Myślę o rozwodach już od kilku dni. Wiesz, praca z klientami zainspirowała mnie... Kiedy małżonkowie decydują się na rozwód, jest to smutne, ale takie jest życie. Co możesz zrobić, jeśli dwoje dorosłych decyduje się zakończyć swój związek małżeński? Z reguły rozwód nie jest przyjemny i często bolesny, nawet jeśli obie strony zgadzają się z tą decyzją. Cóż, jeśli jeden z partnerów nie jest gotowy na rozwód, wówczas proces ten może przerodzić się w niemal akcję militarną... Ale nie o to teraz chodzi. Proces rozwodowy, koniec związku małżeńskiego, to dla każdego niezwykle trudny czas Kiedy jednak ostatnio przez kilka dni myślałam o rozwodach, patrzyłam na nie z punktu widzenia postrzegania przez dziecko tego, co dzieje się w rodzinie. Niestety bardzo często słyszę: „Nasz tata odszedł od rodziny... Tata nas opuścił... Tata nas porzucił...” W tym momencie dziecko mocno wierzy, że tata odchodzi, porzuca, zdradza GO. To jest zrozumiałe. W końcu dziecko jest egocentryczne. Wydaje się, że świat kręci się wokół niego. W umyśle dziecka to ON jest przyczyną wszystkiego, co dzieje się wokół niego. A jeśli tata wyjdzie z domu, to coś jest z nim nie tak, z dzieckiem! Jeśli tata odchodzi, to znaczy, że nie chce zostać z dzieckiem, to znaczy, że dziecko robi coś złego! Oznacza to, że ON w jakiś sposób nie ma racji! I z reguły dziecko nie ma z kim o tym porozmawiać. Musi tego wszystkiego doświadczyć sam. Jak samodzielnie radzić sobie ze swoimi uczuciami. W tym okresie matka często jest zajęta swoimi przeżyciami związanymi z rozwodem. Nawet nie przychodzi jej do głowy, żeby usiąść obok dziecka, przytulić je i powiedzieć: „Moje kochane Dzieciątko, ja i tata nie będziemy już razem mieszkać. Nasze relacje z nim uległy zmianie. Nie są już takie same. Ale nadal jesteśmy twoimi rodzicami. Zarówno tata, jak i ja nadal cię kochamy. Po prostu nasze życie się teraz zmienia. Rozwód to sprawa dorosłych. Ani jedna para nie rozwiodła się „ze względu na dzieci”. Decyzja o rozwodzie zostaje podjęta, gdy mężczyzna i kobieta zrozumieją, że nie mogą już być parą. Teraz mam dziwne wrażenie, że mówię tu wspólne prawdy. Ale uwierz mi, kiedy po raz kolejny słyszę od klientów: „Tata nas porzucił”… I na moich oczach dorosły zamienia się w małe, bezbronne, bezbronne dziecko, które zostało zdradzone przez jedną z dwóch najbliższych osób w życiu. świat... A potem dziecko przenosi tę zdradę w dorosłe życie... Przy takim doświadczeniu z dzieciństwa dorosłemu trudno jest zaufać, trudno budować bliskie relacje... W takich momentach łapię się na pragnieniu przytulić to „Dziecko” i powiedzieć: „Nie, kochanie! Tata cię nie zostawił. Jeśli kogoś zostawił, to tylko matkę. A może jej nie zostawił. To jest ICH związek. I nie masz z tym nic wspólnego! Wtedy po prostu nie mieli innego rozwiązania.” I chcę to powiedzieć wszystkim dzieciom, których rodzice się rozwiedli... Takie są dzisiejsze myśli...