Pewnie tylko leniwi o tym nie mówili. Zatem przeskoczę od apostoła Pawła do Schopenhauera, chociaż ostatnie pokolenia dowiedziały się o tej filozoficzno-psychologicznej metaforze od Evangeliona (jest takie anime). „Stado jeżozwierzy położyło się pewnego mroźnego zimowego dnia w zwartej grupie, aby ogrzane wzajemnym ciepłem nie zamarzły, jednak wkrótce poczuły ukłucia igłami, co zmusiło je do położenia się od siebie Potem, gdy potrzeba ponownego ogrzania zmusiła ich do zbliżenia się, ponownie wpadli w tę samą nieprzyjemną sytuację, że pędzili z jednej smutnej skrajności w drugą, aż położyli się w umiarkowanej odległości od siebie. w którym mogli z największym komfortem znosić zimno.” Schopenhauer dalej twierdzi, że jedynym sposobem, aby pozostać razem bez ryzyka zamarznięcia lub otrzymania zastrzyku – jest „grzeczność i dobre obyczaje”. mówić o potrzebie i korzyściach płynących z budowania osobistych granic w relacjach, zapewnianiu harmonijnej relacji „kontakt-wycofanie” oraz poszanowaniu osobistej przestrzeni fizycznej i psychicznej. To także opowieść o reakcji na odrzucenie, a także o tym, że ktoś wstrzyknięto, wolą zamrozić. I ktoś oczywiście będzie ciągle znosić ból, żeby choć trochę poczuć ciepło. Czy ten dylemat jest do rozwiązania. Wydaje mi się, że zapominamy o tym, jak działają te same jeże. Tymczasem mają część, która nie ma igieł. To najmiększa i najbardziej delikatna część. I najbardziej strzeżony! Jeże mają brzuch Dylemat zostanie rozwiązany, jeśli nasze jeże zdecydują się wyjawić swoje tajemnice i pozwolić im podejść tak blisko, że będą całkowicie bezbronne. Zaufają całkowicie i bezwarunkowo, nie dbając o przeszłe doświadczenia i rozwinięte refleksy. Straszne jak cholera, ale możliwe... A po zdobyciu bezpiecznego doświadczenia możesz już budować granice, definiować wolności i próbować „wycofania kontaktu”. Ale najpierw pozwól sobie na otwartość. Zaufaj całkowicie i bezwarunkowo PS Ważne jest, aby czuć się bezpiecznie. Obydwa.