Każdy z nas ma swoje w różnych okresach życia. A naprawdę cenimy tylko te, które sami stworzyliśmy. Czasami inni mówią nam jak i co, nawet proponują rozwiązania, ale my nie słyszymy i tyle. I nagle coś w mózgu „kliknęło”, stało się jasne i przejrzyste. To się otworzyło. Mój mąż często uśmiecha się do mojego najnowszego odkrycia i pyta: „Czy na pewno nie słyszałaś o tym wcześniej?” Domyślam się, kogo ma na myśli, ale wspomnienia zostały całkowicie wymazane z mojej świadomości. Życie zawodowe nie jest wyjątkiem. Czytasz jakąś mądrą książkę o psychoterapii, robisz notatki, a nawet uczysz się jej na pamięć, ale dopóki nie spróbujesz tego w praktyce, nadal masz wrażenie, że nie do końca w to wierzysz. A ze mną jest jeszcze gorzej. Potrzebuję własnych statystyk, żeby o czymś porozmawiać. Dziś chcę tylko podzielić się z Wami moim sprawdzonym w praktyce odkryciem. Mówimy o relacji z moją mamą. Z mojego doświadczenia zawodowego wynika, że ​​95 procent trudności w życiu kobiety ma swoje źródło w relacji z matką. Są tu: poczucie własnej wartości, poczucie własnej wartości, niepewność, spełnienie zawodowe, strata czy pracoholizm, relacje z mężczyznami, dziewczynami, współpracownikami, z dziećmi, zaufanie i miłość do świata lub jego braku itp. A za tym wszystkim kryje się wczesne doświadczenie relacji z moją matką. Dokładniej, niuanse kumulują się oczywiście przez całe życie, ale podstawowy model, podstawa fundamentów pochodzi z dzieciństwa. Jak to odczytasz. Jaki jest Twój związek z matką? Napisz kilka przymiotników. Na przykład złożony, napięty, fałszywy, napięty, delikatny, szczery, miły, wrażliwy. Pomoże Ci to głębiej spojrzeć na sytuację. Moich klientów można w tej kwestii podzielić na 2 typy. Niektórzy twierdzą, że mają doskonały kontakt z matką, przy czym komunikują się tak grzecznie, jak to możliwe, tłumią negatywne emocje i zabraniają sobie doświadczania swoich prawdziwych uczuć. Zaczynają też komunikować się ze mną na terapii. Ale o tym w innym artykule, inne otwarcie i szczerze nienawidzą swoich matek i uznają, że nic nie można z tym zrobić i prawie całkowicie zrywają kontakt. Wiem na pewno, że jest jeszcze trzecia grupa – te, które mają ze swoimi zdrowymi relacjami mamą, ale przychodzą do mnie rzadko i na krótko, co jest raczej wyjątkiem niż regułą. Jeśli uważasz się za jednego z nich, to zadzwoń z wdzięcznością do swojej mamy lub, jeśli nie jest to już możliwe, zrób to przez przestrzeń. Ale pierwsze dwa przypadki są do załatwienia. Jestem gotowy, aby Ci w tym towarzyszyć. Proszę Cię, abyś obserwowała swoje uczucia i myśli wobec swojej mamy. Mogą być inne w momencie interakcji oraz kiedy myślisz i pamiętasz o niej na osobności. Czy czujesz się winny? Zapisuj wszystko w notatniku lub notatkach na telefonie. Zwróć także uwagę na odczucia w swoim ciele. Ciało zawsze mówi prawdę. Kontakt z uczuciami może zostać zerwany, ale patrząc na ciało z pewnością zauważysz napięcie, napięcie, ciężkość, ból, nadmiar lub niedowagę oraz objawy psychosomatyczne. Daj się usłyszeć. To początek uzdrowienia i nowego życia. Z miłością, Lilia Sheleg http://liliasheleg.com/