W naszym świecie, płynnym i ruchomym, powiedzielibyśmy nawet „przemijającym” (przynajmniej jeśli chodzi o technologie, w tym informatyczne), niektóre rzeczy bardzo szybko się zastępują. I szybko tracą na znaczeniu. Niestety, taki fakt jak „grupy śmierci” nadal istnieje Minął ponad rok od ukazania się artykułu Galiny Mursalievy „Grupy śmierci (18+)”, który wysadził Internet. Fakt istnienia tych grup stał się powszechnie znany. Jak? Co?! Co za koszmar... Zaczęto zamykać grupy na VKontakte, które zrzeszały nastolatków i tych, którzy – nie mniej – namawiali ich do samobójstwa, identyfikować i stawiać manipulatorów-prowokatorów i stawiać ich przed sądem. Ale tu jest problem: walcząc z hydrą, trzymaj się mając na uwadze, że zamiast jednej odciętej głowy wyrosną trzy. „Błękitny wieloryb” żyje do dziś i ma teraz swoją bazę na Instagramie. W przeciwieństwie do dzieci, których już w ogóle nie ma. Jak to się dzieje, że nastolatek wyraża chęć przyłączenia się do takiej grupy. „Grupy śmierci” – przynajmniej te najbardziej popularne i liczne – są zwykle zamknięte. Ale mają wiele grup agentów, bardzo niewinnych. Zatem treści depresyjne: tajemnicze, smutne obrazy i wiersze o tym, jak świat jest zły, pusty i okrutny, a życie w ogóle nie jest warte dalszego kontynuowania. Nastolatkowi to się podoba i przedrukowuje na swojej ścianie te nienawidzące świata bzdury. I w jakiś sposób wyraża chęć wzięcia udziału w „grze”. Jest śledzony, kurator kontaktuje się z nim, pyta o coś – a teraz nastolatek jest już w „grze”. Choć można to nazwać grą w najmroczniejszym tego słowa znaczeniu. Co to jest „gra” A „Gra” to sekwencja 50 zadań, które nastolatek otrzymuje od kuratora i musi je wykonać. Wszystkie wiążą się z niebezpieczeństwem, obiektywnym lub subiektywnym – oglądanie nocą strasznych filmów, wspinanie się po niebezpiecznych obiektach, skaleczenie dłoni ostrzem. Ostatnim z nich jest samobójstwo. „Nie można” wyjść z gry. Jeśli nastolatek wyrazi takie pragnienie, zaczynają mu grozić: to znaczy, że zabijemy twoich bliskich. Tak, wiemy gdzie mieszkasz. Obserwujemy cię. Nie masz wyboru. Kropka. Dlaczego to działa? Istnieje wiele wyjaśnień zjawiska „grup śmierci”. Po pierwsze, nastolatki to wczorajsze dzieci, które naprawdę chcą być dorosłe. Ale nie mogą. Często im tego nie daje. I narasta w nich ogromny protest. Siła akcji jest równa sile reakcji. Im bardziej są ograniczani przez rodziców, szkołę i najbliższe otoczenie, tym bardziej, nawet w ten sposób, dążą do wolności. Po drugie, okres dojrzewania jest ważnym etapem kształtowania się osobowości, gdy w terminologii C. G. Junga jest to okres dojrzewania. „rozwój” Archetypu następuje w Cieniu. Nastolatki uczą się złościć. Uczą się, jak być nieprzejednanym i okrutnym. Przyciąga ich to, co mroczne, przerażające, niebezpieczne. To pozdrowienie dla nas z czasów, gdy nasi przodkowie – ludzie tacy jak ty i ja, nosiciele zbiorowej nieświadomości, która już wtedy zaczęła nabierać kształtu – żyli obok dzikich zwierząt i żywiołów, i nie było prawie nic między nimi a wrogim światem Nic. Ale trzeba było przeżyć. Swoją drogą, nie ma się czego bać. Kiedy nastolatek będzie miał okazję „latać”, będzie mógł wyrosnąć na silną osobę, zdolną w razie potrzeby obnażyć metaforyczne kły i pazury i w ten czy inny sposób czasami szorstko lub nawet okrutnie, ale bronić tego, co jest dla niego ważne i cenne. Jak mogli to robić nasi dziadkowie i pradziadkowie na przykład na początku lat czterdziestych ubiegłego wieku. Uwierz mi, nie dorastali, aby niszczyć. Ale zrobili to, gdy było to konieczne. I mogli wrócić do spokojnego życia, gdy potrzeba się wyczerpała. Ale jeśli się tego boisz, zamarź ze strachu i w żadnym wypadku nie pozwól swojemu synowi lub córce być niegrzecznym, interesować się kwestiami śmierci itp. , możesz uzyskać wspomniany wcześniej efekt, a działanie wywoła równy sprzeciw. Po trzecie, taki „rezultat” staje się atrakcyjny dla wielu chłopców i dziewcząt ze względu na głęboko zakorzenioną wewnętrzną obawę przed „niespełnieniem”. Życie jest jakie jest.