Wiele osób zna zapewne powiedzenie: „w zdrowym ciele zdrowy umysł”. Innymi słowy, zdrowie psychiczne zależy od tego, jak traktujemy nasze ciało. Być może teraz wydaje Ci się to niezbędne warunek to poranne ćwiczenia, prysznice kontrastowe, dietetyczne odżywianie, rzucenie palenia, alkoholu i brak ekscesów seksualnych. Z drugiej jednak strony pamiętaj, że nie chcesz rano zrywać się i wykonywać ćwiczeń. Oczywiście ze względu na swoje ciało jeszcze się w pełni nie obudziła i potrzeba czasu, aby się przystosować. Ci, którzy mają problemy z wagą, mogli podjąć heroiczny krok i przejść na różne rodzaje diet, osiągając określone rezultaty. Niektórzy ze stoickim spokojem kontynuowali przestrzeganie diet, a inni poddali się go podnieść i wrócić na swoje dotychczasowe sposoby I pojawia się pytanie: Jak często słuchamy pragnień naszego ciała? Jak często robimy to, czego nie lubimy, jak długo przekraczamy siebie i dlaczego? Możesz zapytać, co powinieneś zrobić, jeśli jesteś zmuszony do komunikowania się z osobą, która budzi negatywne emocje? Odpowiem na to pytanie nieco później, a być może sam sobie odpowiesz po tym, co usłyszysz dalej. Kiedy zaczniemy martwić się o stan naszego zdrowia, co robimy. Opcje są możliwe: idziemy do lekarza w przychodni, on przepisuje nam standardowy zestaw badań i leków. Opcje są również tutaj możliwe: Po pierwsze, leki nie poprawiają stanu (w tym przypadku osoba nadal szuka dobrego lekarza i nie wiadomo, czy go znajdzie, czy też zaczyna się leczyć samodzielnie, za radą znajomych, książek itp.) Inną opcją jest to, że objawy ustępują odchodzi, ale zamiast tego pojawia się inny (ból głowy ustąpił, zaczął się ból brzucha lub pleców) i osoba powtarza pierwszą opcję i powstaje błędne koło. Co się naprawdę dzieje i co zrobić w tej sytuacji? Każde uczucie dyskomfortu w ciele, od łagodnego do bolesnego, wskazuje, że organizm czegoś potrzebuje, czyli ma pewną potrzebę, którą należy zaspokoić. Potrzeby mogą być proste lub złożone. Na przykład jesteśmy głodni. Każdy zna to uczucie. Jak to zachodzi? Składniki odżywcze wchłaniane są do krwi i transportowane do narządów i tkanek. Kiedy we krwi występuje niedobór składników odżywczych, zwłaszcza glukozy, podwzgórze – część międzymózgowia pełniąca funkcje regulacyjne i wiele innych – otrzymuje za pośrednictwem receptorów sygnał, że poziom glukozy jest obniżony i należy go zwiększyć, aby normalnie funkcjonować. życie. Co będzie dalej? Podwzgórze uruchamia złożony zestaw wzorców zachowań mających jeden cel: znalezienie pożywienia i uzupełnienie wynikającego z niego braku równowagi energetycznej. Innymi słowy, potrzeba czegoś zaczyna determinować nasze zachowanie. I dopóki nie zaspokoimy tej potrzeby, nie będziemy w stanie myśleć o niczym innym, albo możemy, ale organizm na to nie pozwala przez ograniczony czas. Da to kompleks nieprzyjemnych wrażeń, od nudności po omdlenia z głodu. Przeanalizowaliśmy jednak prosty przykład, gdy dana osoba rozumie, czego chce jego ciało. I różni ludzie w tej sytuacji będą działać na różne sposoby. Ktoś natychmiast zacznie szukać czegoś, co zaspokoi swój głód, niezależnie od tego, że jest aktualnie czymś zajęty. Po prostu odłoży to do czasu, aż zacznie jeść. Inny nie pozwoli sobie na jedzenie, dopóki nie skończy tego, co zaczął, bez względu na to, ile czasu to zajmie. Trzeci zje coś w drodze, kontynuując pracę. Czwarty nie będzie miał przekąski, ale poczeka, aż wróci do domu, gdzie czeka na niego obiad itp. Dlaczego ludzie tak dwuznacznie reagują na powstałą potrzebę? Aby odpowiedzieć na to pytanie, zwróćmy się do twórcy psychoanalizy, Zygmunta Freuda i jego teorii osobowości. W różnych momentach proponowali dwa modele: topograficzny i dynamiczny. Jeden z nich porównano do góry lodowej, której wierzchołek reprezentuje nasza świadomość, co możemy logicznie wyjaśnić, co jest dostępne dla naszego zrozumienia. Przeważająca część góry lodowej, ukryta pod wodą, reprezentowana jest przez nieświadome procesy, nieosiągalne dla świadomości, ale determinujące naszezachowanie. Do czego można to porównać? Na przykład z odruchami bezwarunkowymi. Kaszel, kichanie – organizm pozbywa się czegoś szkodliwego i nie musimy o tym myśleć, tak jak nie zastanawiamy się, którą nogę postawić jako pierwszą, chodząc, prawą czy lewą. W drugim modelu prezentowana jest osobowość jako połączenie trzech komponentów: Id, Ego i Superego. Trochę o każdym z nich Id reprezentuje wszystkie pragnienia, które wymagają ich natychmiastowego spełnienia. Ucieleśnieniem Id jest nowo narodzone dziecko, którego wszystkie pragnienia muszą zostać zaspokojone natychmiast na żądanie. Dziecko postępuje w oparciu o zasadę przyjemności. W miarę dorastania staje przed faktem, że natychmiastowe zaspokojenie pragnienia jest niemożliwe i należy je odłożyć na pewien czas. Następuje kształtowanie się Ego, które pomaga dziecku dostosować się do wymagań rzeczywistości i nauczyć się znosić przeciwności losu. Innymi słowy, dziecko uczy się czekać na odpowiedni moment, aby zaspokoić swoją potrzebę lub zaspokoić ją czymś innym (ssanie palca zamiast butelki). W ten sposób akcja rozgrywa się w ramach zasady rzeczywistości. W dalszym rozwoju dziecko uczy się zasad postępowania kultywowanych w jego rodzinie, samo rozumie „co jest dobre, a co złe”. Tworzy się superego, wraz z jego zakazami i zachętami. Dziecko rozwija w sobie pewien ideał tego, kim powinno być, aby rodzice je kochali, tak zwany ideał ego. Za pomocą kary rozumie, jaki nie powinien być, i na tym etapie rozwoju kształtuje się poczucie winy, wstydu i sumienia. I tu dochodzimy do sprzeczności, jakich może doświadczyć dana osoba. Z jednej strony pragnienie, Id, mówi „chcę”, z drugiej zaś Superego mówi „nie mogę”. Oznacza to, że nasze „ja” jest naciskane przez dwie przeciwstawnie skierowane siły. Co dzieje się dalej: ego ucieka z traumatycznej sytuacji za pomocą mechanizmów obronnych psychologicznych. Nie będziemy ich teraz wymieniać, to osobny temat. Każdy ma swój własny zestaw tych mechanizmów obronnych i jeśli te mechanizmy obronne staną się nieskuteczne, u danej osoby może rozwinąć się nerwica, choroba psychosomatyczna lub psychoza. Rozwój tych chorób zależy również od siły id, ego i superego danej osoby jest silniejszy niż ego i superego, widzimy osobę aspołeczną, która zaspokaja swoje pragnienia, niezależnie od wymagań rzeczywistości. Jeśli SuperEgo jest silne, wówczas osoba (ciało) będzie cierpieć z powodu niespełnionych pragnień i stłumionych emocji Ego jest silne, wtedy osoba jest zdrowa. Dobrze dostosowuje się do nowej sytuacji, nie czuje się winny, bierze odpowiedzialność za swoje czyny, akceptuje zarówno radości, jak i porażki, czyli życie takim, jakie jest. Nie oznacza to, że ta osoba nie jest emocjonalna, po prostu jej emocje nie niszczą nikogo wokół niej. Akceptuje siebie i innych z ich mocnymi i słabymi stronami. Co zrobić, jeśli coś nie pozwala nam żyć szczęśliwie, bez chorób duszy i ciała? Niektórzy poprawiają ciało, pompując ulgę, ale zapominają o duszy też trzeba trenować. Niektórzy wchodząc w sferę duchową wyczerpują swoje ciała ascezą. Zarówno pierwszemu, jak i drugiemu daleko do harmonii. W naturze nie ma rzeczy niepotrzebnych. Jeśli świadomie lub nieświadomie pozbawiamy się czegoś, nie przynosi to nam korzyści. Oznacza to, że doskonalenie duszy i ciała musi przebiegać równolegle. Jak zrozumieć, na jakim poziomie mamy brak równowagi, jak dowiedzieć się, od czego zacząć, od duszy czy od ciała. Z ciałem wydaje się jasne, poszedłem do lekarza, przepisał zestaw badań, wyniki co wyjaśnia, że ​​na przykład dana osoba ma wrzód dwunastnicy. Zalecany jest schemat leczenia. Jednak często zdarza się, że osoba po wyzdrowieniu wkrótce ponownie zachoruje. Sekret polega na tym, że to nie naruszenie diety prowadzi do zaostrzenia, ale stres. Przypomnę, że stres to zespół nieswoistych reakcji organizmu w odpowiedzi na jakieś ekstremalne wpływy zewnętrzne. Kiedy czynnik stresowy jest bardzo silny lub słaby, ale działa długo, różne funkcje organizmu zostają zakłócone, które można wyrazić złym humorem,.