Nieważne, co zaprząta teraz Twoją głowę i ciało: anoreksja czy bulimia. Wszystko to w końcu jest uzależnieniem od jedzenia. Dwa przeciwne bieguny tej samej skali. To zerwana relacja z jedzeniem i samym sobą. Chciałabym napisać instrukcję pracy z klientami, którzy mają takie problemy, ale jest na to za wcześnie. Na początek chciałbym zebrać wszystkie przemyślenia na temat mechanizmów choroby. Niewiele przypominają uporządkowaną historię, ale najwyraźniej chęć dzielenia się jest silniejsza. To tylko przemyślenia, tylko szkice, tylko tematy do przemyśleń Często życzliwi zauważają, że dziewczyny, które tracą na wadze, są tak wściekłe, ponieważ są głodne. To prawda, że ​​​​to zdanie jest często wypowiadane bez najbardziej przyjaznego impulsu, ale jest to kwestia akceptacji i tolerancji. Więc to jest złość i ten fizjologiczny głód naprawdę tak wpływa na dziewczyny? A może tylko początkowo złe młode damy tracą na wadze? Nie sądzę. Tak, zgadzam się, dość trudno jest być szczęśliwym, gdy jest się katastrofalnie głodnym. Zdarza się, że od kobiet mających problemy z jedzeniem słyszymy dość ostre sformułowania i opinie na temat otyłości, są one przerażająco kategoryczne, czasem zawierają jaskrawo negatywną konotację, złość i wściekłość. Tutaj możesz wyciągnąć przedwczesny wniosek i pomyśleć: „wow, co za podłość”. A co, jeśli inaczej spojrzymy na ostre stwierdzenia? Wszystkie mogą okazać się po prostu projekcją stosunku człowieka do samego siebie. Wyobraź sobie, jak osoba, która przekazuje taką agresję innym, torturuje siebie. Przemoc emocjonalna jako sposób wywierania wpływu na siebie. W końcu dziewczyna nie zna innej sztuczki. Żywe, negatywne zwroty pod adresem innych, którzy zdaniem odchudzającej się kobiety mają nadwagę, jako technika warunkowania instrumentalnego: „popatrz, co się z tobą stanie, jeśli stracisz panowanie nad sobą, przeklnę cię i wszyscy tak będą myśleć zbyt." W dziewczynie pojawia się strach, zaczyna bać się kary. Złość i złość to sposoby na kontrolowanie siebie. Jedzenie staje się przerażające, bo wtedy czekają cię straszne konsekwencje. Ale załamania nadal zdarzają się, ponieważ strach słabnie i następuje przystosowanie do takiej przemocy wobec siebie. I jak tu nie osłabnąć? Fizjologiczne wyczerpanie może zagrozić organizmowi, który zaczyna walczyć o przetrwanie. I na tym wszystko się kończy? NIE. Dziewczyna zaczyna panikować, ponieważ zwykła metoda już nie działa, traci się kontrolę i logiczne jest stać się jeszcze bardziej okrutnym wobec siebie, a co za tym idzie, innych. Może to trwać długo, strach zastąpi gniew. Ale z pewnością można temu zaradzić, przerywając patologiczne koło. Z przyjemnością pomogę.