Terapia pisaniem jest mocno zintegrowana z naszym życiem. Jego niezaprzeczalne zalety: możliwość obiektywizacji treści świadomości klienta i wspólnej pracy z klientem z tą treścią, tak jak z tekstem. Terapia pisemna z powodzeniem łączy podejścia takie jak terapia poznawcza, narracyjna i arteterapeutyczna. Idealne połączenie: spotkania twarzą w twarz i korespondencja. Możliwości terapii pisarskiej może być bardzo wiele: wpisy do pamiętnika, badania własne, sporządzanie list, wspólna analiza otrzymanych tekstów, praca z opowiadaniami itp. Każdy terapeuta ma swój własny, unikalny zestaw technik. Wymagania ogólne: zwiększona wrażliwość psychologa na tekst, umiejętność odczytania wskazówek na temat prawdziwych emocji klienta, umiejętność przeprowadzenia głębokiej analizy semantycznej i merytorycznej tekstu. Jednym ze skutecznych sposobów pracy w terapii pisarskiej jest pisanie historii o możliwych spotkaniach z obrazami świadomości i nieświadomości. Rozpoczynając taką pracę artystyczną, klient włącza się w proces twórczy, otrzymuje możliwość korzystania ze swoich zasobów i zarządzania swoimi stanami funkcjonalnymi. Spójrzmy na przykład takiej autoterapii, a następnie podaj niezbędne wyjaśnienia. *******Vitin FearLato po siódmej klasie można nazwać jednym słowem: „Super!” Wygląda jak tradycyjna dacza, studiowana od wewnątrz i na zewnątrz od dzieciństwa. Ci sami sąsiedzi, ci sami letni przyjaciele, ten sam rower… Ale! Vitya czuł się, jakby bardzo urósł! Kiełek - nie jak mama i tata - wyprzedził już dziadka! W ramionach było lekkie dzwonienie, głos stał się niższy - można było zrobić go przyjemnie głębokim. Rower jest taki sam, ale Vitya chce i może na nim jeździć wszędzie. Znajomi Vityi też już dorośli. Seryoga – jeździ nawet na rowerze po mieście. Zna wiele porad i trików. Z nim stało się ciekawie. Cóż, Vitya nie pozostał w tyle: w tym roku w końcu podjął decyzję: przez sześć miesięcy chodził zarówno na boks, jak i judo. Więc sam masz coś do powiedzenia i pokazania. Rano Vitya była lekko podekscytowana. Planowaliśmy wyprawę nad jezioro na raki. Trzydzieści kilometrów tam, trzydzieści z powrotem, wzdłuż autostrady. Żaden z chłopaków nigdy tam nie był, widzieli tylko raki, które przywieźli rybacy. Wygląda na to, że je stamtąd przywieźli... Duże Vitya i Seryoga przygotowywały się do nurkowania za nimi z maską i płetwami. Ciekawe! Właściwie Vitya był trochę zestresowany nie samą podróżą, ale rodzicami... Jeśli powiesz mi, dokąd masz jechać, zaczną panikować! Nie widać... Vitya chciał przywieźć łup do domu, poczęstować wszystkich... Mój ojciec szczególnie lubił raki... No cóż, najbardziej wpadnie w panikę, jeśli mi powiesz... A jego matka jest w stanie się równać on... Oczywiście Vitya zdecydowała się jechać. Przyniesie haczyk, a potem... Zwycięzców nie ocenia się! Rozmyślania Vity przerwało ciche pukanie do drzwi. „Właściwie to powinieneś zapukać do bramy!” - pomyślał Vitya i poszedł szukać. - Witam, mogę do ciebie przyjść? – w progu stał chłopak w wieku Vity, tylko mizerny, o głowę niższy, o smutnej twarzy o dziwnym, zbyt szarym kolorze. „W ogóle warto zapukać do bramy!” – Vitya powiedziała surowo – Przepraszam… Jestem obok… – zaczął mamrotać chłopak. – Nie wpuścisz mnie… musimy porozmawiać! – dokończył nagle z naciskiem. Vitya domyślił się: chłopak nie jest zbyt dobrze zbudowany, jest ociężały… w ogóle, jak na osobę znającą się na walce wręcz, nie stanowi zagrożenia. „No cóż, wejdź” – powiedział Vitya i zaoferował gościowi stołek w kuchni. Chłopiec usiadł, spuścił wzrok i zamilkł. „Czego chciałeś?”. – Vitya wziął byka za rogi. – Rozumiesz – wymamrotał chłopiec. - Jestem... Jestem twoim strachem! - Moim strachem - Ty? „Vitya poklepał jego ciało, aby upewnić się, że to nie sen?” „Tak” - powiedział Strach. „I naprawdę chcę z tobą porozmawiać!” „No, chodź…” Vitya powiedziała w roztargnieniu. - Z jakiegoś powodu nigdy wcześniej cię nie widziałem... - Bo w pierwszej chwili nikt mnie nie zauważył... - A potem? No weź, powiedz mi! – Vitya trochę się zdenerwował. „OK, powiem ci, skoro pytałem”, Strach wyprostował ramiona, gdzieś zniknął letarg. - Na początku... i rzadko ktoś mnie wpuszcza do domu... Muszę skulić się na ulicy. W ciągu dnia - w stodole. Wieczorem - w ogrodach. Na początku jestem słaby... - A potem? – Vitya był nie tylko zaintrygowany,!