O poradach w pracy psychologa (refleksje na temat). „Psycholodzy nie dają rad” – pamiętam to z pierwszego roku studiów. Brak porady jest praktycznie normą w pracy psychologa, umiejętnością automatyczną. Opiera się na zasadach etycznych zawodu, a także na zrozumieniu, że w rzeczywistości nie ma eksperta od wszystkich możliwych wątków i sytuacji. Psycholog jako specjalista jest ekspertem od procesów takich jak: podejmowanie decyzji, życie poprzez trudne uczucia, radzenie sobie z trudnymi okolicznościami życiowymi, budowanie relacji w przestrzeni osobistej i biznesowej... a także innych ważnych i naturalnych składników życia człowieka. Dlatego też, gdy otrzymywałem wdzięczność „za radę”, denerwowałem się. Szukałem swoich błędów, analizowałem spotkania z klientem, prosiłem o nadzór... I ostatnio pomyślałem: może tu jest kwestia terminologii? Propozycja zauważenia swojego oddechu i siebie w danej sytuacji - czy to rada?.. Chęć szanowania swoich potrzeb i uczuć - czy to rada?.. Rozmawiałem o tym z kolegami. Brzmi jak rada... Tylko nie pod względem fabuły, ale procesu. Zajrzałem do słownika etymologicznego Semenowa: „PORADY Indoeuropejski – uoik-to-s < ueik- (czyn, pomoc). Wspólnosłowiański – sъvetъ (spotkanie, porozumienie, staroruski – съв(yat)тъ Słowo „rada” pochodzi z języka staroruskiego, gdzie jest wspomniane w zabytkach z XI wieku. Staroruskie „sъв(yat)тъ” wywodzi się z pospolitego słowiańskiego sъvetъ, utworzonego z przedrostkiem sъ od rdzenia wet-. Być może prasłowiańskie określenie wywodzi się z indoeuropejskiego uoik-to-s. We współczesnym języku literackim słowo to ma kilka znaczeń: 1. opinia; 2. wspólna dyskusja nad czymś 3. nazwa organów kolegialnych; ; 4. Zgoda, przyjaźń. Powiązane: bułgarski – svet. Pochodne: konsultować, doradca, doradca. Okazuje się, że profesjonalne działania psychologa dobrze wpisują się w etymologię słowa „rada”. A jeśli w wyniku naszej wspólnej pracy ktoś znajdzie odpowiedzi na ważne dla siebie pytania, nauczy się polegać na sobie, szanować swoje uczucia, radzić sobie w trudnych okolicznościach, stanie się trochę ożywiony i szczęśliwszy, to nie jest mi przykro za takie „rady” i nie wstydzę się tego! Doradztwo „procesowe” jest częścią naszej pracy. Drodzy klienci, bardzo dziękujemy za odpowiedzi! Są jak prezent dla psychologa, który też jest człowiekiem. PS Dla kolegów. Oczywiście myślałem także o pozycjach pionowych/poziomych. Odpowiedzi z wdzięcznością „za radę” zawsze pochodzą od osób, które przyszły rozwiązać konkretny problem. Jest to specyficzne dla formatu doradztwa lub coachingu. Po długotrwałej psychoterapii opinie brzmią inaczej, pojawia się element relacji, a psycholog jest charakteryzowany nie tylko z punktu widzenia „ogólnej korzyści”, ale także jako osoba. Ale to już inna historia.