Mechanizm ataków paniki, VSD, lęków i problemów emocjonalnych. Przyczyną tych problemów jest szereg błędów psychicznych, o których będę w tym artykule mówić artykuł Kolejność problemów jest następująca: Najpierw pojawia się wzmożona emocjonalność, osoba silnie reaguje na zwykłe sytuacje, źle toleruje stres i nie radzi sobie z trudnościami. doświadcza takich negatywnych emocji jak poczucie winy, wstyd, litość, melancholia, rozczarowanie, uraza itp. Następnie zaczyna się stan lękowy, który przekształca się w chroniczny, jest to częsta reakcja układu nerwowego na przeciążenia spowodowane ciągłymi negatywnymi emocjami. Kolejnym etapem są objawy VSD, osłabienie, osłabienie, tachykardia, nieprzyjemne odczucia w organizmie To wszystko kończy się atakami paniki, na przykład osoba ma tachykardię z powodu VSD i myśli, że umiera na zawał serca, co z kolei zwiększa strach i tachykardię. i tak dalej do granic możliwości - do poczucia silnego przerażenia i paniki. Z tego jasno wynika, że ​​podstawową przyczyną problemów są irracjonalne i nieopłacalne reakcje emocjonalne oraz strategie behawioralne, które w dużym stopniu wyczerpują układ nerwowy. Dlaczego człowiek reaguje tak irracjonalnie? bo tego nauczył się w dzieciństwie, a dziecko ze względu na ograniczenia umysłu nie mogło zareagować inaczej. Naszym zadaniem jest zmienić te dziecinne reakcje i zareagować w sposób dorosły – spokojnie, komfortowo pewnie, w pełni wyrażając siebie, bez irracjonalnych lęków. Ponieważ dorosły może już nie bać się tego, czego bał się w dzieciństwie. Pozostaje tylko zmienić to na poziomie nieświadomym. Ta praca idzie w dwóch kierunkach, jest to praca z dzieciństwem i nieadaptacyjnymi przekonaniami (światopoglądem). Na przykład w dzieciństwie rodzice dziecka dużo się kłócili i rozwiedli. Dziecko widząc taki obrazek mogłoby naiwnie dojść do wniosku, że dzieje się to przez niego, że jest temu winien i że jest zły. Albo dziecko zostało gdzieś samo i doszedł do wniosku, że rodzice go nie potrzebują i nie kochają. Dlatego musi udowodnić, że jest odwrotnie, może odegrać jakąś rolę, być dobrym, zrobić coś, żeby go kochano, bo jego zdaniem nie można go tak po prostu kochać. Tak rodzi się kompleks niższości, poczucie winy i wstydu. Być może dziecko zostało ukarane za okazywanie pewnych emocji i dla własnego bezpieczeństwa zaczęło je tłumić i nie wyrażać. Powstaje blokada obrony psychologicznej Inny przykład: ktoś przestraszył dziecko na podwórku, a ono postanowiło się przestraszyć i uciec, zamiast zająć się sprawcą i dowiedzieć się, dlaczego go obraził. W rezultacie dziecko zaczęło odczuwać ciągły niepokój, gdy wychodziło na zewnątrz, a jeśli coś się wydarzyło, wycofywało się i uciekało. Osoba jest już dorosła, ale nadal żyje według tych strategii z dzieciństwa, które bardzo ją wyczerpują i zrujnować mu życie. Dorosły potrafi już bronić się, bronić, bronić swojej pozycji i słuszności, ale mimo to nieświadomie reaguje jak dziecko, boi się, ucieka, obraża, czuje się winny i zawstydzony. Co z kolei powoduje objawy VSD i napięcia ciała. Kolejnym problemem są nieprzystosowawcze przekonania. To znaczy w błędach myślenia. Na przykład: mam nieprzyjemne odczucia w ciele, co oznacza, że ​​jest to jakaś straszna choroba. Mam lęki, stany lękowe, ataki paniki, co oznacza, że ​​zwariowałem i mogę komuś i ludziom zaszkodzić będą o mnie źle myśleć. Nic nie można zmienić. Wszyscy ludzie myślą tylko o sobie. Wszyscy ludzie są z natury samolubni. Musisz eksperymentować, gdy jesteś młody. Nikt nie potrzebuje starych ludzi. Ale mam już 30-40-50 lat i jest już za późno. Dobrzy ludzie to ci, których wszyscy lubią. Staraj się zadowolić. Biblia (Koran, Wedy itp.) mówi, że…. dlatego jest to konieczne. Nic nie zależy od osoby. Wszystkim rządzi los. Ukorz się. Gdyby mnie zrozumiał, wszystko byłoby z nami w porządku. Jeśli się poddam, docenią mnie, pokochają mnie, a skandale w domu ustaną. Jeśli nie oszukasz, wygrasz Nic nie zarabiam. Jeśli miałem ukochaną osobę (mieszkanie, samochód, to futro, komputer itp.), to byłem.