Od autora: Zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsyjnej (OCPD) jest najczęstszym ze wszystkich zaburzeń osobowości. Często osoby o osobowości obsesyjno-kompulsywnej trafiają na fotel psychologa ze współistniejącymi schorzeniami: stanami lękowymi, zaburzeniami paniki, psychosomatyką itp. Co to za „bestia”? O częstości występowania, etiologii, objawach diagnostycznych i chorobach współistniejących w tym artykule. Przed przystąpieniem do opisu ACPD należy zauważyć, że w literaturze patologię obsesyjno-kompulsywną reprezentują dwa zaburzenia: 1. OCD to nerwica, w której objawy mają charakter egodystoniczny i wymagają ich krytycznego leczenia; OCPD to zaburzenie osobowości, którego objawy opierają się na strukturze osobowości i mają charakter „jądrowy”, co jest postrzegane jako stan ego-syntoniczny. O różnicach między OCD a OCPD porozmawiamy bardziej szczegółowo w innym artykule. ----------- ---------------------------------------- ----------- ---------------------------------------- ----------- -----Występowanie: Według DSM - 1% całej populacji Według Churkin A.A. – objawy wyraźne u 3% populacji, objawy umiarkowane – u 4,2%. Według Sansone (2011) – 8%. Podstawowy wzorzec zachowań: PERFEKCJONIZM. (Test na perfekcjonizm można rozwiązać pod linkiem). Kryteria diagnostyczne DSM (trzeba mieć minimum 5 kryteriów): 1. Chęć doskonalenia, która uniemożliwia dokończenie zadań, ponieważ nie spełniają one wymagań; Zaabsorbowanie szczegółami, spisami, porządkami do tego stopnia, że ​​zatraca się główny sens dzieła; 3. Naleganie, aby inni ludzie robili/nie robili tego, co oni;4. Nadmierne zaabsorbowanie pracą, nauką ze szkodą dla czasu wolnego i przyjaźni;5. Niezdecydowanie: unika się decyzji lub odkłada je na później;6. Nadmierna sumienność, skrupulatność, sztywność (dotyczy etyki, moralności, wartości);7. Ograniczenia w wyrażaniu afektów;8. Brak hojności w przeprowadzaniu akcji, jeśli nie obiecują korzyści (nie lubią dawać prezentów, organizować przyjęć, pożyczać pieniędzy itp.);9. Niemożność wyrzucenia zużytych przedmiotów, nawet jeśli nie są one związane ze wspomnieniami sentymentalnymi. W ICD-10 zaburzenie to nazywa się „zaburzeniem osobowości Anancaste”, koduje się F60.5 i ma cechy diagnostyczne (musi spełniać co najmniej 4 kryteria). : 1. Ciągłe wątpliwości i nadmierne środki ostrożności; 2. Zaabsorbowanie szczegółami, zasadami, listami, harmonogramami;3. Perfekcjonizm (ponowne sprawdzanie), dążenie do doskonałości; 4. Nadmierna sumienność i skrupulatność;5. Niewłaściwe zaabsorbowanie pracą (pracoholizm);6. Pedanteria.;7. Sztywność i upór; 8. pojawienie się uporczywych i niechcianych myśli i popędów; 9. Pragnienie, aby inni działali na zasadzie „ja to robię” (na swój sposób); Najbardziej aktualnym kryterium tworzącym strukturę OKLR jest przedstawiony perfekcjonizm, czyli: od „normalnego” perfekcjonizmu, który dopuszcza odstępstwa od ideałów; „neurotyczny” - aby osiągnąć maksymalne wyniki; oraz do patologicznego, bardzo sztywno ujmującego całą strukturę mentalną i wywołującego strach przed popełnieniem błędu (zamiast osiągnięcia celu). Inaczej mówiąc, perfekcjonizm można podzielić na trzy typy: „normalny”, „neurotyczny” i patologiczny. To właśnie ten patologiczny stanowi podstawę OKLR. (Test na perfekcjonizm można wykonać pod linkiem) Istnieją dwa modele perfekcjonizmu: kanadyjski i angielski. Modele te stwarzają doskonałą okazję do identyfikacji klinicznych wariantów OKLR. Rozważmy oba modele. Kanadyjski model perfekcjonizmu (typologiczny) identyfikuje 4 gałęzie, wzdłuż których perfekcjonizm może być realizowany w strukturze OCLR: 1. Perfekcjonizm nastawiony na „ja” (wysokie wymagania wobec siebie, samodoskonalenia i samorozwoju); Perfekcjonizm adresowany do innych ludzi (aby dopasować wszystkich do standardów); Perfekcjonizm adresowany do świata jako całości; 