W kolejnych artykułach chcę przytoczyć ważne przemyślenia z książki „Matki z zaburzeniem osobowości typu borderline i ich dzieci” autorstwa Christine Ann Lawson. Opis zawarty w książce wydaje mi się bardzo cenny i nie potrafię tego lepiej wyrazić, więc Podzielę się przemyśleniami, które zachowałam dla siebie. Autorka dzieli matki z BPD na 4 typy, upraszczając w ten sposób postrzeganie informacji. Dzisiaj porozmawiamy ogólnie o tym, czym jest osoba z zaburzeniem osobowości typu borderline następujące objawy: nietrzymanie emocji, nieprzewidywalność, niekonsekwencja, impulsywność i strach przed porzuceniem. Objawy te częściej dostrzeże najbliższa Ci osoba, a najczęściej okazuje się, że jest to dziecko, które widzi matkę bez upiększeń. W relacji z taką matką pojawia się napięcie. Taka matka zwycięża strach przed porzuceniem i zwykle postrzega oddzielenie dziecka od siebie jako odrzucenie lub zdradę, co powoduje, że walczy o przetrwanie ze swoimi dziećmi. Osoby z zaburzeniami typu borderline rzadko przepraszają nie rozumieją, że dopuścili się przestępstwa, ponieważ uważają swoje działanie za wymuszony. Ponieważ rzadko przepraszają, dziecko ma poczucie, że to on sam się myli, a nie matka boją się, że „wpadną w otchłań”, gdy odmówią lub pozostaną same. Dlatego osoby z BPD dokładają wszelkich starań, aby uniknąć porzucenia, co skutkuje nękaniem, zastraszaniem i uciskaniem bliskich. Osoby z BPD mogą wydawać się miłą osobą w społeczeństwie. Jeśli znajdzie się w środowisku, które jest dla niego zrozumiałe, na przykład środowisku pracy, to jego zachowanie jest w miarę adekwatne. Dlatego świat, który widzą dzieci, jest ukryty przed oczami innych osób. Osoby z BPD mają myśli, że wszystko jest złe, ponieważ źle czują się wobec siebie i innych. Rodzic z BPD zwiększa strach dziecka i nie jest w stanie go uspokoić ani pocieszyć dziecko Tłumią entuzjazm dzieci, koncentrując się na negatywnych aspektach sytuacji. Osoby z BPD boją się utraty tego, co kochają, ale ich gniew często niszczy to, co kochają inni. Na przykład matki niszczą to, co kochają swoje dzieci, ponieważ nie są w stanie poradzić sobie z intensywną zazdrością. Matki z BPD mogą inaczej odnosić się do swoich dzieci. Jedno dziecko może okazać się ulubieńcem, „wzorowym”, a drugie „rozpieszczonym”, na którego spadnie cała złość. Relacja matki z dzieckiem może się zmienić po osiągnięciu przez nie drugiego roku życia, kiedy zacznie mówić i okazywać niezależną wolę (co powoduje, że matka czuje się bezużyteczna i opuszczona). Jako dorosłe dzieci „rozpieszczone” z reguły nie zostawiają matek na pastwę losu, mimo że same zostały porzucone przez wiele lat. razy Matka z BPD, jak każda inna, kocha swoje dziecko, ale dlatego, że ze względu na brak funkcji poznawczych i regulacji emocjonalnej zachowuje się ono tak, jak się zachowuje. Najważniejszym czynnikiem zapobiegającym rozwojowi BPD jest przekonanie dziecka, że ​​tak jest Jednak często dzieci zamiast tego odczuwają chroniczny niepokój, ponieważ nie wiedzą, jak zachowa się matka w takim czy innym przypadku. Matki z BPD zaprzeczają opiniom swoich dzieci i uważają, że wyrażanie opinii jest odmienne od ich własnych zdradę i atak na nich. Ci ludzie zwykle nie przepraszają, ponieważ usprawiedliwiają swoje zachowanie desperacją, nawet jeśli jest ono destrukcyjne dla innych. Dzieci uczą się ukrywać swoje uczucia, bo matki mogą to wykorzystać przeciwko dzieciom, zastraszyć i kontrolować. Autorka dla wygody dzieli matki na 4 typy i identyfikuje główny czynnik wpływający na powstanie tego czy innego typu: „Dziecku bezdomnemu” brakowało czułości, „pustelnik” – pocieszenie, „królowa” – uznanie i „czarownica” – kontrola [Osoba z BPD] z całych sił stara się nie utonąć: brnie po wzburzonym morzu, nie wiedząc, jak to zrobić. pływać, wzywa pomoc i już za trzecim i być może ostatnim razem zejdzie pod wodę. Kanał telegramu: https://t.me/lamppsy