Utrzymanie granic psychologicznych Pięć sposobów na powiedzenie tak lub nie1) Zdrowe tak. Ty mnie o coś prosisz, podoba mi się to, a ja mówię „tak” 2) Niezdrowe „tak”. Prosisz mnie o coś, nie podoba mi się to, mówię „tak”, ale jestem tym oburzony/obrażony 3) Zdrowe „nie”. Prosisz mnie o coś, nie podoba mi się to, mówię „nie” i dobrze się z tym czuję4) Niezdrowe „nie”. Prosisz mnie o coś, nie podoba mi się to, mówię nie i czuję się bardzo winna. Osoby, które nie wiedzą, jak dbać o ustalenie zdrowych osobistych granic psychologicznych, zwykle reagują tak, jak opisano w pkt. 2, 45) Prosisz mnie o coś, nie podoba mi się to, ale skoro traktuję Cię z miłością i troską, to „Tak” i nie jestem tym oburzony ani urażony. Czy uważasz, że punkt nr 5 to zdrowy sposób wyznaczania granic? Większość ludzi odpowiada na to pytanie twierdząco. Jednak takie podejście do utrzymywania i budowania granic psychologicznych jest bardzo podstępne – często staje się przyczyną dystresu, czyli dużego stresu psychicznego i ma charakter jedynie tymczasowy, płynnie przechodzący do punktu № 2