Ona kłamała – ja siedziałem. Ona siedzi na kanapie w rogu, ja na krześle niedaleko. Taki znajomy, pozornie statyczny obraz, a jednak nie ma dnia bez ciekawych historii, bez spostrzeżeń, bez głębokich uczuć – statyczny obraz przepełniony jest głębokim ruchem i życiem. A teraz jest piękna, zawsze gustownie ubrana, bez względu na wszystko dzieje się w jej życiu. A może po prostu dowolne ubranie wygląda na niej gustownie – czy to dżinsy z pięknym kardiganem, czy lekka letnia sukienka. Wydaje się, że nie ma wieku – choć często pojawia się temat wieku, jakimś cudem udaje jej się nie zmieniać – nie, nawet z roku na rok stać się ładniejszą, stać się młodszą. Jest mądra, ciekawa, głęboka, zdolna do odczuwania, wiedząca, czego potrzebuje od życia. Wydawać by się mogło, że fanom nie powinno być końca – powinni pełnić dyżury pod jej oknami. Wydawało się, że powinna mieć najpiękniejszą miłość – jak księżniczka z bajki. Ale jej problemem jest właśnie niemożność miłości. Ciągłe rozczarowania, niepowodzenia, cierpienia... - No cóż, znowu to samo - to jakieś piekło... Nie możemy być razem! Panie, to niemożliwe! – Widzisz, wszystko było cudowne. Mamy ze sobą wiele wspólnego, bardzo mnie on interesuje. Jest mądry, przystojny, opiekuńczy, delikatny i myślę, że mnie kochał... Nie, nie w ten sposób – jestem pewna, że ​​kochaliśmy się – naprawdę. Nie mogłam go stracić. Ale teraz wszystko... Bo to niemożliwe! Mieszkamy w różnych miastach... Długo korespondowaliśmy, potem zaczęliśmy się spotykać... To był jakiś cud, wiesz? Nigdy wcześniej nie przeżyłam czegoś takiego – to jest szczęście, wiesz?! Kiedy wszystko się połączy. Kiedy minuty bez siebie powodują tyle bólu, jest to nie do opisania. Kiedy byłem osobno, był także we mnie – wokół mnie – w powietrzu – wszędzie. Wspólne maniery, słowa... Wydawało się, że się złączyliśmy - tak czule... Nie spędziliśmy dnia bez siebie. Rozdzieleni przez telefon oczywiście - ale razem... Razem planowaliśmy przyszłość - w końcu nie można być cały czas osobno... Wydaje się... Było... wszystko było tak dobrze . Sam do niego pojechałem, nie mogłem się doczekać jego przyjazdu... Jego interesy są związane z turystyką, a on jest cały czas zajęty i nie może sam wyjechać, rozumiem, ale. .. Nagle pomyślałam, że skoro tylko ja jadę, to znaczy, że wszystko jest dla mnie ważniejsze i tak jakby praca była dla niego ważniejsza niż nasz związek... I postanowiłam to sprawdzić. Stawiam warunek... Że chcę, żeby... - ???- Chciałabym, żeby też poszedł... - Ale mówisz, że teraz nie może. Jakby to było niemożliwe? - Tak, teraz to niemożliwe... Ale bardzo chciałam... Żeby to udowodnił poprzez trudności. Dla mnie porzucił wszystko....To było tak, jakbym nagle zaczęła wątpić w jego uczucia...Ale jakbym tylko tego wszystkiego potrzebowała...Jakbym tęskniła za nim, a on tylko pracuje i.. Więc to tak, jakbym go kochała, a on nie... A ja powiedziałam, że będę tu na niego czekać! Zrobię tyle, ile trzeba... Czas mija, on nie może uciec, ale czekam, wierzę, że nie ma rzeczy niemożliwych. Że w końcu rzuci wszystko i przyjdzie... Ale nie poszedł... A ja... I tyle. Jakbym chciał niemożliwego... - Zrobił się taki smutny, jakby w ogóle się mną nie interesował. To prawdopodobnie prawda. A więc jest... Byłam wściekła - on się zasmucił... - Może po prostu nudził się bez Ciebie? - Może, ale... Chyba jednak nie za bardzo mnie lubił. Kiedyś wszystko mi się podobało... I jest miłość, ale jest tak, jakby wszystko było niemożliwe... I zaczął też mówić o niemożliwości: jesteśmy osobno, jesteśmy daleko itp. - A teraz musimy się rozstać ?! Jakbyśmy my, kochając się nawzajem, każdy z nas miał wybierać własne życie bez siebie! Ale to niemożliwe! To jest... Jak mogę to znieść?! Czy uczucia mogą przeminąć tak szybko? - Jakbyś doświadczał niemożliwości miłości? Niemożność prawdziwej miłości. Tak, gdzie jest tak wielka i silna miłość, może pojawić się wielki ból. Ale skąd w Twojej miłości bierze się ta niemożność? Sesja dobiegła końca. Czas się skończył. Wyszła mokra od łez. A tydzień później: – pomyślałam. Pamiętałem. Dawno, dawno temu, jako dziecko, patrzyłem na góry otaczające Soczi. Codziennie patrzyłam na góry, marząc o tym, żeby w jakikolwiek sposób je pokonać – uciec do mamy. Miałem 6 lat i zostałem wysłany do Soczi na całe lato. Tak, mój ukochany był obok mnie,najbardziej opiekuńcza i wesoła babcia, która rozpieszczała mnie od rana do wieczora. Ale miałam jedną miłość. Pewnie jak wiele dzieci. To moja mama. Strasznie za nią tęskniłem. Życie z dala od niej było nie do zniesienia. Nie było dnia, żebym nie obiecała babci, że jeszcze trochę i ucieknę. Ale nigdzie nie uciekłem. Byłam małą sześcioletnią dziewczynką, która mogła jedynie snuć plany i marzyć o tak ważnym dla mnie spotkaniu z moją najukochańszą osobą. Ale dzieci są bezradne i zależne. Oczywiście nie miałam okazji zrealizować tych planów i pozostało mi tylko cierpieć. To zostało w mojej pamięci – moja miłość jest daleko, za górami i nie ma jak do niej dotrzeć i można tylko cierpieć. .. Tak jak powiedziałeś - wielka, silna miłość, wielkie cierpienie i niemożliwość...********** O czym jeszcze możemy mówić, gdy mówimy o niemożliwości prawdziwej miłości? Myślę, że długich wyjaśnień nie trzeba – mówimy o kompleksie Edypa. Czy ten trójkąt miłosny nie jest niemożliwością prawdziwej miłości? Ale nie wszystkie dzieci na tym utkną, martwią się, przeżywają, przechodzą przez Edypa, wyrastają z tego i idą dalej. A w wieku dorosłym prawdziwa, wielka miłość nie będzie wydawać się niemożliwa. Nie, zdarzają się oczywiście przypadki indywidualne – na przykład śmierć kogoś bliskiego – tutaj mówimy oczywiście o realnej niemożliwości. Ale w innych przypadkach najczęściej dzięki wzajemnej miłości można przezwyciężyć wszystkie trudności, aby nie przegapić okazji do szczęśliwej wzajemności. Dlaczego zatem niektórzy ludzie tak mocno odczuwają niemożność miłości? mówią o naruszeniach w kształtowaniu więzi z mamą i tatą u dzieci poniżej trzeciego roku życia, co wpływa na scenariusz ich dalszego życia. Inaczej mówiąc, klienci cierpiący na potrzebę bliskich relacji, a jednocześnie niemożność bycia w bliskich relacjach, to klienci z zaburzonymi typami przywiązania: z przywiązaniem niepewnym i niepewno-unikającym. Często można zauważyć, że „niemożność” bycia w bliskim związku dla tej samej osoby z różnymi partnerami można wyrazić zupełnie inaczej, a także powody „ucieczki” od miłości. Co więcej, im lepszy związek, im bliższy związek, im silniejszy, tym straszniejszy. A zbliżając się, niemal wtapiając się w bezwarunkową miłość, narasta niepokój, powoli wkrada się poczucie końca i narasta chęć ucieczki od „prawdziwej miłości” w nowy, niezbyt głęboki, a przez to bezbolesny związek. Co robić? Uruchomić? I przegrać? Jeśli to naprawdę jest takie straszne, to wszystko okazuje się smutne. Ale z drugiej strony nie jest to takie smutne, jeśli spróbujesz to wszystko rozgryźć. W końcu ten nowy związek z partnerem wcale nie jest taki sam, wczesny, przerażający, traumatyczny, kiedy w dzieciństwie mogłeś zostać porzucony. odpuścić, gdy na długi czas straciłeś z oczu bliskich. Przecież nie ma reguły w tym, że w zdrowej miłości dorosłego koniecznie musi pojawiać się ból. Nawet jeśli w związku pojawia się ból, zdrowy dorosły może go znieść. Nawet jeśli takie doświadczenie miało miejsce w przeszłości w Twoim życiu, być może tam też Twoje zerwane przywiązanie spłatało Ci okrutny żart. A jeśli cenisz ukochaną osobę, cenisz relacje, jeśli ją kochasz i cierpisz w separacji, to tak nie będzie? czy lepiej spróbować utrzymać związek pomimo często bezpodstawnych obaw? Może powinieneś posłuchać ukochanej osoby – co jeśli ma zdolność do niezawodnego przywiązania i nie pozwoli, aby miłość umarła? Czy to uchroni Cię przed zniszczeniem tego związku, gdy przed Tobą tyle radości? A zanim zrezygnujesz ze swojej prawdziwej miłości, może lepiej zastanów się, czy nie jest to aż tak niemożliwe, spróbuj ocenić każdą „niemożliwość” – każdą przeszkodę z osobna z nich wydaje Ci się niemożliwe? Dystans? Zajęty? Brak finansów? Strach, że pewnego dnia coś może przydarzyć się Twojej ukochanej osobie, a właśnie wtedy, gdy jesteś już tak blisko niej? Strach przed samotnością? Może Twoje nierozwiązywalne problemy da się jeszcze rozwiązać, ciesz się życiem i kochaj tak mocno jak kochasz?******** Dwa tygodnie później…