„Czułam się, jakby coś ze mnie wyrwano. Każda komórka odczuwała ból…” Życie jest tak ułożone, że musimy się z kimś lub czymś rozstać. A rozstanie z bliskimi jest szczególnie bolesne. Relacje na początkowym etapie są zawsze fuzją. Na chwilę dwoje ludzi staje się jednym. Dlatego podczas rozstania odczuwamy utratę części siebie. Rozstanie to proces, który ma pewne etapy i schematy. Na drodze do uzdrowienia przechodzimy przez 5 etapów żałoby. Zaznaczę jednak z góry, że każda historia rozstania jest indywidualna, gdyż każda osoba wchodzi w relację z własnym bagażem, pewną prośbą i scenariuszem. Etap 1. Zaprzeczenie: Jeszcze nie rozumiemy, co się dzieje. To nie jest prawda, to jakiś nonsens lub mistyfikacja. Nasze emocje są przytępione i wszystko jest jak we śnie. Poczucie całkowitej dezorientacji i utraty kontroli nad sytuacją. Chodzi o to, że ludzka psychika jest zaprojektowana tak, aby chronić go przed traumą. Zaakceptowanie wszystkiego na raz oznacza narażenie się na nieznośne przeciążenie emocjonalne. Etap 2. Gniew. „Jakoś się upiłem, zepsułem jej prezent, wysłałem jej pocztą, włączyłem Przyjaciele i obudziłem się rano z klawiaturą przyciśniętą do policzka. Ale faktycznie stało się to łatwiejsze.” Etap wyrażania emocji. Pozwól im wyrazić siebie, nie próbuj trzymać ich w sobie – spowoduje to, że poczujesz się źle lub poczujesz się winny (agresja skierowana na siebie). Według statystyk mężczyźni częściej niż kobiety wykorzystują złość do wyrażania swoich emocji, co zmniejsza odsetek depresji. Drogie Panie, przestańcie starannie przestawiać swetry rozpuszczonych wybrańców. Tnij i rozdzieraj do piekła. Nie skupiaj całej uwagi na ćmie, ona i tak ledwo lata. Etap 3. Targowanie się. Prowadzimy wewnętrzne dialogi, zastanawiając się, jak temu zapobiec. Wzrokiem podążamy za przejeżdżającymi samochodami. Kiedy się spotykamy, staramy się wyglądać oszałamiająco, aby ten głupiec zrozumiał, czego odmawia. Wybieramy trasy i miejsca, w których moglibyście się ponownie spotkać. Monitorujemy sieci społecznościowe pod kątem nowych serc i postów. Rozumiem, że niezwykle trudno jest to przerwać, ale chociaż na weekend zrób sobie przerwę, spędź ją u fryzjera, na spotkaniu ze znajomymi, gdzie na pewno go nie zobaczysz, ale możesz potańczyć do woli lub wreszcie odbierz numer telefonu tej gorącej sceny barista.4. Depresja. To już koniec. Nie ma sensu się targować, akceptujemy fakt straty. Czas zwalnia, a my nie mamy innego wyjścia, jak tylko „Po prostu zrozumieć, że to normalne. Pływaj na falach swojego smutku.” Daj sobie pozwolenie na żałobę i opłakiwanie straty. Nie zapomnij jednak zadbać o siebie. Jeżeli rozumiesz, że ulga nie następuje, zaczynasz być wciągany w otchłań beznadziei, Twoje zdrowie ulega osłabieniu i zaczynasz chudnąć – skonsultuj się ze specjalistą! „Przez dwa miesiące brałam leki przeciwdepresyjne i chodziłam po okolicy z uśmiechem od ucha do ucha. Do tego trochę aktywności fizycznej i zdrowy tryb życia. Generalnie już zapomniałem.” Etap 5. Akceptacja Wojna się skończyła, ale czasami słychać pojedyncze strzały. Powoli wracamy do normalnej rzeczywistości. Ostrożnie wkraczamy w nowe, dawne życie, zaczynamy zauważać innych ludzi. Stopniowo ból ustępuje, rany się goją, a my możemy potraktować to, co się wydarzyło, jako lekcję życia, część historii naszego życia. „To naprawdę boli, gdy ktoś, kto miał być twoją przyszłością, staje się twoją przeszłością”. często zdarza się, że związek już dawno się rozpadł, wyciągnąłeś wnioski, zdałeś sobie sprawę, że to nie twoja osoba i z jakiegoś powodu nadal nosisz bagaż w swojej duszy. Próbujesz budować nowe relacje, ale nie są one długotrwałe lub w ogóle nie spotykasz osób, które by Cię zainteresowały. Świat jest tak skonstruowany, że dopóki nie pozbędziemy się tej walizki przeszłości, nic nowego nie będzie mogło zaistnieć w naszym życiu. Nie zostawaj sam ze swoją stratą. Poddanie się terapii straty oznacza usunięcie z duszy wszelkich fragmentów bólu, nieznośnej prawdy i niespełnionych nadziei. Wypełnij pustkę w sobie światłem i ciepłem. Psycholog - psychoanalityk Alena Asadova. Do zobaczenia.