Od autora: artykuł powstał na podstawie materiałów z książki J. Nardone „Strach, panika, fobia” oraz wykładów na temat krótkoterminowej terapii strategicznej oraz praktycznych doświadczeń w pracy z atakami panikiPanika ataki część 2II faza - odblokowanie sytuacji problemowej.B Ulepszony model podejścia strategicznego zwiększył znaczenie pierwszej sesji, ponieważ już w pierwszej sesji następuje interwencja w problem. Odblokowanie następuje pomiędzy pierwszą a drugą sesją. Klient przychodzi na drugą sesję i przynosi dowód poprawy sytuacji: ma mniej ataków paniki. Ataki paniki, które się rozpoczęły, natychmiast ustały i zaczął spontanicznie pokonywać swoje ograniczenia. Pewna poprawa zaczyna się także na poziomie reakcji. Jeśli pomiędzy pierwszą a drugą sesją nie następuje poprawa, oznacza to, że dana osoba zazwyczaj nie postępuje zgodnie z instrukcjami, coś nie działa i musimy wzmocnić te instrukcje. Dowiedzmy się, czy poprawnie postępował zgodnie z instrukcjami. I trzeba przeanalizować, dlaczego tak się stało, co nie działa. Podejście to pozwala na samokorektę w trakcie pracy, jeśli coś nie działa. Wydałeś zamówienie i nie zadziałało, możesz wrócić i wydać je jeszcze raz lub wybrać inne zamówienie. Już działanie recepty daje nam informację o problemie, o tym jak problem działa. Badamy problem poprzez interwencję. Podążamy za klientem. Interweniujemy w systemie i zobaczymy, co się stanie. Faza III – konsolidacja wyników. Kiedy nastąpi odblokowanie, rozpoczyna się trzecia faza. Na tym etapie należy zadbać o to, aby dana osoba stopniowo uwolniła się od wszelkich ograniczeń, jakie nałożyła na nią problematyczna sytuacja. Jeśli nie będziemy pracować ze strachem w fazie konsolidacji, nie damy danej osobie narzędzi do radzenia sobie ze strachem. Mogą też wystąpić nawroty. Ta faza pozwala na dokończenie procesu, monitorowanie jego pozytywnego rozwoju, a dodatkowo zapobieganie nawrotom. W tej fazie można zastosować recepty będące naturalną ewolucją pierwotnych przepisów. W tej fazie możemy skorzystać z recepty: „Wykaz pozostałych ograniczeń”. W przypadku zaburzeń fobicznych jest to bardzo ważne, im bardziej dana osoba unika, tym bardziej nadal unika. Może zacząć wychodzić z domu, ale nie wsiadać do trolejbusu. Może nie być w stanie udać się na pocztę lub do banku, aby zapłacić za media. I musimy działać w taki sposób, aby pokonać wszelkie ograniczenia. Takie jest znaczenie trzeciej fazy. Trzecia faza jest najdłuższa i bardzo ważne jest, aby utrwalić sukces. Tutaj często używamy techniki „idź powoli”. „Jeśli będziesz biegać szybko, poczujesz się niepewnie.” Nie ma co się spieszyć, bo często człowiek zainspirowany szybką zmianą zaczyna podejmować zbyt duże ryzyko, robi zbyt duży krok. I następuje rodzaj nawrotu. Jest to najdłuższa faza. Każda faza ma swoje własne szczegółowe instrukcje i własne cele. Faza I ma na celu odblokowanie sytuacji problemowej. W Fazie II musimy zrestrukturyzować zmiany, które zaszły i udzielić dalszych wskazówek, po czym wchodzimy w Fazę III, aby utrwalić osiągnięte rezultaty i uwolnić osobę od wszelkich ograniczeń. Faza IV to zakończenie procesu terapeutycznego. Dzieje się to na ostatniej sesji. Podczas którego klientowi zostaje wyjaśniony cały proces psychoterapeutyczny. To wyjaśnia fakt, że dana osoba może teraz wykorzystać to doświadczenie i narzędzia do rozwiązywania innych problematycznych sytuacji. Terapeuta nie wnosi do człowieka niczego nowego, a jedynie w wyniku interwencji terapeutycznej pomaga mu odzyskać dostęp do własnych zasobów. Dajemy mu narzędzie do zarządzania swoją problematyczną sytuacją. Kiedy proces jest tak burzliwy, a długotrwały problem rozwiązuje się w ciągu 4-5 sesji, wydaje się to jakimś cudem. Nie zmuszamy nikogo do zrobienia tego, czego nie był w stanie zrobić. Po czwartej fazie przeprowadzana jest kontynuacja. Opóźniona obserwacja. Poprzez!