4. Społecznie zalecany perfekcjonizm(zgodność ze standardami i oczekiwaniami innych znaczących) Angielski model perfekcjonizmu (strukturalny) (Frost)1. Obawa dotycząca możliwych błędów; 2. Wysokie standardy osobiste;3. Wysokie oczekiwania rodziców;4. Krytyka rodzicielska; 5. Organizacja (dokładność i dokładność) Na podstawie jego przejawów OCLR dzieli się zwykle na dwa warianty wektorów: OCLR z przewagą perfekcjonizmu (powyżej, w modelach kanadyjskim i angielskim, badaliśmy typologię i strukturę takich grup klinicznych); przewaga sztywności, której towarzyszą wyraźne trudności (prowadzące do dezadaptacji) w „zmianie czegoś”. Może temu towarzyszyć współistniejąca diagnoza, taka jak „Reakcje na silny stres i zaburzenia adaptacyjne”, kodowane w kodzie ICD-10 F43. Główne objawy sztywnego wariantu OCPD: Trudności w wyborze; Stereotypy w zachowaniu i emocjach ; Formalność; Sztywność stylu myślenia; Fiksacja na szczegółach; Dychotomia myślenia (zasada „czarno-białego”) Obraz kliniczny w całości opiera się na strukturze LR i różni się w zależności od typu OCLR. Do najczęstszych i ogólnych kryteriów składających się na psychologiczny portret OCPD należą: 1. Egocentryzm;2. Pedanteria;3. „Sumienność” w sprawach etyki i moralności;4. Tendencja do wątpienia w „innych”, że ci drudzy nie będą w stanie sprostać ich zasadom i oczekiwaniom, że na innych występuje PROJEKCJA, co jakościowo odróżnia OCD od OCD. Definiują swoje negatywne emocje nieostrożnością innych 5. Brak spontaniczności w zachowaniu;6. Schludność i schludność w wyglądzie i stylu życia, stereotypy;7. Pracoholizm kosztem czasu wolnego;8. Kiedy są sfrustrowani, mogą powodować krótkotrwałe reakcje dysforyczne i lękowe;9. Lęk (narastający z wiekiem), nadający warstwy neurotyczne, prowadzący do reakcji unikania i poszukiwania stabilizacji; Alkoholizacja na tle lęku (cecha charakterystyczna: piją sami i nie upijają się); 11. Strach przed utratą kontroli; 12. Reakcje somatyczne: somatofobia (strach przed zawałem serca lub udarem mózgu itp.), tiki (tiki mrugania, tiki mowy, klikanie językiem, drganie nosa itp.).13. Mechanizmy obronne: racjonalizacja, intelektualizacja, projekcja. ================================================== === ===============Choroby współistniejące: Jak już wskazaliśmy powyżej, ze względu na pewne objawy kliniczne i cechy, OCPD często łączy się z nerwicami, innymi zaburzeniami osobowości, uzależnieniami (jako sposób na zmniejszenie lęku). Przyczyną występowania warstw współistniejących jest także sama specyfika skupienia „C” – lęku, który ma wiele form realizacji i wyraża się w różnych skalach powiązania z zaburzeniami osobowości (dane za Smulevich A.B.). OCPD pokrywa się objawami z innymi zaburzeniami osobowości: PD unikająca – 30%; PD schizoidalna – 44% PD schizotypowa – 36%; PD paranoidalna – 39%; PD typu borderline – 26% Związek z innymi zaburzeniami (dane za szereg badań i artykułów). OCPD występuje u: uzależnienia od kokainy – 6,7% (Lorea, 2009); anoreksji – 22% (Sansone, 2011); hipochondrii – 14,5% (Fallon, 2012); 22,5% (Salavera, 2013); u osób po czterdziestce z epizodami depresyjnymi – 33% (Raiskila, 2013); migreny przewlekłe – 44,5% (Munoz, 2013); zespół przewlekłego bólu – 62,5% (Proctor, 2013); z uzależnieniem chemicznym – 56,6% (Grant JE, 2011); Główne, najczęstsze etiologiczne przesłanki powstania ACLR: 1. Nadmierna rygorystyczność edukacji rodziców; 2. Pełnienie obowiązków nieadekwatnych do wieku (przedwczesne dojrzewanie, przemieszczenie i substytucja ról rodzinnych);3. Odrzucenie przez rodzica płci przeciwnej W psychoanalizie ten typ charakteru nazywany jest „analnym”, zgodnie z fazą fiksacji w rozwoju. Objawy można zaobserwować już we wczesnym dzieciństwie w postaci tendencji do martwienia się spóźnieniem do szkoły, ostrej reakcji na krytykę, strach przed otrzymaniem złej oceny, chęć uniknięcia.