Na temat psychoterapii zorientowanej na ciało narosło wiele mitów spowodowanych niezrozumieniem i nieznajomością tematu. Jak powstają mity na temat TOPu? Właściwie jak każdy inny: wyrwany z kontekstu i wielokrotnie zniekształcany przez opowiadania fragment rzeczywistości zamienia się w mityczną istotę ze skrzydłami, rogami i kopytami. Przejdźmy jednak do tego, jakie mity krążą wokół TOP i psychoterapeutów cielesnych. Mit 1. Psychoterapia ciałem zajmuje się przede wszystkim pracą z ciałem, a nie emocjami czy umysłem. Pojawienie się tego mitu jest w miarę zrozumiałe: ponieważ psychoterapia ma charakter cielesny, oznacza to, że działa tylko z ciałem. Ale taki „oczywisty wniosek” może wyciągnąć tylko osoba daleka od filozofii TOP. Tak naprawdę TOP ma na celu przede wszystkim osiągnięcie harmonii i ustanowienie zrównoważonej równowagi pomiędzy ciałem, emocjami i uczuciami, a umysłem. Dopiero osiągnięcie tej równowagi, a nie wyodrębnienie żadnego ze składników tego trójkąta równowagi, daje niezbędny efekt terapeutyczny. Mit 2. Psychoterapeuci zorientowani na ciało natychmiast rozpoczynają bezpośredni kontakt z ciałem klienta powierzchowna znajomość TOP paradygmatu. Jednak bezpośredni kontakt z ciałem, choć często stosowany przez psychoterapeutów ciała, nadal nie jest obowiązkowym elementem psychoterapii ciała. Dla terapeuty najważniejsze jest przywrócenie klienta do jego namacalnej cielesnej rzeczywistości, danie mu wsparcia i niezawodnego narzędzia do pracy i autodiagnozy, jakim może stać się ludzkie ciało przy odpowiedniej dbałości o nie. Rzeczywistość cielesna jest bardzo różnorodna i nie ogranicza się do bezpośredniego wpływu fizycznego. Mit 3. TOP zajmuje się chorymi ciałami i ogólnie jest odpowiedni tylko dla osób, które mają poważne problemy psychiczne. Oczywiście TOP pomaga przywrócić organizm do jego naturalnego, zdrowego stanu . Jednak metody, w jakich trenują psychoterapeuci ciała, mają na celu „rozumowanie ciała”, zwiększenie świadomości człowieka i zaszczepienie w nim umiejętności rozpoznawania własnych reakcji emocjonalnych i uczuć. Co zaskakujące, większość ludzi ma trudności nawet z byciem szczerym wobec siebie w kwestii swoich uczuć. I tutaj, pamiętając o pierwszej zasadzie TOP, która mówi: „Ciało nigdy nie kłamie”, możesz w każdej sytuacji wykorzystać swoje ciało jako papierek lakmusowy. Ciało zawsze pomoże i powie Ci, co się naprawdę dzieje, bez względu na wszystko jak silne są mechanizmy ochronne świadomości. Z tego punktu widzenia opanowanie metod TOP jest przydatne nie tylko dla tych, którzy dążą do rozwiązania trudnych problemów psychologicznych lub stają się terapeutami zorientowanymi na ciało, ale w ogóle dla każdej osoby, która chce żyć w zgodzie ze swoim sercem, umysłem i ciałem Mit 4. TOP wprowadza zmianę stanu świadomości Mit ten został stworzony przez poszukiwaczy wrażeń. Ta kategoria ludzi „wędruje” od metody do metody, od teorii do teorii, nie w poszukiwaniu terapeuty i terapii, ale w poszukiwaniu adrenaliny i rozrywki. Nie będziemy ich potępiać, bo każdy może robić, co uważa za stosowne, ale rozwiejemy mit przez nich generowany. Na początek należy przyznać, że wejście do ASC w trakcie terapii cielesnej jest możliwe. Występuje jednak jako jeden z możliwych skutków towarzyszących procesowi i z pewnością nie jest celem terapii. Wręcz przeciwnie, terapeuta stara się pomóc swojemu klientowi w osiągnięciu jak najjaśniejszego i najjaśniejszego zrozumienia jego prawdziwego życia, a nie prowadzić go dalej w labirynty nieświadomości. Warto też wiedzieć, że podczas terapii cielesnej nierzadko zdarzają się doświadczenia transpersonalne, co może służyć jako potężne źródło możliwości pracy klienta nad sobą. Oczyszczające doświadczenia, które pojawiają się podczas sesji, mają również charakter transpersonalny. A jednak głównym rezultatem pracy psychoterapeuty zorientowanego na ciało nie jest doprowadzenie klienta do doświadczeń transpersonalnych (mogą one być, ale nie muszą).