Od autora: relacja ze spotkania Psi-Clubu Pragnę przedstawić Państwu raport, którego celem jest rozważenie głównych mitów na temat psychoanalizy i w miarę możliwości ich obalenie należy zacząć od tego, co w zasadzie samo w sobie jest mitem. Mit to zbiór nieświadomych idei, które nie mają autora, prostych, idealnych przemyśleń na temat tego, czym naprawdę jest psychoanaliza. Nie da się więc z całą pewnością stwierdzić, czy mit o psychoanalizie jest prawdą, czy fikcją. Dlatego punktem wyjścia w naszej pracy jest mit o tym, że nieświadomość nie istnieje, w związku z czym psychoanaliza została wymyślona po to, by zwabić. wyciąganie pieniędzy od ludzi. Freud odpowiedział na to pytanie w swoich wykładach „Wprowadzenie do psychoanalizy” i „Psychopatologia życia codziennego”. To pytanie zadał także J. Lacan w XI cyklu seminariów. W tych cudownych dziełach możemy prześledzić całą dynamikę odkrywania nieświadomości i jej manifestacji. Klasycznym przykładem na to, że nieświadomość istnieje i jest nieodłączną częścią każdego z nas, są najzwyklejsze przejęzyczenia, błędne odczytania, pomyłki, błędne działania i różne działania o bardziej złożonej naturze, takie jak zapomnienie ( represje) i sny Ważne jest również, aby zrozumieć, że psychoanaliza została zbudowana przede wszystkim na praktyce, a nie na teorii. Pracując z histerykami i innymi nerwowymi pacjentami, Freud doszedł do wniosku, że źródło ich problemów nie leży na poziomie świadomości, ale gdzieś w głębszych strukturach psychiki, z których jedną nazwał nieświadomością. Później w swojej pracy „Psychopatologia życia codziennego” poszedł jeszcze dalej i przekazał czytelnikowi pogląd, że nieświadomość występuje nie tylko u pacjentów nerwowych, ale jest także nieodłączną cechą wszystkich zdrowych ludzi. Drugi mit, który I Chciałbym również porozmawiać, byłby mit mówiący, że psychoanaliza jest przestarzała i nieskuteczna. Tutaj znowu trzeba wrócić do miejsca, od którego wszystko się zaczęło. Tak, rzeczywiście ta metoda pracy z człowiekiem nie jest nowa, ale powiedzieć, że jest przestarzała, to nic nie powiedzieć. Faktem jest, że psychoanaliza została odkryta około 100 lat temu i wciąż rozwija swoje idee. Psychoanaliza to nie tylko jakiś kierunek w psychologii, można ją niemal uznać za światopogląd. Psychoanaliza jest samowystarczalna, ale nie traci kontaktu z rzeczywistością, jak to ma miejsce w przypadku niektórych innych nurtów psychologicznych, które pojawiają się, stają się popularne, a następnie znikają lub po prostu nie są poszukiwane. Tutaj chciałbym nawiązać do Dmitrija Olszańskiego, który w swojej twórczości o tej samej nazwie w tytule czytamy: „Nie ma dziś skuteczniejszej drogi samopoznania niż psychoanaliza”. Kolejnym mitem, na który warto zwrócić uwagę, jest mit, że do psychoanalityka mogą udać się tylko osoby bogate. Wydaje mi się, że taki stwierdzenie przypomina najzwyklejszą racjonalizację. Sprawa polega na tym, że w procesie psychoanalizy konieczne jest, aby analizujący ustalił kwotę, która będzie dla niego istotna. Co to jest „znaczące”? Kwota znacząca dla analizanta to kwota, z którą rozstanie się zmusi go do zastanowienia się, po co daje te pieniądze i jaką korzyść zyskuje. I oczywiście student będzie miał jedną znaczącą kwotę i będzie dyrektorem dużego przedsiębiorstwa będzie miał kolejny, w. Dlatego psychoanalitycy nie mają cenników swojej pracy. Można zatem stwierdzić, że do psychoanalityka mogą zgłaszać się osoby, które są gotowe na prawdziwą pracę nad sobą, a nie szukają korzyści tam, gdzie jest taniej. Kolejny mit na temat psychoanalizy głosi: „Trzeba położyć się na kanapie i mówić o seksie.” Istnieją podstawy, aby sądzić, że mit nie jest przypadkowy, ponieważ Freud zbudował swoją teorię na rozwoju psychoseksualnym i jakkolwiek to się z tego powodu nazywało. Tutaj można przeformułować sam mit i zastąpić słowo seks z intymnością. Staje się zatem jasne, że intymność jest dla każdego człowieka czymś wyjątkowym..