach i pogrążeniach na oślep w życie. Życie jest pełne przygód, jego oczy błyszczą, wymyśla i realizuje swoje plany. W przypadku niepowodzeń nie obwinia się i szuka rozwiązań. Taka osoba nie przejmuje się tym, co ludzie o niej pomyślą i łatwo podejmuje decyzje. Potrafi śmiać się prosto w twarz z trudności, aktywnie wykorzystuje humor, radzi sobie z trudnościami znajdując kreatywne rozwiązania. Może się bać, ale spotyka strach. Pracując ze strachem, ważne jest, aby zaakceptować i zbadać postać Strachliwego oraz kultywować postać Odważnego. Rodzice wiedząc o tym powinni aktywnie uczestniczyć w procesie terapeutycznym, tworząc odpowiednie środowisko w domu. Rodzice niespokojnego dziecka nie powinni nadmiernie go chronić; ważne jest, aby zapewnić mu swobodę działania tam, gdzie może sobie poradzić. Mówienie „nie” powinno być powiedziane rzadko i na temat. Rozmowy dorosłych na temat polityki, niestabilności i chorób nie są dobre dla dzieci. Jeśli masz wybór między kręgiem intelektualnym a aktywnymi zabawami, powinieneś wybrać zabawę. Zwłaszcza w wieku, w którym wiodąca jest aktywność dziecka w zabawie. Kontakt emocjonalny z dzieckiem jest bardzo ważny, aby mogło ono znaleźć w rodzinie wsparcie i wsparcie w pokonywaniu trudności. Wesoła atmosfera w domu, gry, humor i wspólne zajęcia sprawiają, że dziecko staje się odważniejsze i pogodniejsze. Rodzice powinni zaprezentować dziecku postać Odważnego Człowieka. To normalne, że się boisz, dobrze jest porozmawiać o tym, jak rodzic się bał, ale potem przezwyciężył strach. Jeśli rodzice zarażają swoje dzieci swoim pozytywnym przykładem, wówczas dzieci łatwiej radzą sobie ze strachem. Kiedy psycholog pracuje ze strachem, ważne jest, aby dziecko zostało zaakceptowane i uczyniło strach przedmiotem badań. Kiedy dziecka nie ma.