Od autora: Co zrobić, jeśli miłość przerodzi się w nieporozumienie, a nawet nienawiść. Dlaczego mój partner mówił, że mnie kocha, ale często mnie rani? Pytania, z którymi ludzie przychodzą do psychologa. Nasza praca z klientem: „Ona mnie nie słyszy… Wyjaśnij, co to znaczy? Czy ona wychodzi z pokoju? Nie odpowiada na Twoje pytania? Nie spełnia Twoich wymagań? Tak, nie!!! Ona mnie nie słucha!” Logika: NIE słuchać RÓWNIEŻ NIE słyszeć. To przykładowy przypadek. Ktoś ukrywa to marzenie przed swoim partnerem (czasami przed sobą): aby osoba obok niego była posłuszną, wygodną i najlepiej wielofunkcyjną postacią w zaspokajaniu osobistych potrzeb. Naprawdę chcę, żeby ukochana osoba pomogła nam uwolnić się od naszych problematycznych aspektów charakteru. Umiał słuchać, uspokajać, wspierać, akceptować, decydować. I zrobił to wszystko dla nas tak, jak chcemy. Z biegiem czasu napięcie często wzrasta: dlaczego On (Ona) nie robi wszystkiego, czego oczekuję, lub robi to źle? Ale on powiedział, że kocha! Rozczarowanie, uraza, rozstanie. Paradoks psychologiczny: dwa wyjątkowe Światy, dwa Wszechświaty, dwa Klany o specjalnych i unikalnych pomysłach wchodzą w związek. Zasadniczo są to dwaj kosmici, którzy rozwijają miłość i poczucie „rodziny”. Używamy słów „mój” i „moje” i pojawia się fałszywa nadzieja, że ​​nasz partner jest do nas podobny. Jednocześnie wyciągane są fałszywe wnioski na temat jego zachowania. Przykład 1: Jeden z partnerów przeżywa agresywną kłótnię. Drugi milczy. Po pierwsze to: obojętność na ważny temat, coś knuje, celowo mnie ignoruje, zakochał się itp. Po drugie to: przy takim poziomie hałasu i takim. przepływ słów, nie odbieram informacji. W kłótni mówi się tylko o przekonaniach danej osoby na mój temat, które ona ukrywa. Przykład 2: Jeden z partnerów jest otwarty na innych w kwestii swoich uczuć i danych osobowych. Drugi nie lubi opowiadać ludziom o sobie. Po pierwsze: wstydzi się mnie i naszych uczuć, nie pozwala mi okazywać szczęścia, jest „zbyt podejrzliwy w stosunku do ludzi”. Po drugie, jest to: poczucie naruszenia przestrzeni osobistej, brak szacunku dla moich uczuć i porządku w świecie wewnętrznym, odczuwanie lęku przed potępieniem, wykształcił się nawyk kontrolowania siebie i powstrzymywania emocji. Przykład 3: Jeden z partnerów jest w stanie aby szybko przetwarzać informacje, podejmować decyzje, przechodzić z jednej czynności do drugiej, druga powoli i dogłębnie „zanurza się” w myśleniu o nowym temacie, decyzja zostaje podjęta po wyjaśnieniu szczegółów, rozważeniu wszystkich za i przeciw , to znaczy: moje pomysły i propozycje są odbierane bez entuzjazmu, wymyśla powód, aby się nie zgodzić, zbyt pesymistycznie postrzega nasze wspólne projekty. Po drugie: czuję na sobie presję i czuję się, jakbym została „znokautowana”. ” mojego zwykłego rytmu, cieszę się każdą aktywnością tylko wtedy, gdy jest przemyślana i zaplanowana, próba przyspieszenia procesu myślowego, wręcz przeciwnie, prowadzi do otępienia lub spowolnienia. Wszystkie te przykłady pokazują, że każda osoba ocenia zachowanie swojego partnera swój własny obraz świata. Spróbuj założyć, że wszystko jest inne niż myślisz. Wewnętrzny świat Twojego partnera jest znacznie głębszy niż Twoje wyobrażenia na jego temat. Poznajcie się przez całe życie. I zaufaj słowom: „Nie chciałem Cię urazić, przykro mi, że tak się stało”.!»