Od autora: opublikowane na stronie Ataki paniki Podczas ataków paniki, czyli jak nazywa się je także zaburzeniami paniki, następuje spontaniczny, epizodyczny i intensywny wzrost poziomu lęku. Ataki paniki trwają zwykle krócej niż godzinę i u osób podatnych na tę chorobę mogą występować nawet dwa razy w tygodniu, chociaż mogą występować rzadziej lub częściej. Ataki paniki często kojarzone są z agorafobią, która wiąże się ze strachem przed samotnością w miejscach publicznych, szczególnie w przypadkach, gdy trudno będzie się z nich wydostać. Pierwsze ataki paniki zwykle pojawiają się mimowolnie, ale czasami ataki paniki wynikają z podniecenia, stresu fizycznego, aktywności seksualnej lub drobnego urazu emocjonalnego. Atak narasta bardzo szybko – intensywny niepokój, który znajduje dla siebie przedmiot i najczęściej zamienia się w strach przed śmiercią lub nieuleczalną chorobą, rzadziej fatalnego losu. Osoba zwykle nie jest w stanie powiedzieć, dlaczego się boi. Badania lekarskie i zapewnienia lekarzy, że ze zdrowiem wszystko w porządku, zwykle nie pomagają. Ataki paniki są jednym z rodzajów chorób psychosomatycznych. Objawy cielesne mogą obejmować: przyspieszony oddech, aż do zespołu hiperwentylacji (osoba oddycha intensywniej i głębiej, ale wydaje mu się, że nie ma wystarczającej ilości powietrza i może umrzeć, wynika to z biochemii procesów zachodzących w organizmie ); szybkie bicie serca, zawroty głowy, osłabienie lub skurcze i skurcze mięśni, nudności lub wymioty, utrata czucia w kończynach, pocenie się, zaczerwienienie. W organizmie człowieka pojawia się burza wegetatywna, która powinna wystąpić w sytuacjach stresowych; jest to normalny towarzyszenie wegetatywne podczas reakcji mobilizacyjnych (lot, atak). Ale w opisywanym zjawisku, gdy nie ma zewnętrznego bodźca do takiej reakcji, następuje atak paniki, który jest kryzysem współczulno-nadnerczowym lub napadowym zespołem wegetatywnym. Następuje silne uwalnianie adrenaliny do ludzkiej krwi, co stwarza opisany obraz kliniczny. Często obraz, który pojawia się podczas ataku paniki, przypomina zawał serca lub kryzys nadciśnieniowy; brak tego ostatniego może stwierdzić jedynie lekarz. Jak już wspomniano, podczas ataku paniki głównym przedmiotem niepokoju człowieka jest obawa o jego stan fizyczny; boi się on śmierci z powodu niewydolności serca lub zatrzymania oddechu, ale jednocześnie bez patologii narządów wewnętrznych. często dowiaduje się o tym na podstawie wyników badań lekarskich. Osoba z atakami paniki na początku nie jest świadoma swojego stanu i często stara się ukryć go przed bliskimi. Zdarza się, że ludzie zaczynają martwić się strachem przed ponownym atakiem; strach ten staje się niezależnym mechanizmem wyzwalającym kolejny atak paniki. Częstotliwość i nasilenie ataków paniki może się zmieniać, w zależności przede wszystkim od stanu psychicznego. Wiadomo, że objawy te mogą się nasilić w wyniku nadmiernego spożycia kawy. Ataki paniki mogą prowadzić do depresji; agorafobia, inne zaburzenie psychosomatyczne, również często rozwija się na tle ataków paniki. Istnieją różne podejścia do leczenia ataków paniki. Na przykład leczenie lekami przepisanymi przez lekarza może zapewnić szybką ulgę na pewien czas. Ale osoba zwykle nie jest skłonna do zażywania tabletek przez całe życie, dlatego lepiej zasięgnąć porady psychologicznej o pomoc psychoterapeuty. W szczególności odnotowano dobre wyniki w łagodzeniu ataków paniki za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej.