Kiedy dziecko dorasta, staje przed odkryciem, że otaczający go świat oprócz tego, co inne i ciekawe, niesie ze sobą także wiele niebezpieczeństw. A najważniejsze jest to, że nie wszyscy dorośli mogą być bezpieczni dla dziecka i należy o tym rozmawiać z dziećmi od wczesnego dzieciństwa. Tutaj również ważne jest, aby nie posuwać się za daleko i nie zastraszać dziecka, ale zapewnić mu bezpieczne środowisko do rozwoju i nauczyć go, jak reagować w sytuacjach, gdy istnieje zagrożenie. że należy zaprzestać wszelkich nieprzyjemnych dla niego dotykań (tutaj dotyczy to także rodziców, gdy dzieci są niemowlętami, głaskanie po tyłku i łaskotanie dziecka jest dopuszczalne, ale w przypadku dzieci w wieku 2-3 lat jest to już naruszenie) granic), o których nikt nie może zmusić dziecka do rozebrania się przy innych, o czym w tym przypadku rozmawiać, spokojnie odpowiadając na pytania dzieci, stosownie do ich wieku, przy najmłodszych dzieciach można odgrywać scenki z udziałem lalek (lalki zgubiło się lub inna osoba chce je odebrać), ze starszymi dziećmi – omów historie, w których inne dzieci zachowały się prawidłowo w takich sytuacjach (ważne, aby nie skupiać uwagi na niebezpiecznych i strasznych sytuacjach, które się wydarzyły, ale porozmawiać dokładnie o tym, jak postępuj prawidłowo w takich sytuacjach, aby dziecko rozwinęło jakąś umiejętność, w przeciwnym razie wywołasz u dziecka traumę, szczegółowo opowiadając o strasznych zdarzeniach, a w niebezpiecznej sytuacji dziecko najprawdopodobniej paraliżuje ze strachu, będzie bezbronne i nie będzie w stanie rób wszystko - Twoim zadaniem jest zaszczepić pewność siebie i ścisłe przestrzeganie zasad zachowania w niebezpiecznych sytuacjach; a także w rozmowach staraj się rzadziej używać partykuły „nie” - „nie odchodź”, „nie otwieraj” - ale wręcz przeciwnie, mów, co należy zrobić - „odejdź”). Spróbuj omówić z dzieckiem podstawowe zasady: *zdefiniuj jasne pojęcie „obcych” . Kto do nich należy i zasada nie wychodzić i nie rozmawiać z nieznajomymi *jak się zachować. Jeśli dziecko zaginie (np. w dużym sklepie - możesz zgodzić się, że w takich sytuacjach dziecko może podejść do sprzedającej i powiedzieć, że musi odnaleźć rodziców, ale nie wychodzić z nią, ale poprosić, żeby zadzwonił do rodziców) i powiedz im, gdzie jest i pozostań na swoim miejscu wśród ludzi. Dziecko musi zrozumieć, że jeśli nie ufa obcej osobie i trzyma się z daleka, nawet jeśli poprosi o pomoc tego nieznajomego, to jest to normalne i najprawdopodobniej osoba, która go potrzebuje. spróbuje mu pomóc, zrozumie to zachowanie dziecka i nie będzie nalegać, ale jeśli nieznajomy będzie nalegał, aby do niego podejść lub namówi dziecko, aby poszło z nim, musi uciec i poprosić o pomoc kogoś innego) *opowiedz nam o tym. to najczęstsze zwroty, jakich używają nieznajomi, gdy chcą zabrać dziecko lub zrobić mu krzywdę i jasną zasadą jest natychmiastowa odmowa i poinformowanie o tym rodziców (gdy dziecku zaoferuje się smakołyk, musi odpowiedzieć „dziękuję, ale ja). muszę iść"; jeśli zostanie zaproponowane pokazanie pięknych szczeniąt lub kociąt/pomoc w zaniesieniu ich do domu/do samochodu, dziecko musi odpowiedzieć: „Dziękuję, nie mogę ci pomóc. Muszę iść"; jeśli starsza kobieta prosi o pomoc w zaniesieniu zakupów do jej mieszkania na pierwszym piętrze, dziecko odpowiada: „Nie mogę ci pomóc. Muszę iść"; jeśli starszy mężczyzna bez okularów słabo widzi i prosi o pomoc w odczytaniu adresu, odpowiedź dziecka brzmi: „Przepraszam. Nie mogę ci pomóc. Muszę iść. Poproś dorosłych, aby ci pomogli”; jeśli rówieśnik zasugeruje obejrzenie czegoś na sąsiednim podwórku lub wyjście w ciekawe miejsce, odpowiedź dziecka brzmi: „dziękuję, ale muszę iść i ostrzec rodziców” – i tutaj ważne jest, aby Twoje dziecko wiedziało, jak nie dać się oszukać poprzez manipulacje typu „jesteś słaby”, „Tak, jesteś jeszcze mały”. *Dziecko musi zrozumieć jasną zasadę – dystans i troska. Nie wdawaj się w rozmowę, zakończ ją jak najszybciej i wyjdź. I zawsze mów to swoim rodzicom. Z kolei dla rodziców ważne jest również stosowanie wszystkich tych zasad w swoim zachowaniu.